Άρθρο του Λαρισαίου καλλιτέχνη με αφορμή τον βανδαλισμό των έργων στην Εθνική Πινακοθήκη
Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να σηκώσει το χέρι του και να καταστρέψει ένα έργο τέχνης;
Είναι φόβος;
Είναι θυμός;
Είναι κάτι άλλο;
Είναι η αίσθηση ότι το ίδιο το έργο αποτελεί απειλή;
Και πως γίνεται κάτι φτιαγμένο από υλικά να προκαλεί αναταραχή και να πρέπει να σβηστεί από την ύπαρξη;
Όταν ένα έργο αγγίζει την θρησκεία, τα ερωτήματα πληθαίνουν.
Που σταματά η ελευθερία της έκφρασης και που αρχίζει η προσβολή;
Ποιός αποφασίζει τι είναι ιερό και τι είναι βλάσφημο;
Και, το πιο σημαντικό, μπορεί η πίστη ενός ανθρώπου να απειλείται πραγματικά από ένα έργο τέχνης;
Αν μια εικόνα, ένα άγαλμα ή μια παράσταση κλονίζουν τόσο εύκολα την αλήθεια κάποιου, μήπως το πρόβλημα δεν είναι η τέχνη, αλλά το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η πίστη;
Όσοι βανδαλίζουν, καταστρέφουν για να επιβάλουν την σιωπή.
Άλλα ποιον ωφελεί αυτή η σιωπή;
Κάθε φορά που η τέχνη διώκεται, η ιστορία έχει δείξει πως οι άνθρωποι γίνονται πνευματικά φτωχότεροι- σε φαντασία, σε σκέψη, σε ελευθερία.
Θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η τέχνη λογοκρίνεται και καταστρέφεται;
Και αν σήμερα καταστρέφεται ένα έργο τέχνης επειδή θεωρήθηκε βλάσφημο, τι θα καταστραφεί αύριο;
Ένα άγαλμα;
Ενα βιβλίο;
Ένας Άνθρωπος;
*Ο Χρίστος Χαλικιάς είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης.
