Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Λάρισας
Στον ιστορικό και ποτισμένο με το αίμα χιλιάδων κομμουνιστών και αγωνιστών, λόφο του Μεζούρλου, πραγματοποιήθηκε χθες η συγκινητική εκδήλωση των ΤΟ Λάρισας ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για την 80η επέτειο της απελευθέρωσης της Λάρισας από τον ΕΛΑΣ.
80 χρόνια μετά τα διδάγματα του “χθες” παραμένουν επίκαιρα για το λαό και την νεολαία που σήμερα βιώνουν την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, στην Μέση Ανατολή, την εμπλοκή της χώρας μας στο αιματοκύλισμα των λαών βάζοντας πλάτη στα σχέδια του Ισραήλ, των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Δαμιανός Μπαλασούλης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και γραμματέας της ΤΟ Λάρισας της ΚΝΕ και στη συνέχεια έγινε ομιλία από την Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ.
Με το τέλος της ομιλίας ακολούθησε δρώμενο με τίτλο «5 δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» του Μπέρτολτ Μπρεχτ από την μουσικοθεατρική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε σκηνοθετική επιμέλεια της Δέσποινας Μπουνίτση.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό πρόγραμμα αφιερωμένο στο πολιτικό και αντάρτικο τραγούδι με τους μουσικούς Γιάννη Κατσανούλη, Δημήτρη Φωτίου, Ηλία Νικολαϊδη, Στέλιο Βαλδούμα, Δέσποινα Μαύρου και τον ηθοποιό Βασίλη Καρμίρη.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης κατατέθηκαν στεφάνια από την ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, τις ΤΟ Λάρισας της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Το χώμα που πατάμε, το λευτέρωσαν με αίμα ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ, με καθοδηγητή το ΚΚΕ!
Ξεκινώντας την ομιλία της η Μαρία Γαβαλά, αναφέρθηκε στα γεγονότα τις μέρες της απελευθέρωσης της Λάρισας τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι, «με βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό τιμάμε σήμερα την απελευθέρωση της Λάρισας από τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες, αγωνιστές και αγωνίστριες που απελευθέρωσαν τη χώρα από την τριπλή φασιστική κατοχή. Το έπος της εθνικής αντίστασης γράφεται με ολόχρυσα κεφαλαία γράμματα γιατί το ΚΚΕ σάλπισε την Αντίσταση και υπήρξε ο οργανωτής, καθοδηγητής, ψυχή και ραχοκοκαλιά του Αντιστασιακού αγώνα του λαού μας, αλλά και της οργάνωσης μιας νέας ζωής στις απελευθερωμένες περιοχές. Γιατί Κομμουνιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη μπαίνουν μπροστά για να οργανώσουν την πάλη του λαού ενάντια στη φασιστική κατοχή, τριπλή στη χώρα μας. Με την συγκρότηση του Εθνικού απελευθερωτικού μετώπου – ΕΑΜ».
Συνεχίζοντας στάθηκε στους σημερινούς εργατικούς –λαϊκούς αγώνες που δίνονται στην περιοχή της Θεσσαλίας, με μπροστάρη το ΚΚΕ, σημειώνοντας πως, «έχουμε αγώνα μπροστά μας ενάντια στο αστικό σχέδιο για την καλύτερη κυκλοφορία του κεφαλαίου στην περιοχή μας. Σχέδιο κοινό όλων, κυβέρνησης, περιφερειακής αρχής, τοπικών αρχών, για την οργάνωση σε πιο σύγχρονη – ταξικά συμφέρουσα γι’ αυτούς βάση της παραγωγικής δραστηριότητας στον τόπο μας, το λεγόμενο «σχέδιο ανασυγκρότησης» της Θεσσαλίας.
Απειθαρχούμε απέναντι του, οι μαζικοί φορείς, οι επιτροπές στις γειτονιές και στα χωριά πληγέντων, που ό,τι πενιχρό μέχρι τώρα δόθηκε, δόθηκε γιατί η οργάνωση φοβίζει. Ειδικά όταν στρέφεται ενάντια στον αληθινό αντίπαλο μας. Το κράτος των μονοπωλίων, της αστικής τάξης και τη δικτατορία του. Που μας αφήνει απροστάτευτους ακόμη κι ένα χρόνο μετά χωρίς καμία ουσιαστική υποδομή, ακόμη και χωρίς καμία στοιχειώδη και απλή. Συντονίζουμε τον αγώνα μας ενάντια σε όλους όσους το φτιάχνουν, γιατί τρέφονται, στηρίζονται απ΄αυτό, κυβερνήσεις παντός είδους που διαδοχικά εγκληματούν βάζοντας μπροστά προτεραιότητες με κριτήριο το «επενδυτικό ενδιαφέρον», το κέρδος.
