«Το έπος του 1940 παραμένει πάντοτε ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες αν και λιγότεροι αριθμητικά κατόρθωσαν στα βουνά της Ηπείρου όχι μόνον να σταματήσουν την ιταμή εισβολή των Ιταλών φασιστών αλλά να αντεπιτεθούν γράφοντας μερικές από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας τους.
Το θαύμα αυτό που συγκλόνισε την διεθνή κοινή γνώμη, σε μια από τις πιο σκοτεινές ώρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που οι δυνάμεις του άξονα κατελάμβαναν την μια μετά την άλλη τις χώρες της Ευρώπης, δεν συνέβη από σύμπτωση. 
Υπήρξε το αποτέλεσμα μιας σοβαρής και οξυδερκούς στρατιωτικής προετοιμασίας, μιας αποφασιστικής ηγεσίας και, πάνω από όλα, της ενότητας και του πατριωτικού αισθήματος ολοκλήρου του ελληνικού λαού.
Για τον λόγο αυτό και η επέτειος του μεγαλειώδους ΟΧΙ αποτελεί μια φωτεινή στιγμή του παρελθόντος μας που πρέπει να οδηγεί και τα βήματα του παρόντος μας». Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, μετά τη δοξολογία και την μαθητική παρέλαση στην Νίκαια, έδρα του δήμου Κιλελέρ, για την επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ο Θεσσαλός πολιτικός υπογράμμισε ότι «σε μια εποχή μεγάλων διεθνών προκλήσεων, με δύο αιματηρούς και μακροχρόνιους πολέμους να λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη γειτονιά μας, η Ελλάδα οφείλει να είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο. Αυτό απαιτεί την απρόσκοπτη συνέχιση της αναβάθμισης των αμυντικών μας ικανοτήτων, μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων και για τα τρία όπλα, λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα που εκπορεύονται από τις πολεμικές συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Επιπλέον, όμως, πρέπει να δοθεί ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στο έμψυχο υλικό, στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Από τις δικές του επιδόσεις κρίνεται εντέλει το όποιο αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα, η πολιτεία, για τα επόμενα χρόνια, οφείλει να δώσει ακόμη περισσότερα κίνητρα στην προσέλκυση υποψηφίων με υψηλές αποδόσεις, για τις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές. Γιατί στους αυριανούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς θα στηριχθεί, εν πολλοίς, η στρατιωτικής ισχύς της πατρίδας».
