Την Κυριακή 10.05.2015 στην αίθουσα “Χρυσαλλίδα” στην Αγιά πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αφιερωμένη στην 9η Μάη – Μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Την εκδήλωση διοργάνωσαν, η Τομεακή Επιτροπή Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ και η Κομματική Οργάνωση Αγιάς του ΚΚΕ.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Παναγιώτης Σπήλιος, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του Κόμματος. Ο ομιλητής μεταξύ άλλων επισήμανε: “Πριν 70 χρόνια, την 1η Μάη 1945, η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ενωσης, υψώθηκε θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ Γερμανίας – Ιαπωνίας – Ιταλίας και των συμμάχων τους. Στη νίκη αυτή συνέβαλαν αναμφίβολα όλες οι δυνάμεις που μετείχαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του «Αξονα». Το ΚΚΕ τιμά όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι ή αγωνίστηκαν με οποιονδήποτε τρόπο κατά των εισβολέων κατακτητών, στα πεδία των μαχών, στις πόλεις, στα βουνά, στις θάλασσες και στον αέρα, στην παρανομία. Εκείνους και εκείνες που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Σε άλλο σημείο, “Τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των πολιτικών της ΕΕ έχει βρεθεί ο αντικομμουνιστικός επαναπροσδιορισμός της ιστορικής μνήμης και συνείδησης των λαών. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Την καθιέρωση της 9ης Μάη ως «Ημέρας της Ευρώπης» («αντικαθιστώντας» έτσι την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης) το 1985, την Απόφαση 1906 του Συμβουλίου της Ευρώπης περί λήψης «μέτρων για τη διάλυση της κληρονομιάς των πρώην κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων» το 1996, την εισήγηση του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου Ε. Μπροκ στα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης το 2005 όπως αποτίεται «φόρος τιμής στα θύματα όλων των δικτατοριών» (κομμουνιστικών και φασιστικών), το «Μνημόνιο για την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» (γνωστό και ως «Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο») το 2006, τον ορισμό της 23ης Αυγούστου (μέρα υπογραφής του Συμφώνου Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) ως «Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008, το ψήφισμα «σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό» το 2009, κ.ά.” Επίσης επισήμανε τα εξής: “Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα στις νέες και του νέους και τους καλεί να αναζητήσουν την αλήθεια, τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες που οδήγησαν στους παγκόσμιους και τοπικούς πολέμους, στην άνοδο και επικράτηση σε ορισμένες χώρες του φασισμού – ναζισμού.
Ο φασισμός-ναζισμός είναι παιδί του καπιταλισμού. Αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλώς τα φασιστικά-ναζιστικά κόμματα, ως “σιδερένιο χέρι” για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
Το ΚΚΕ διακηρύσσει την ανάγκη να μην αποσπάται η πάλη κατά του φασισμού, για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων, από την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία τους, να μη διολισθαίνει σε συμμαχία με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν να περισώσουν την κοινοβουλευτική μορφή άσκησης της καπιταλιστικής δικτατορίας. Πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας, να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι έχει προοπτική η λαϊκή πάλη.”
Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν το θεατρικό από την ομάδα της ΚΝΕ, που στηριζόταν στο βιβλίο της Ίρμα Τέλμαν, “Αναμνήσεις για τον Έρνεστ Τέλμαν” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ παρουσιάζοντας την αξιόλογη δουλιά της επισήμανε ” Επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο, γιατί αποτελεί μια σκιαγραφία της αταλάντευτης στάσης ζωής του κομμουνιστή ηγέτη, αλλά και γιατί μας παραπέμπει στην πραγματική εικόνα της πορείας της ταξικής πάλης στη Γερμανία στις δεκαετίες 1920 και ’30, στον οξυμένο χαρακτήρα της ταξικής σύγκρουσης εκείνης της περιόδου.”
Την μουσική επένδυση με πιάνο, επιμελήθηκε ο συνθέτης Δ. Φωτιάδης, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά.