Το κέρδος των μεγάλων επιχειρήσεων, των μονοπωλίων, όλα υποτάσσονται σ’ αυτό . Ασφαλώς και η ανθρώπινη ζωή. Όπως μόλις χθες σε ένα ακόμη εργοδοτικό έγκλημα στην Καρδίτσα του ίδιου βιομήχανου εκκοκιστή με αποτέλεσμα ένας ακόμη εργάτης να χάσει το χέρι του, όπως πριν λίγες μέρες μια νεαρή γυναίκα έχασε τη ζωή της
Γιατί προτεραιότητα για τις κυβερνήσεις, για το κράτος τους δεν είναι η προστασία της ζωής, της ασφάλειας. Η ζωή μας είναι κόστος, οι σύγχρονες ανάγκες μας περιττές γιατί «δεν το επιτρέπει ο δημοσιονομικός χώρος- οι αντοχές της οικονομίας» (…)
Υψώνουμε ανάστημα στην καταστολή και στον πόλεμο
Με αφορμή την προσπάθεια τρομοκράτησης νέων στρατευμένων, που αντιμετωπίζουν πειθαρχικές διαδικασίες λόγω της συμμετοχής τους σε κινητοποιήσεις ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας στα πολεμικά σχέδια, στη στήριξη του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ, η Μαρία Γαβαλά τόνισε μεταξύ άλλων ότι, «η προετοιμασία και η διεξαγωγή του ιμπεριαλιστικού πολέμου, και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, δεν αποβλέπει μόνο στην κατάκτηση σφαιρών επιρροής, σε αλλαγή συνόρων με διασπάσεις κρατών, έως και προσαρτήσεις.
Εμπεριέχει και την πρόληψη της ανόδου της ταξικής πάλης, ώστε να μη διακινδυνεύσει σε καμιά χώρα η αστική τάξη στον βαθμό που αντιμετωπίζει αποσταθεροποίηση, ως και βαθύ κλονισμό της εξουσίας της,
Εμπεριέχει την πρόληψη απέναντι στο ενδεχόμενο ο λαός να θελήσει να ζήσει αλλιώς, επιλέγοντας να ανατρέψει την αστική εξουσία με αποκορύφωμα τις θυσίες και τα απερίγραπτα βάσανα που επιβάλλει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.
Μήπως σήμερα τι είναι αυτό που συμβαίνει;
Πώς το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να συγκροτήσει δεύτερο πόλο ικανό και τη λαϊκή αγανάκτηση να ενσωματώνει αλλά και να προχωρά αναίμακτα την βάρβαρη πολιτική.
Γιατί παίρνονται μέτρα καταστολής, γιατί ενισχύεται ο αυταρχισμός από τα σχολεία, γιατί γίνονται πιο ασφυκτικά τα περιθώρια στους τόπους δουλειάς;
Γιατί προβάρονται υποτίθεται «νέα κοστούμια» στο μπλόκ των λεγόμενων ακροδεξιών δυνάμεων και σε όλο αυτό φάσμα ως τα φασιστικά μορφώματα που έχουν απλά κρυφτεί στα λαγούμια τους;
Γιατί η ΕΕ μετατρέπει την οικονομία της σε πολεμική, ως νέο κερδοφόρο επενδυτικό πεδίο αυτοτελώς αλλά και στις χώρες της ανοικοδόμησης, μετά τον πόλεμο για τμήματα του κεφαλαίου;
Είναι γιατί σήμερα γενικεύεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στα δυο μεγάλα μέτωπα με πολλά υπό ανάφλεξη ολόγυρα.
Είναι που σήμερα μια νέα οικονομική κρίση είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο και το σύστημα προετοιμάζεται.
Είναι που σήμερα ειδικά στη χώρα μας επειδή υπάρχει ΚΚΕ – στρατηγικός αντίπαλος του συστήματος, της αστικής τάξης, γι αυτό το σύστημα παίρνει μέτρα, θα πάρει κι άλλα.
Οργανώνουμε την πάλη μας κάθε μέρα, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας.
Παλεύουμε να ακουστεί δυνατά: Έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο!
Να επιστρέψει η φρεγάτα από την Ερυθρά θάλασσα.
Να κλείσουν οι αμερικανατοϊκές βάσεις και υποδομές που βρίσκονται στην πόλη.
