Λευκά κελιά, απομόνωση, σιωπή. Ο ήρωας της παράστασης βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα λευκό κελί, τιμωρημένος επειδή τόλμησε να συγκρουστεί με το σύστημα. Όμως, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι μόνο ο δικός του εγκλεισμός, αλλά οι αόρατες φυλακές που μας περιβάλλουν καθημερινά. Ζούμε σε έναν κόσμο που ντύνεται με λάμψη και επιτήδευση για να κρύψει τις ρωγμές του, σε μια πραγματικότητα όπου η απομόνωση δεν είναι πάντα επιβεβλημένη, αλλά συχνά μια υποσυνείδητη επιλογή.
Μιλώντας αποκλειστικά στα Interview Stories του The performART Larissa και στον Ευριπίδη Κουτσίνα, ο Ηρακλής Τζαφέτας αποκαλύπτει τις αλήθειες πίσω από το «κελί». Τι συμβολίζει το λευκό; Ποιο είναι το τίμημα της αμφισβήτησης; Υπάρχει ελπίδα ή η απομόνωση γίνεται αναπόφευκτος προορισμός; Μια συνέντευξη που φέρνει στο φως ερωτήματα πιο επίκαιρα από ποτέ:
Ο ήρωας της παράστασης βιώνει τον εγκλεισμό σε ένα λευκό κελί. Πιστεύετε ότι η απομόνωση είναι πάντα επιβεβλημένη ή κάποιες φορές την επιλέγουμε υποσυνείδητα για να προστατευτούμε από τον «ψεύτικο» κόσμο εκεί έξω;
Η απομόνωση επιβάλεται… Η μοναξιά ή η μοναχικότητα είναι επιλογή. Που και πάλι μόνοι δεν είμαστε ποτέ, μπορεί να αποστασιοποιουμαστε από όλα για να βρεθούμε με τον εαυτό μας δεν είναι κακό. Αν επιλέξουμε να απομονωθουμε για να προστατευτούμε από τον ψεύτικο κόσμο εκεί έξω τότε χάσαμε. Αν είναι ψεύτικος ο εκεί κόσμος τους θέλει αλλαγή… Εκτός αυτού, παρατηρούμε το εξής παράλογο, αφήσαμε το έξω “τσίρκο” για να χαριεντιζόμαστε στον ακόμα πιο ψεύτικο κόσμο των μέσων κοινωνική δικτύωσης. Ο ήρωας της παράστασης βρίσκεται στην απομόνωση ως ποινή. Του επιβλήθηκε δηλαδή, επειδή τόλμησε να έρθει σε σύγκρουση με την άρχουσα τάξη.
Στον κόσμο που έχουμε φτιάξει, η λάμψη και η επιτήδευση συχνά επισκιάζουν την αλήθεια. Πώς αποτυπώνεται αυτή η σύγκρουση στην παράσταση και πώς βιώνεται από τον πρωταγωνιστή;
Ο πρωταγωνιστής συγκρούεται με το υπάρχον. Η μάλλον, συγκρούστηκε με το υπάρχον και το τίμημα αυτής της επιλογής είναι ο εγκλεισμός του σε ένα λευκό κελί. Μέσα σε όλο αυτό το “κατηγορώ” συγκρίνει το ατελείωτο λευκό με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος με το υποκριτικό πολύχρωμο περιβάλλον που έχουνε φτιάξει εκεί έξω. Από το πώς οι άντρες ντύνουν σαν πολύχρωμους τσαρλατάνους τις γυναίκες τους (το αποκορύφωμα της πατριαρχίας και του μισογυνισμού) μέχρι τα πάντα. Όλα σε μια λάμψη, με γκλιτερ και αστραφτερά για να κρύβεται η υποκρισία αλλά και τα εγκλήματα που συντελούνται καθημερινά. Σαν το φλας της φωτογραφικής μηχανής που φωτογραφίζει ένα πτώμα και σε τυφλώνει χωρίς να σε αφήνει να δει το πτώμα. Αυτό δεν συμβαίνει και γύρω μας. Τόσοι νεκροί, Μάτι, Τέμπη, Daniel, Πύλος κλπ και όμως, ΕΛΛΑΔΑ 2.0.
Ο εγκλεισμός του ήρωα αντανακλά, με κάποιον τρόπο, τις δικές μας εσωτερικές φυλακές; Πιστεύετε ότι το κοινό θα ταυτιστεί με αυτόν ή θα τον δει σαν έναν ξένο, ακραίο χαρακτήρα;
Η προσέγγιση δεν είναι να ταυτιστεί το κοινό με τον χαρακτήρα αλλά να τεθούν ερωτήσεις όσον αφορά την ίδια την ζωή και την αξία της. Σε μια εποχή που όλα είναι στο πολύ και εύκολα, που όλα γίνονται εις βάρος κάποιων άλλων, ας αναρωτηθούμε ποιο είναι το τίμημα και εντέλει αν ζούμε πεθαίνοντας…
Το λευκό συνδέεται συνήθως με την αγνότητα, αλλά εδώ γίνεται χώρος περιορισμού. Τι συμβολίζει για εσάς το λευκό κελί και πώς επηρεάζει την ψυχολογία του ήρωα;
Η απομόνωση στα λευκά κελιά χρησιμοποιείται κυρίως σε βάρος πολιτικών κρατουμένων…Σκοπός είναι να λυγίσουν οι φυλακισμένοι. Να εγκαταλείψουν τη δράση τους ή να αποκαλύψουν τις πολιτικές τους δραστηριότητες και τους συνεργάτες τους. Τα κελιά είναι συνήθως υπόγεια και οι συλληφθέντεςκρατούνται με τεχνητό λευκό φως 24 ώρες το 24ωρο. Δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με άλλους κρατουμένους και δεν έχουν καμία πρόσβαση σε δικηγόρους, μέλη της οικογενείας τους και γιατρούς. Οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους έρχονται σε επαφή είναι οι δεσμοφύλακες.
Οι κρατούμενοι απομονώνονται από κάθε πληροφορία που αφορά τον έξω κόσμο, ώστε να έχουν τον απόλυτο έλεγχο οι ανακριτές. Οι περισσότεροι δεν παραπονιούνται για την κακή διατροφή, αλλά για την απόλυτη ησυχια… Να αναφέρουμε επίσης ότι το 2003-2004 επρόκειτο να φτιαχτουν και στην Λάρισα λευκά κελιά για κάποια μέλη της 17 Ν και κάποια του ΕΛΑ και είχαν πραγματοποιηθεί πανελλαδικές κινητοποιήσεις στην πόλη τότε ..
Ο εγκλεισμός είναι μια κατάσταση που προοικονομεί είτε λύτρωση είτε πλήρη διάλυση. Υπάρχει ελπίδα για τον ήρωα ή μήπως το «κελί» είναι μια κατάσταση από την οποία κανείς δεν μπορεί πραγματικά να ξεφύγει;
Η λύτρωση υπάρχει. Και η λύτρωση βρίσκεται εκεί έξω. Κυριολεκτικά και μεταφορικά στην παράσταση…
