Η ανακοίνωση της γνωστής ηθοποιού και πρώην βουλευτή με την οποία ζητά να έχει λόγο για θέματα του θεάτρου
Με ενδιαφέρον διάβασα πριν από λίγες μέρες την ανοιχτή επιστολή που απέστειλε ο Λάκης Λαζόπουλος μέσω των ΜΜΕ στους συμπατριώτες μας.
Χαίρομαι πολύ που αυτή είναι μία επιστολή κάλεσμα προς όλους για συμπόρευση στο Θεσσαλικό Θέατρο.
Τον Λάκη τον αγαπώ γιατί είναι ένα κομμάτι των νιάτων μου στο Θεσσαλικό Θέατρο. Μας συνδέουν πολλά από τα πρώτα εκείνα δύσκολα χρόνια.
Γνωρίζει καλά ο Λάκης ότι εγώ του έδωσα τη μεγάλη ευκαιρία, παροτρύνοντάς τον να γράψει και να παίξει στην μεγάλη μας επιτυχία «Χαιρέτα μου τον πλάτανο», το 1980-81. Τότε είχα μείνει μόνη μου στο Θεσσαλικό Θέατρο, γιατί ο Κώστας ο Τσιάνος είχε επιστρέψει στην Αθήνα. Όλα αυτά τα περιγράφω στο βιβλίο μου «Το Θεσσαλικό μου Θέατρο». Μας συνδέει ακόμα το γεγονός ότι και οι δύο έχουμε χάσει τους αγαπημένους μας συντρόφους, εκείνος την Τασούλα κι εγώ τον Λουκιανό. Τα χρόνια εκείνα ήμασταν σχεδόν μια οικογένεια.
Ο Λάκης λέει σε ένα σημείο της επιστολής του: «έμαθα από τον κάμπο να ΄χω τα πράγματα σε μια ευθεία, η σκέψη μου είναι ανεμπόδιστη». Επειδή, λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμένα, θα πω κάποια πράγματα ανεμπόδιστα.
Όταν πριν από μερικούς μήνες διάβασα για μια επίσκεψη του Λάκη στον Δήμαρχο Λαρισαίων κ. Αθανάσιο Μαμάκο και μία ανακοίνωση που ακολούθησε ότι θα αναλάβει σύμβουλός του για το Θεσσαλικό Θέατρο, πήρα τηλέφωνο τον Δήμαρχο και στη συνέχεια του έστειλα την παρακάτω επιστολή:
Από:
κ. Άννα Βαγενά
Προς:
Δήμαρχο Λαρισαίων, κ. Αθανάσιο Μαμάκο
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,
Μετά από την τηλεφωνική μας επικοινωνία, θα ήθελα και γραπτά να σας μεταφέρω τις σκέψεις μου.
Διάβασα σήμερα σε κάποια λαρισαϊκά sites ότι, ο κ. Λάκης Λαζόπουλος θα είναι σύμβουλός σας για τα πολιτιστικά θέματα και ιδιαίτερα για τα θέματα που αφορούν το Θεσσαλικό Θέατρο.
Απόλυτα σεβαστή η επιλογή σας. Θα ήθελα, όμως, να σας ανακοινώσω ότι θα επιθυμούσα κι εγώ να έχω λόγο σε αυτή τη διαδικασία. Νομίζω ότι, το γεγονός ότι είμαι εκείνη που είχα την ιδέα και πήρα την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Θεσσαλικού Θεάτρου, το 1975, μου δίνει αυτό το δικαίωμα. Πέρα απ’ αυτό, είμαι ευτυχώς ακόμα ζωντανή και ενεργή στα θεατρικά δρώμενα. Δεν χρειάζεται, νομίζω, ν’ αναφερθώ στην εμπειρία μου και την καλλιτεχνική μου οντότητα, μετά από 50 χρόνια παρουσίας μου στη θεατρική και δημόσια ζωή του τόπου μας.
Σας παρακαλώ πολύ, να μην εκλάβετε αυτό το γράμμα μου ως διάθεση αυτοπροβολής και εγωκεντρισμού. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Ποτέ δεν διεκδίκησα οφίτσια και θέσεις στο Θεσσαλικό Θέατρο. Απόδειξη ότι στα 40 χρόνια λειτουργίας του ως ΔΗΠΕΘΕ δεν ήμουνα ποτέ έμμισθη σ’ αυτό.
Δεν υπήρξα ούτε μία περίοδο Καλλιτεχνική Διευθύντρια, με ότι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικά και καλλιτεχνικά οφέλη. Δεν σκηνοθέτησα ούτε μία παράσταση. Δεν επωφελήθηκα οικονομικά και αν θέλετε και καλλιτεχνικά (αν εξαιρέσει κανείς την παράσταση του «Γάμου») από το Θεσσαλικό Θέατρο ως ΔΗΠΕΘΕ. Ακόμα και όταν έρχομαι με δικούς μου θιάσους να παίξω σ’ αυτό πληρώνω κανονικά ενοίκιο.
Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να επιτρέψω να σβήσει το όνομά μου, όπως ίσως κάποιοι θα ήθελαν, από την ιστορία του θεάτρου μας. Δεν είμαι απλά «μία εκ των ιδρυτών του», όπως αναφέρομαι πια στις ανακοινώσεις. Είμαι αυτή που το γέννησα και το κράτησα ζωντανό τα πρώτα 8 δύσκολα χρόνια της ζωής του, μέχρι να γίνει ΔΗΠΕΘΕ, με τη βοήθεια φυσικά του κόσμου της πόλης μας και της Θεσσαλίας.
Εύχομαι, πραγματικά από την ψυχή μου, να είστε ένας πετυχημένος Δήμαρχος, γιατί πάνω από τα ιδεολογικά μου πιστεύω έβαζα και βάζω πάντα την αγάπη μου για την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Λάρισα και για το θέατρό μας.
Σ’ αυτά τα πλαίσια παραμένω στη διάθεσή σας.
Με τιμή,
Άννα Βαγενά
