Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι οι ορμόνες που παράγονται όταν έχουμε στρες, προκαλούν αλλαγές στο εσωτερικό των κυττάρων του εγκεφάλου μας που βοηθούν στην πιο αποτελεσματική αποθήκευση των αναμνήσεων. Βρήκαν ότι οι ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, προκαλούν αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των γονιδίων στο εσωτερικό των νευρώνων, και έτσι ενισχύεται η ικανότητα μάθησης…
Ο καθηγητής Hans Reul, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, που ηγείται της έρευνας, είπε ότι το άγχος την ώρα της μελέτης θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ικανότητας των μαθητών να μάθουν. Είπε ότι οι ορμόνες του στρες φαίνεται να ενισχύουν ένα μηχανισμό που «επαναπρογραμματίζει» το DNA του εγκεφάλου, γνωστές ως επιγενετικές τροποποιήσεις, ο οποίος άλλοτε αυξάνει και άλλοτε μειώνει την έκφραση ορισμένων γονιδίων.
Είπε: «Συχνά ανακαλύπτουμε ότι οι δυσάρεστες αναμνήσεις είναι αυτές που μένουν μαζί μας, για την υπόλοιπη ζωή μας, περισσότερο από τις ευχάριστες. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του ρόλου που παίζει το άγχος, αφού είναι σημαντικό, από βιολογική άποψη, να θυμόμαστε κάτι που μας βλάπτει ή μας απειλεί. Φαίνεται ότι ο ορμόνες του στρες δεσμεύονται σε ειδικούς υποδοχείς στο μυαλό μας που ενισχύουν τον έλεγχο των επιγενετικών μηχανισμών που εμπλέκονται στη μάθηση και τη μνήμη. Η ενίσχυση αυτή των επιγενετικών μηχανισμών ελέγχου, οδηγεί σε αυξημένη έκφραση των γονιδίων που παίζουν ρόλο στη μάθηση και την μνήμη.
Έτσι, στην ουσία, οι ορμόνες του στρες βελτιώνουν τη διαδικασία που κατά κανόνα λαμβάνει χώρα όταν μαθαίνουμε.”
Αλλά ο Δρ Reul προειδοποιεί ότι ενώ το λίγο στρες μπορεί να είναι καλό για το σχηματισμό της μνήμης, το πάρα πολύ άγχος μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. “Όταν είμαστε εξαιρετικά στρεσαρισμένοι δεν είναι δυνατόν να πάρουμε οποιαδήποτε νέα πληροφορία», είπε. «Ο εγκέφαλος μπαίνει σε μια λειτουργία υπέρβασης και έτσι ο σχηματισμός της μνήμης δεν είναι επαρκής. Επίσης, ούτε το χρόνιο, μακροπρόθεσμο στρες είναι καλό.»
Πηγή: telegraph.co.uk
