Δείτε τί αναφέρει το κείμενο της Αριστερής Παρέμβασης Θεσσαλίας
Στις 5 Ιουνίου 2025, στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Καρδίτσας, ξεκινά η δίκη των έξι αστυνομικών που χτύπησαν και βασάνισαν το Βασίλη Μάγγο πέντε χρόνια πριν. Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου τους παραπέμπει για τις αξιόποινες πράξεις α) των βασανιστηρίων κατά συναυτουργία β) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συναυτουργία γ) της έκθεσης κατά συναυτουργία δ) της παράνομης κατακράτησης κατά συναυτουργία. Το βούλευμα παρατείνει τους περιοριστικούς όρους δηλαδή, χρηματικό πρόστιμο και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για όλους τους κατηγορούμενους.
Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Ιούνιο του 2020 είναι αποκαλυπτικά για το πλέγμα κυβερνητικών ευθυνών και αστυνομικών ενοχών. Συγκεκριμένα στις 13/6/2020 πραγματοποιήθηκε στον Βόλο μαζική διαδήλωση εναντίον της καύσης σκουπιδιών από το εργοστάσιο της πολυεθνικής LAFARGE-ΑΓΕΤ, η οποία κτυπήθηκε άγρια με μαζική καταστολή που επεκτάθηκε από τα ανατολικά έως τα δυτικά της πόλης και έγιναν πολλές προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών. Τραυματίστηκαν δεκάδες πολίτες, σε διάφορα σημεία της πόλης. Την επόμενη μέρα θύμα της αστυνομικής βίας υπήρξε και ο Βασίλης Μάγγος, έξω από τα δικαστήρια του Βόλου, όπου έγινε προσαγωγή των συλληφθέντων της προηγούμενης μέρας για να περάσουν αυτόφωρο, γιατί εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς αυτούς. Αστυνομικοί ξυλοκόπησαν άγρια τον Βασίλη μπροστά στα δικαστήρια Βόλου και στη συνέχεια τον μετέφεραν στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας όπου βασανίστηκε από τους πραιτοριανούς του Υπουργείου «Προστασίας» του Πολίτη. Μετά τον βρήκαν περαστικοί και τον περισυνέλεξαν έξω από το τμήμα σε οικτρή κατάσταση, χωρίς να μπορεί να σταθεί καν όρθιος, μισοπεθαμένο όπως περιγράφουν και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για μέρες έχοντας σπασμένα πλευρά. Ένα μήνα αργότερα πέθανε.
Τον Φεβρουάριο 2025, τρεις εξ αυτών καταδικάστηκαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου με δύο χρόνια φυλάκιση (ποινή εφέσιμη) για τα χτυπήματα που κατάφεραν στο Βασίλη έξω από τα Δικαστήρια Βόλου το μεσημέρι στις 14/6/2020. Η δικογραφία στην οποία στηρίχτηκε αυτή η δίκη, είχε σκοπό να περιορίσει των αριθμό των κατηγορουμένων αλλά και το βαθμό των αδικημάτων που αυτοί διέπραξαν. Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Βασίλη, οι κατηγορίες τώρα αφορούν συνολικά το γεγονός του ξυλοδαρμού και βασανισμού του, αρχικά έξω από τα δικαστήρια, μετά μέσα στο αυτοκίνητο μεταφοράς κατά την προσαγωγή του και τέλος εντός της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας.
Η πρωτόδικη απόφαση αλλά και η παραπομπή τελικά όλων των αστυνομικών στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρδίτσας, είναι μια πρώτη νίκη ολόκληρου του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που αστυνομικοί παραπέμπονται σε δικαστήριο με την κατηγορία των βασανιστηρίων, όταν η αποκαλούμενη «μπλε σιωπή» φροντίζει τη συγκάλυψη των παράνομων πράξεων τους και οι διενεργούμενες ΕΔΕ απαλλάσσουν τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς με τη βούλα του Υπουργείου «Προστασίας» του Πολίτη.
Η δίκη στο Κακουργιοδικείο δεν γίνεται με καλύτερες προϋποθέσεις από τη δίκη που ήδη διεξήχθη στο Πρωτοδικείο του Βόλου: η πολιτική αγωγή της οικογένειας του Βασίλη για την υποστήριξη της κατηγορίας έχει αποβληθεί, δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης στη δικογραφία και παραμένει άγνωστο αν θα κληθούν αυτόπτες μάρτυρες όπως έγινε στο Πλημμελειοδικείο και ειδικότερα εκείνοι που τον βρήκαν πεταγμένο και σε οικτρή κατάσταση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας το απόγευμα της 14/6/2020.
Η δίκη έχει εξαιρετική σημασία, είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό γεγονός ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα που συναντάμε σε κάθε διεκδικητική κινητοποίηση, είτε αφορά αγώνες ενάντια στη διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας όπως έγινε τον Ιούνη 2020 στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών από την πολυεθνική LAFARGE-ΑΓΕΤ, είτε στις εργατικές απεργίες και διεκδικήσεις της νεολαίας για αξιοπρεπή ζωή, για δουλειά, υγεία, παιδεία.
Η καταδίκη των αστυνομικών θα είναι μια καταδίκη ενός συστήματος που δολοφονεί και συγκαλύπτει. Η αστική καταστολή, η βία και τα βασανιστήρια, οι χρυσαυγίτες ναζιστές που δουλεύουν χέρι – χέρι με τις δυνάμεις καταστολής ήταν και παραμένουν το μοτίβο στην εποχή της μεγάλης αναταραχής, της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, της ελληνικής χρεοκοπίας και του φόβου για ένα νέο επαναστατικό Δεκέμβρη.
Είναι η στιγμή που οι δρόμοι πρέπει να φωνάξουν δικαιοσύνη, με κάθε τρόπο και μέσο. Είναι η στιγμή που δεν αρκεί να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να τη βροντοφωνάξουμε παντού, να την ακούσουν όλοι, να εισβάλει στις αίθουσες των αστικών δικαστηρίων ως λαϊκή – κοινωνική απαίτηση και ανάγκη.
Το μαχόμενο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να νικήσει τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που αναπαράγει σε διευρυμένη κλίματα τα κέρδη και ταυτόχρονα τη φτώχεια και την καταστολή.
Να νικήσουμε!