Να φύγουν οι Νατοϊκοί από την 110 πτέρυγα μάχης, να σταματήσει η διοίκηση της επιχείρησης EUFOR Aspides από την 1η στρατιά.
Η ταξική πάλη δεν σταματά στις συνθήκες του πολέμου
Στη συνέχεια η Μαρία Γαβαλά επισήμανε ότι, «η ταξική πάλη δεν σταματά στις συνθήκες του πολέμου, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο χάνουν και θα χάσουν στην πορεία και οι λαοί των νικητών και των νικημένων.
Ο αντιπολεμικός – αντιιμπεριαλιστικός αγώνας από τη φύση και τον χαρακτήρα του εντάσσεται αναπόσπαστα στην πάλη για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του τοποθετείται συγκεκριμένα «…Το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές (δική μας υπογράμμιση), ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό – λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο».
Αξίζει να σκεφτούμε πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα ανάμεσα στους δύο λαούς, τον ρωσικό και τον λαό της Ουκρανίας, εννοείται στις συγκεκριμένες συνθήκες, αν εκδηλωνόταν στον έναν ή στον άλλον βαθμό η αυτοτελής λαϊκή παρέμβαση και από τις δύο πλευρές.
Αν, λόγου χάρη, ο ρωσικός λαός, τα στρατευμένα παιδιά του αρνιούνταν να σηκώσουν τα όπλα κατά του αδελφού λαού. Αν ο λαός της Ουκρανίας υπερασπιζόταν τα σύνορα της χώρας του κατά της ρωσικής εισβολής και σε αντίθεση με το συμφέρον της αστικής τάξης να μετατρέψει την πατρίδα του σε ΝΑΤΟικό έδαφος, κατά του αδελφού ρωσικού λαού.
Παλεύουμε για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει πολέμους και εκμετάλλευση
Καταλήγοντας ανέφερε πως, « ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κάνει ακόμα πιο επιτακτικό τον αγώνα για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και το πέρασμα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με διαρκή προσπάθεια να αναπτύσσεται η διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη της παγκόσμιας εργατικής τάξης, των λαών.
Υπέρ της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» και της μη στρατιωτικής συμμετοχής φωνάζουν κατά καιρούς δυνάμεις της βρώμικης σοσιαλδημοκρατίας προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε, να συγχωρέσουμε όλο το χώρο επιρροής που έχουν παραχωρήσει. Με τις αμερικανατοϊκές συμφωνίες, την εγκατάσταση νέων αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα με αποκλειστικό τους ρόλο τη διέλευση στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων με τα πιο σύγχρονα δολοφονικά όπλα, μαζί με κατασκοπευτικά παρατηρητήρια για την περικύκλωση της Ρωσίας.
Το ΚΚΕ αναγνωρίζει την ευθύνη του, καθώς δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε διαλεκτική σχέση με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας στάσης της αστική τάξης και του ρόλου του ΚΚΕ.
Ο αντίπαλος ποτέ δεν έκανε πίσω και δεν μας φέρθηκε φιλικά όταν κάναμε λάθη, αντίθετα έβρισκε την ευκαιρία να μας επιτεθεί ακόμα πιο σκληρά για να μας αποτελειώσει.
Γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι στη σύγχρονη περίοδο το ΚΚΕ χάρις στην ιστορία του, την ωρίμανσή του, την αφοβία του να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, κατάφερε να ξεπεράσει τον πιο, ίσως, μεγάλο σκόπελο της μακρόχρονης ζωής του, το σκόπελο της αντεπανάστασης του 1989 – 90, όταν δεκάδες αλλά κόμματα δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.
Ο δρόμος που χαράζει το ΚΚΕ είναι η άμεση λύση. Είναι ο δρόμος του αγώνα για το σοσιαλισμό.
Υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητοι τα καθημερινά, άμεσα, οξυμένα προβλήματα του λαού, διεκδικούμε λύσεις για τις σύγχρονες ανάγκες του.
Όπως γράφει ένας κομμουνιστής λογοτέχνης «την πραγματική ελευθερία τη γνώρισαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες ως φυλακισμένοι και εξόριστοι, μελλοθάνατοι, βαρυποινίτες. Γιατί αισθάνονταν ελεύθεροι από το φόβο ακόμα και του θανάτου, επέλεγαν συνειδητά να καταθέσουν τη δική τους συμβολή για να κατακτήσει την ελευθερία η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός από την εγχώρια και ξένη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.»
