ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιώργος Λαμπρούλης, βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ
Οι αποκαλύψεις γύρω από τις απάτες στις αγροτικές ενισχύσεις, με την δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας να εμπλέκει τους Βορίδη – Αυγενάκη, πρώην Υπουργούς Γεωργίας, δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία.
Πρόκειται για εξελίξεις στο έδαφος του πραγματικού βόθρου που είναι το ίδιο το καθεστώς των αγροτικών επιδοτήσεων της ΚΑΠ της ΕΕ που χορηγούνται σαν τα “τριάκοντα αργύρια”, ώστε οι εμποριοβιομήχανοι να εξασφαλίζουν φθηνά τις αναγκαίες για την κερδοφορία τους πρώτες ύλες, τα αναγκαία αγροτικά προϊόντα συμπιέζοντας την τιμή στον παραγωγό.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ακέραια την ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Είχε πλήρη επίγνωση των αποστημάτων διαφθοράς και ψηφοθηρίας που δημιούργησε η εφαρμοζόμενη πολιτική, όπως αυτή των αποσυνδεδεμένων από την παραγωγή αγροτικών επιδοτήσεων, των “οικολογικών προγραμμάτων” – “μαϊμού”, αλλά και της “τεχνικής λύσης” που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να ισχύει, παρά τις καταγγελίες που υπάρχουν εδώ και τουλάχιστο 6 χρόνια.
Την “τεχνική λύση” τη σκαρφίστηκε, με τη σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 – 2017, προκειμένου να δίνεται η επιδότηση στην κτηνοτροφία με βάση την έκταση των βοσκοτόπων και την εικονική κατανομή τους.
Και όλα αυτά βέβαια στη βάση μιας ιδιωτικοποιημένης διαδικασίας υποβολής αίτησης για αγροτική επιδότηση, που συνιστά αφαίμαξη των αγροτών μέσω των Κέντρων Υποδοχής Δηλώσεων (ΚΥΔ) και των διάφορων μελετητικών γραφείων.
Επίσης, είναι γνωστό, ότι τα λειτουργικά – πληροφοριακά συστήματα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι παραδομένα στους ιδιώτες και ένας πόλεμος συμφερόντων μαίνεται γύρω από αυτά. Είναι διαχρονική επιλογή όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 15 ετών (είτε με ΝΔ, είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ) να διαθέτουν τεράστια ποσά σε ιδιώτες, αντί να στελεχώσουν τις κρατικές υπηρεσίες, όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ, του οποίου η Διεύθυνση Πληροφοριακών Συστημάτων είναι αποδεκατισμένη.
Η αιφνιδιαστική ταφόπλακα στον ΟΠΕΚΕΠΕ και η μεταφορά του στην ΑΑΔΕ είναι στην ουσία παραδοχή αποτυχίας της δήθεν εξυγίανσης και διαφάνειας του οργανισμού, που επί μήνες διαφήμιζε η κυβέρνηση της ΝΔ, και στόχο έχει τη συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών για όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν.
Η παρουσίαση από την κυβέρνηση, αλλά και από άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως το ΠΑΣΟΚ, της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ως “εγγυήτριας της κάθαρσης” μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Πρόκειται για προσπάθεια να αθωωθεί ο βασικός υπεύθυνος των σκανδάλων, αλλά και των προβλημάτων του αγροτόκοσμου, που είναι η ΕΕ των σκανδάλων, της μίζας, της διαφθοράς των λόμπι, του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Την ίδια στιγμή που αποκαλύπτονται όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση της ΝΔ μεθοδεύει να φορτώσει στις πλάτες του λαού και των αγροτών το πρόστιμο των 415 εκατομμυρίων ευρώ που της έχει καταλογίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για “διαχειριστικές αδυναμίες” στον μηχανισμό πληρωμών των επιδοτήσεων κατά την περίοδο 2017 – 2023. Αυτές αφορούν στην υποστελέχωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, τις ελλείψεις υποδομών που οδήγησαν σε πλημμελείς έως ανύπαρκτους ελέγχους, σε λάθη στις πληρωμές κ.ά και είναι αποτέλεσμα των “μνημονιακών” πολιτικών κυβερνήσεων – ΕΕ, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Για αυτό είναι αναγκαία η συσπείρωση γεωργών, κτηνοτρόφων, μελισσοκόμων στους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, η ενίσχυση του αγώνα τους, ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα επιβίωσης που προβάλλουν αλλά και για:
-Να αποδοθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε όλους τους εμπλεκόμενους. Να επιστραφούν στους αγροτοκτηνοτρόφους όσα χρήματα κατευθύνθηκαν σε αυτούς που χρόνια λυμαίνονται τις αγροτικές επιδοτήσεις.
-Τα όποια πρόστιμα πρέπει να επιβαρύνουν όσους έχουν την ευθύνη για αυτά και όχι τους βιοπαλαιστές αγρότες και τον λαό.
-Να συνδεθεί η επιδότηση με την πραγματική γεωργική παραγωγή και το πραγματικό κτηνοτροφικό κεφάλαιο. Η υποβολή των δηλώσεων, ο έλεγχος και οι πληρωμές, οι απαιτούμενες μελέτες να γίνονται δωρεάν από τις κρατικές υπηρεσίες.
Η πραγματική προοπτική για τους βιοπαλαιστές αγρότες δεν βρίσκεται στο σημερινό καθεστώς της καταλήστευσή τους, μέσω και των επιδοτήσεων, από τα μονοπώλια και το καπιταλιστικό κράτος. Βρίσκεται στην οργάνωση της παραγωγής στα θεμέλια της κοινωνικοποιημένης βιομηχανίας, του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου, που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.
