ΓΡΑΦΕΙ Η Ελένη Αναστασοπούλου**
Με την ευκαιρία της αναγγελίας της υποψηφιότητας του ΠτΔ από τον ΠΘ ανέτρεξα στις αρμοδιότητες του ΠτΔ όπως αυτές αναφέρονται στη σελίδα της προεδρίας της δημοκρατίας.
Στις πρώτες παραγράφους και για να γίνεται σαφές προς κάθε κατεύθυνση αναφέρονται τα παρακάτω :
«…ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος. Ωστόσο, κατά το παρόν Σύνταγμα, οι ουσιαστικές αρμοδιότητες του Προέδρου είναι περιορισμένες σε σχέση με τις αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού και των Υπουργών.» και παρακάτω
σύμφωνα με την οποία, «…καμία πράξη του Προέδρου δεν ισχύει ούτε εκτελείται χωρίς την προσυπογραφή του αρμοδίου Υπουργού εκτός από τις εξαιρέσεις…»!
Οι εξαιρέσεις, συνήθως, επιβεβαιώνουν τον κανόνα !
Εύλογα αναρωτιέται κανείς, ποια είναι η ρυθμιστική δύναμη του ΠτΔ όταν οι αρμοδιότητες του είναι περιορισμένες σε σχέση με αυτές του πρωθυπουργού και των υπουργών;
Πώς υλοποιούνται οι αποφάσεις του όταν καμμία πράξη του δεν εκτελείται χωρίς την υπογραφή του αρμόδιου υπουργού;
Άρα ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κυρίως συμβολικός.
Οι ουσιαστικότεροι συμβολισμοί σε μια δημοκρατία είναι η συναίνεση, η συλλογικότητα, ο σεβασμός στην πλειοψηφία …
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: διαθέτει η πρόταση του πρωθυπουργού αυτούς του συμβολισμούς;
Θα λάβει η πρόταση του τη συναίνεση την πλειοψηφίας;
Ποια πλειοψηφία θα μου πείτε όταν η «σχετική πλειοψηφία» με την οποία τελικά μπορεί να εκλεγεί ο ΠτΔ σύμφωνα με την νέα αναθεώρηση του σχετικού νόμου ( παρ. 4, αρ. 32, 25-11-2019 Ψήφισμα της Θ΄ Αναθεωρητικής Βουλής) δίνει τη δυνατότητα στο πρώτο κόμμα να εκλέξει τον δικό του ΠτΔ, μόνο με τις δικές του ψήφους!
Μήπως τελικά είναι δημοκρατική επίφαση η δυνατότητα κατάθεσης προτάσεων από τα άλλα κόμματα;
Τι νόημα έχει να καταθέτεις μια πρόταση όταν ξέρεις εκ των προτέρων ότι τελικά θα υπερισχύσει η «σχετική πλειοψηφία» του πρώτου κόμματος;
Μένει λοιπόν να δούμε αν η πρόταση του Πθ είχε ως στόχο την «δημοκρατική», όπως ορίστηκε πρωτύτερα, αποδοχή ή την «σχετική», όπου σχετική, των δεξιών και ίσως ακροδεξιών βουλευτικών εκπροσώπων.
Αν όπως λέει ο Κολομβιανός συγγραφέας N. G.Davila οι «οι αλήθειες δεν είναι σχετικές. Αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια.» έτσι και η Δημοκρατία δεν είναι σχετική, σχετικές είναι οι απόψεις για την Δημοκρατία ή κατά το λαϊκότερο και Πιραντελλικό «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» όπου η σύγχυση ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο, στην ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα, καλά κρατεί!
*παράφραση της ρήσης του N.G.Davila
**Εκπ/κός, συγγραφέας
MSc: Οργάνωση και Διοίκηση στην Εκπαίδευση, Ψυχολογική και Διδακτική Μεθοδολογία της Εκπαίδευσης, Δημιουργική Γραφή-Τηλεοπτικό και Κινηματογραφικό Σενάριο
