“Ζωντανό” τσιμέντο αυτοθεραπεύεται χάρη σε συνθετική λειχήνα. Πώς λειτουργεί, ποια τα οφέλη για τις κατασκευές και το περιβάλλον.
Το τσιμέντο είναι από τους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη, καθώς η παραγωγή του ευθύνεται για περίπου 8% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) . Γι’ αυτό και επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αναζητούν νέους τρόπους για να μειώσουν το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδέες είναι η δημιουργία τσιμέντου που “αυτοθεραπεύεται”. Πρόσφατα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Texas A&M κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο υλικό χρησιμοποιώντας συνθετική λειχήνα, που μπορεί να επιδιορθώνει ρωγμές χωρίς να χρειάζεται εξωτερικά θρεπτικά συστατικά.
Η λειχήνα αυτή αποτελείται από κυανοβακτήρια και μύκητες. Τα κυανοβακτήρια αντλούν ενέργεια από τον ήλιο και την ατμόσφαιρα, ενώ οι μύκητες απορροφούν ασβέστιο και παράγουν ανθρακικό ασβέστιο — το ίδιο εξαιρετικά ανθεκτικό υλικό που βρίσκουμε σε κοχύλια και στο πανίσχυρο ρωμαϊκό τσιμέντο που αντέχει αιώνες.
Παρόλο που η ιδέα του αυτοθεραπευόμενου τσιμέντου δεν είναι νέα, αυτή η νέα μέθοδος λύνει ένα βασικό πρόβλημα: τα προηγούμενα συστήματα απαιτούσαν εξωτερική παροχή θρεπτικών για να λειτουργούν, κάτι που δεν είναι πρακτικό για μεγάλες κατασκευές. Το νέο σύστημα με τη λειχήνα είναι εντελώς αυτόνομο — χρειάζεται μόνο φως και αέρα.
Στα εργαστηριακά τεστ, η συνθετική λειχήνα γέμισε αποτελεσματικά τις ρωγμές στο τσιμέντο, επιμηκύνοντας τη διάρκεια ζωής του υλικού και μειώνοντας το κόστος των επισκευών.
Βέβαια, υπάρχουν ακόμα προκλήσεις. Το αυτοθεραπευόμενο τσιμέντο δεν παράγεται ακόμη μαζικά και το κόστος του είναι υψηλότερο από το συνηθισμένο τσιμέντο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι μπορεί να περάσουν λίγα χρόνια ακόμα πριν δούμε την ευρεία χρήση του στις κατασκευές.
Όταν όμως αυτό συμβεί, το… “ζωντανό” τσιμέντο θα είναι έτοιμο να αλλάξει το μέλλον της δόμησης.
