Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου
Μήπως στις Ευρωεκλογές απαντήσαμε πειστικά στο ερώτημα “αν σήμερα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, αύριο σε τι θα αλλάξει η ζωή μου”; Πόσοι από όσους απείχαν ή ψήφισαν “εξωσυστημικά” νομίζετε ότι ψάχνουν ή βλέπουν διαφορές μεταξύ Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;
Από το βράδυ των Ευρωεκλογών λοιπόν, αντί να ασχολούμαστε με την τεράστια αποχή και με τα αποτελέσματα ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ξαφνικά όλα τα ΜΜΕ άρχισαν να ασχολούνται με ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό ευθύνονται – και – στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που άρχισαν να φωνασκούν στα κανάλια, λες και το ΠΑΣΟΚ ήταν ο μεγάλος ηττημένος. Ηττημένοι ήταν άλλοι, με πρώτο το ίδιο το πολιτικό σύστημα και βεβαίως τη Νέα Δημοκρατία και τον νέο ΣΥΡΙΖΑ – κόμμα Κασσελάκη.
Για το ΠΑΣΟΚ αναμφίβολα ήταν μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Δεν ήταν όμως ακριβώς ήττα, όπως τουλάχιστον των άλλων. Και πάντως δεν δικαιολογεί τέτοια ανθρωποφαγία.
Βεβαίως υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό. Και πρώτα στην ηγεσία. Όμως, όσοι κάνουν τόσο υπέρμετρα σκληρή και άγονη κριτική βλάπτουν τον χώρο. Και τον εαυτό τους – και ας μην το καταλαβαίνουν.
Στην πολιτική υπάρχουν μερικοί κανόνες:
α) Λειτουργούμε θεσμικά και σεβόμαστε θεσμούς και διαδικασίες. Όταν κάποιος τάσσει τον εαυτό του σε μία αποστολή, πρέπει να τιμά τον λαό που τον εξέλεξε. Δεν μπορεί να γυρίζει την πλάτη στην ψήφο του λαού. Ό,τι άλλο επιδιώκει ή κάνει, πρέπει να ξεκινά από αυτή την αρχή.
β) Δεν πυροβολούμε τα πόδια μας. Στις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις δεν επιτρέπεται να εμπλέκονται επίσημα όργανα του κόμματος, όπως το Γραφείο Τύπου – και μάλιστα υπέρ της μίας πλευράς. Αυτό δεν κάνει καλό ούτε στον πρόεδρο.
γ) Όσοι πουλάνε, προδίδουν ή είναι αχάριστοι την πληρώνουν πάντοτε. Άσχετα από το αν αυτός υπέρ του οποίου έχουν διαπράξει αυτά τα εγκλήματα επικρατήσει ή όχι.
δ) Εμείς υπηρετούμε ως πολίτες και ως κόμμα την πολιτική και όχι η πολιτική εμάς.
Η δε προοδευτική παράδοση του ΠΑΣΟΚ επιβάλλει μερικούς κανόνες και αρχές:
α) Αντίπαλοί μας είναι η συντήρηση, η (πολύ κακή) κυβέρνηση της Ν.Δ., η ανερχόμενη ακροδεξιά και η αποχή. Τα προβλήματα του κόσμου και η ανυπαρξία οράματος και στρατηγικής για το μέλλον της χώρας.
β) Το κόμμα στέκεται πέρα και πάνω από όλες τις εσωκομματικές τάσεις και τα στελέχη. Δεν ανήκει ούτε υπηρετεί κανέναν μεμονωμένα. Μόνο τον λαό.
γ) Το ΠΑΣΟΚ νοείται μόνο ως μεγάλο κόμμα με ευρεία ιδεολογική επιρροή.
Η κατάσταση σήμερα για το ΠΑΣΟΚ είναι οριακή. Τίθεται θέμα ύπαρξης του κόμματος. Ένα μικρομεσαίο ΠΑΣΟΚ του 13-15% δεν επιτελεί τον σκοπό του και δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεν αποτελεί εναλλακτική κυβερνητική επιλογή και δεν πείθει τους νέους.
Πρέπει να βρούμε το μεγάλο ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν γίνεται με συγκολλήσεις σε επίπεδο κορυφής ούτε με συγκρούσεις για προσωπικές φιλοδοξίες. Αυτό το κάνει η κοινωνία. Η οποία όμως πρέπει να ακούσει εναλλακτική πρόταση. Όχι απλώς “αφήγημα”. Όραμα, πρόταση, στρατηγική και σχέδιο. Ανεχόμαστε μία χώρα των καρτέλ και των ολιγοπωλίων; Της συγκέντρωσης πλούτου και της μηδενικής προοπτικής; Των επιδομάτων και της έλλειψης εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων της; Της παράδοσης της παιδείας και της υγείας στους λίγους; Χρειάζεται πολύ μεγάλη δομική αλλαγή σε πολλά επίπεδα και αυτό είναι ξεκάθαρο.
Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά μίλησε πολιτικά. Έστω και αποσπασματικά, αλλά μίλησε.
Τώρα χρειάζεται να κτίσουμε τον πολιτικό μας λόγο. Και μιλάμε για σοβαρό και δομικό πολιτικό λόγο. Όχι για φτιασιδώματα ή εξυπνακίστικες ατάκες. Και εμείς αντί για τα βαθιά πολιτικά και υπαρξιακά θέματα, συζητάμε για πρόσωπα. Και μάλιστα σε επίπεδο καφενείου. Αν η εσωκομματική μάχη συνεχιστεί με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να είναι μοιραία για το κόμμα.
Όποιος επιλέξει να θυσιάσει το κόμμα και την πολιτική για τις δικές του φιλοδοξίες ή μικροκομματικές επιδιώξεις, θα βρει τον προοδευτικό κόσμο μπροστά του. Όσο ψηλά κι αν βρίσκεται. Και θα είμαστε αυστηροί. Γιατί μόνο έτσι σφυρηλατείται η πραγματική ενότητα και η προοπτική.
