Το National Geographic Traveller αποκαλύπτει τις πιο αυθεντικές ελληνικές γεύσεις – δες ποια 9 πιάτα ξεχώρισαν και τι τα κάνει μοναδικά.
Το National Geographic Traveller (UK) παρουσιάζει την ελληνική γαστρονομία μέσα από 9 παραδοσιακά πιάτα που ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητά τους και τη βαθιά τους σχέση με την τοπική ιστορία και τα ήθη του τόπου μας. Από τις μυρωδιές των μπαχαρικών της Κέρκυρας έως τη λιτή σοφία της ρεβιθάδας στη Σίφνο, το άρθρο απευθύνεται σε όποιον θέλει να ανακαλύψει ξανά τον πλούτο της κουζίνας μας ή να τον μοιραστεί με επισκέπτες.
1. Παστιτσάδα – Κέρκυρα
- Ιστορία: Έχει ρίζες στη βενετσιάνικη κουζίνα και ήρθε στην Κέρκυρα τον 16ο αιώνα.
- Υλικά: Κόκκινο κρέας (συνήθως μοσχάρι), τομάτα, κρεμμύδι, κρασί, και τοπικά μπαχαρικά.
- Παράδοση: Μαγειρεύεται την Κυριακή ή σε γιορτές. Το spetseriko, τοπικό μείγμα μπαχαρικών, είναι το μυστικό της γεύσης.
2. Σφουγγάτο – Λέσβος
- Ιστορία: Πιάτο του σπιτιού, με καταβολές από τη μαγειρική ανάγκη – γρήγορο, οικονομικό και θρεπτικό.
- Υλικά: Κολοκύθι, αυγό, φέτα, γραβιέρα, ταρχανάς, άνηθος, δυόσμος.
- Παράδοση: Φτιάχνεται συχνά από γυναικείους συνεταιρισμούς, όπως στην Πέτρα Λέσβου, προωθώντας την τοπική γυναικεία επιχειρηματικότητα.
3. Σκορδαλιά με καρύδι – Μακεδονία
- Ιστορία: Ένα πιάτο με αρχαιοελληνικές ρίζες – εξελίχθηκε από τα αρχαία “άλεια” (αλμυρά ντιπ).
- Υλικά: Σκόρδο, καρύδι (ή ψωμί/πατάτα), ελαιόλαδο, ξίδι ή λεμόνι.
- Παράδοση: Παραδοσιακά σερβίρεται την 25η Μαρτίου με μπακαλιάρο. Στην Μακεδονία χρησιμοποιούνται καρύδια, που δίνουν ιδιαίτερη γεύση.
4. Μασουράκια – Χίος
- Ιστορία: Εμφανίστηκαν γύρω στο 1965, βασισμένα στην παράδοση των γλυκών της Χίου.
- Υλικά: Αμύγδαλο, φύλλο, μαστίχα Χίου, θυμαρίσιο μέλι ή μανταρίνι.
- Παράδοση: Προσφέρονται σε γάμους και βαφτίσεις με ένα ποτήρι σουμάδα. Έχουν πάρει το όνομά τους από τη λέξη “μασούρι” (σπείρα/ρολό).
5. Μπακαλιάρος πλακί – Πελοπόννησος
- Ιστορία: Ονομαζόταν «το ψάρι του βουνού» καθώς ο μπακαλιάρος διατηρούνταν με αλάτι και μπορούσε να ταξιδέψει στις ορεινές περιοχές.
- Υλικά: Μπακαλιάρος, πατάτες, κρεμμύδια, ντομάτα, πιπεριά, δάφνη, κανέλα, σταφίδες.
- Παράδοση: Σερβίρεται συχνά τη Σαρακοστή ή σε νηστείες, με τη γλυκύτητα των σταφίδων να εξισορροπεί την αλμύρα του ψαριού.
6. Σουφικό – Ικαρία
- Ιστορία: Φτιάχτηκε πρώτη φορά αυθόρμητα από μια γυναίκα που ήθελε να μαγειρέψει με ό,τι λαχανικά είχε.
- Υλικά: Κρεμμύδι, πατάτα, μελιτζάνα, κολοκύθι, ντομάτα, σκόρδο, ρίγανη, θρούμπι.
- Παράδοση: Αντιπροσωπεύει τη Blue Zone διατροφή της Ικαρίας, με έμφαση στη μακροζωία και την απλότητα.
7. Ρεβιθάδα – Σίφνος
- Ιστορία: Αρχαία συνταγή ψημένη σε πήλινα σκεύη. Το μαγείρεμα σε φούρνο από το βράδυ είναι μέρος της τεχνικής.
- Υλικά: Ρεβίθια, δάφνη, λεμόνι, ελαιόλαδο.
- Παράδοση: Ψήνεται σε σκεπασταριά (πήλινο) όλη νύχτα και τρώγεται την Κυριακή με φέτα και ψωμί.
8. Μπουγάτσα – Θεσσαλονίκη
- Ιστορία: Ήρθε με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες τη δεκαετία του ’20. Η συνταγή της έχει βυζαντινές ρίζες.
- Υλικά: Φύλλο λεπτό, κρέμα σιμιγδαλιού, βούτυρο, κανέλα, άχνη ζάχαρη.
- Παράδοση: Θεωρείται το πρωινό των φτωχών, φτιαγμένο στο σπίτι για να πάρει ο άνδρας στη δουλειά. Πρέπει να σερβίρεται φρέσκια και ζεστή.
9. Σκορδαλιά με παντζάρι – Θεσσαλονίκη (παραλλαγή)
- Ιστορία: Σύγχρονη προσθήκη με ρίζες στην ανάγκη για πιο ελαφριές, ισορροπημένες γεύσεις.
- Υλικά: Σκόρδο, παντζάρι, ελαιόλαδο, ψωμί ή πατάτα, λεμόνι.
- Παράδοση: Χρησιμοποιείται ως συνοδευτικό για ψάρια ή μεζέδες. Προτιμάται σε περιοχές όπως η Χαλκιδική ή τα σύγχρονα μεζεδοπωλεία της Θεσσαλονίκης.
