Ένα κτίριο που αντιστάθηκε στο χτίσιμο, έκρυψε βασανιστήρια, «σκότωσε» εργολάβους και μέχρι σήμερα ψιθυρίζει φωνές από το παρελθόν. Μπείτε στη σκοτεινή ιστορία του πιο μυστηριώδους σπιτιού της Θεσσαλονίκης.
Στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας 261–263, πίσω από φθαρμένους τοίχους και ξεθωριασμένες επιγραφές, κρύβεται ένα κτίριο που χρόνια τώρα στοιχειώνει τη φαντασία – και όχι μόνο – των Θεσσαλονικιών. Το αποκαλούν το Στοιχειωμένο Σπίτι της Όλγας, και οι ιστορίες γύρω του είναι πιο ανατριχιαστικές απ’ όσο φαντάζεστε.
Το κτίριο που… δεν ήθελε να χτιστεί
Η ανέγερσή του ξεκίνησε γύρω στο 1919–1921. Όμως κάτι «πήγαινε στραβά» από την πρώτη στιγμή. Ο δεύτερος όροφος κατέρρευσε δύο φορές, κατά τη διάρκεια των εργασιών. Το μπετόν δεν στεκόταν, οι τοίχοι δεν «δένονταν». Λένε πως ακόμα και σήμερα, η ρωγμή παραμένει – στο ίδιο σημείο, σαν ουλή που δεν κλείνει ποτέ.
Από χαρτοπαικτική λέσχη σε τόπο βασανιστηρίων
Αρχικά, το σπίτι χρησιμοποιήθηκε ως λέσχη τυχερών παιχνιδιών, όπου σύχναζαν μέλη της εβραϊκής κοινότητας. Αλλά στην Κατοχή, όλα άλλαξαν. Οι ναζί φέρεται να μετέτρεψαν το κτίριο σε χώρο βασανιστηρίων Εβραίων. Κραυγές, θρήνοι και ψίθυροι – λέγεται πως αυτοί οι ήχοι δεν έφυγαν ποτέ από τους τοίχους…
Οι εργολάβοι που «τιμωρήθηκαν»
Το 1981, δύο εργολάβοι αποφάσισαν να κατεδαφίσουν το σπίτι και να χτίσουν πολυκατοικία. Την ημέρα της υπογραφής των συμβολαίων, ο πρώτος πέθανε από ανακοπή. Ο δεύτερος, κατά την επιστροφή από την Αθήνα, σκοτώθηκε σε τροχαίο. Από τότε, κανείς δεν έχει προσπαθήσει να το κατεδαφίσει ξανά.
Φωνές, σκιές και μια γυναίκα στα σκαλοπάτια
Μαρτυρίες κατοίκων και τολμηρών εξερευνητών αναφέρουν ανεξήγητα φαινόμενα:
- Ακούγονται βαριά βήματα στον πάνω όροφο, αν και το πάτωμα είναι κατεστραμμένο.
- Φωνές, σπασίματα, και ένας ανεπαίσθητος ψίθυρος στα αυτιά, ακόμα κι αν είσαι μόνος.
- Μια γυναικεία μορφή με μαύρο φόρεμα εμφανίζεται στη σκάλα. Κοιτάζει σταθερά τους επισκέπτες – χωρίς να μιλά.
Μια μαρτυρία που κόβει την ανάσα
Γείτονας που γεννήθηκε το 1930 θυμάται πως έφηβος άκουσε μια φωνή μέσα απ’ το σπίτι να λέει:
«Μην ανέβεις…» Και τότε είδε, όπως είπε, μια γυναίκα να σπρώχνει δύο παιδιά σε μια κούνια. Όλοι φορούσαν ρούχα άλλης εποχής. Όταν κοίταξε ξανά, δεν υπήρχε κανείς.
Σήμερα: μια αποθήκη με… παρελθόν
Το ισόγειο λειτουργεί ως αποθήκη δομικών υλικών, ενώ οι επάνω όροφοι έχουν κριθεί επικίνδυνοι. Οι εργάτες δηλώνουν πως δεν έχουν δει τίποτα περίεργο. Αλλά κανείς δεν μένει εκεί. Κανείς δεν κοιμάται εκεί. Κανείς δεν πλησιάζει… τη νύχτα.
Τελευταία σκέψη: Αν περάσετε, κοιτάξτε ψηλά…
Αν τύχει και περάσετε από το 261–263, σηκώσετε το βλέμμα σας. Κοιτάξτε τα παράθυρα του πάνω ορόφου. Αν δείτε κάτι να κινείται εκεί μέσα… Ίσως να είναι η φαντασία σας. Ίσως όχι.
