Όπως κάθε μικρό κόμμα, έτσι και το ΚΟΜ.ΠΙ.ΑΡ (Κόμμα Πιστών Αριστερών) είχε τα εσωτερικά του προβλήματα. Συσχετισμούς τους ονόμαζαν οι παλιές καραβάνες. Ο Πρόεδρος και το περιβάλλον του, συμπεριλαμβανομένου του Γραφείου Τύπου, οι έμπιστοι φίλοι του παρελθόντος, συγκρούονταν συχνά – πυκνά με τον Αντιπρόεδρο, τον εμφανιζόμενο ως αρχηγό της εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Ο Γραμματέας προσπαθούσε να συγκρατήσει τους δύο- τρεις φιλόδοξους τάχα διανοούμενους αρχηγοκτόνους, ενώ τρεις – τέσσερις κρυφο-διπρόσωποι βουλευτές που άλλα έλεγαν και αλλού κοίταζαν, έψαχναν την ευκαιρία για να την «κάνουν».
Τον τελευταίο καιρό οι αιχμηρές δηλώσεις, οι δημόσιες αντιπαραθέσεις, οι φήμες περί συνωμοσιών είχαν κάνει το κλίμα εκρηκτικό.
Άλλωστε προείχαν τα εθνικά θέματα και κυρίως το κρίσιμο δίλημμα με ποια υπερδύναμη θα πάει η χώρα.
*
Τον θεωρούσαν –μάλλον αβάσιμα– ως ηγέτη της αντιπολιτευτικής, «αντιπροεδρικής» τάσης. Αυτός χαμογελούσε κάθε φορά που έμμεσα τον κατηγορούσαν ότι έχει κάνει ομάδα για να ανατρέψει το συσχετισμό.
Στην κρίσιμη συνεδρίαση όπου θα κατέθετε τη σχετική μομφή δεν εμφανίστηκε.
Στο σπίτι του δεν ήξεραν τίποτα. Άρχισαν οι πρώτες ανησυχίες.
«Μήπως κάτι του έτυχε; Μήπως έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας;»
Σε διάφορες προκηρύξεις νεοεμφανιζόμενων «τρομοκρατικών οργανώσεων» είχαν γραφτεί και ονόματα πολιτικών. Το δικό του ήταν ανάμεσα σ’ αυτά, αλλά δεν έδινε σημασία.
Τα σενάρια έδιναν και έπαιρναν μέχρι που έφτασε ένας γκρι φάκελος στο κόμμα.
Αποστολέας: Ο Αντιπρόεδρος. Παραλήπτης: Ο Γραμματέας.
Μέσα ιδιόχειρο σημείωμά του: «Μας παρακολουθούν όλους. Κι από μέσα κι απ’ έξω. Προσοχή. Σε κανέναν εμπιστοσύνη. Ιδίως στους επιγόνους».
Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε αμέσως. Η αντιτρομοκρατική τέθηκε σε συναγερμό και στη Βουλή πάρθηκαν έκτακτα μέτρα ασφαλείας.
*
Ο Πρόεδρος του κόμματος μπήκε στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο και είπε στον οδηγό-αστυνομικό να κατευθυνθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Είχε κλείσει ραντεβού με τον ίδιο τον Υπουργό. Κάπνιζε το ένα τσιγάρο πίσω από τα’ άλλο και το μυαλό του είχε κολλήσει στη φράση «Ιδίως στους επίγονους». Το φανάρι στη διασταύρωση ήταν πορτοκαλί. Ο οδηγός του αυτοκινήτου του Προέδρου πέρασε με μεγάλη ταχύτητα χωρίς να προσέξει πως από τα δεξιά ερχόταν παραβιάζοντας το σηματοδότη μια μεγάλη νταλίκα. Η σύγκρουση αναπόφευκτη. Το αυτοκίνητο του Προέδρου συντρίμμια. Ο οδηγός νεκρός επί τόπου. Ο Πρόεδρος μεταφέρθηκε στο Κρατικό Νοσοκομείο σε κώμα.
*
Στο κόμμα η αμηχανία ήταν διάχυτη. Με τον Πρόεδρο σε κωματώδη κατάσταση και τον Αντιπρόεδρο εξαφανισμένο η κομματική ραχοκοκαλιά είχε παραλύσει.
Κανένας δεν καταλάβαινε, κανένας δεν γνώριζε, κανένας δεν ερμήνευε, κανένας δεν πρότεινε.
*
Ο Αντιπρόεδρος ετέθη από το κόμμα σε «πολιτική αφάνεια». Ο Πρόεδρος ετέθη «εκτός λειτουργίας».
Το κομματικό apparat είχε επιφανειακά παγώσει αλλά από κάτω έβραζε.
Σε μια από τις ατέρμονες (και αδιέξοδες) πολύωρες συνεδριάσεις, κάποιος έριξε μια ιδέα.
«Να οργανωθεί μια διευρυμένη άτυπη συνάντηση όλων των ιδρυτικών παραγόντων. Είτε ακολούθησαν μετά το κόμμα, είτε όχι».
*
Η σύζυγος του Προέδρου και η σύντροφος του Αντιπροέδρου προσήλθαν στην άτυπη συνάντηση για λόγους συμπαράστασης.
Έτσι τα έχασαν όταν οι δύο πρώτοι ομιλητές –προφανώς προσυνεννοημένοι– πρότειναν στο «σώμα» μια προσωρινή τρόικα διαχείρισης του κενού, που θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε εσωτερική κρίση.
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε όλοι βέβαιοι ότι τα δύο ηγετικά στελέχη που για διαφορετικούς λόγους λείπουν –ελπίζουμε προσωρινά– από κοντά μας θα επιστρέψουν γρήγορα σώοι και υγιείς για να συνεχίσουν το έργο ανασύνταξης του κόμματος.
»Πρέπει όμως να επιλέξουμε μια ad hoc τρόικα, αποτελούμενη από πρόσωπα μη-πολιτικά, τα οποία δεν έχουν σχετικές φιλοδοξίες και δεν πρόκειται να εμπλακούν στους εσωτερικούς συσχετισμούς του κόμματος.
»Παρακαλώ να τεθεί σε ενδεικτική ψηφοφορία η πρότασή μας. Μολονότι η συνάντηση είναι άτυπη αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και πολιτικά σημαντική».
Με 32-17 και 10 λευκά πέρασε η πρόταση να συγκροτηθεί μεταβατική τρόικα από μη-πολιτικά πρόσωπα που απλώς θα συντονίζουν τη δουλειά του κόμματος.
Ο δεύτερος ομιλητής, που είχε στηρίξει την άποψη η οποία πλειοψήφισε, σήκωσε το χέρι και είπε στο προεδρείο:
«Σύντροφοι, προτείνω για μέλη της προσωρινής μεταβατικής ηγεσίας: τη σύζυγο του Προέδρου, τη σύντροφο του Αντιπροέδρου και το μεγαλύτερο γιο του Γραμματέα».
Ξαφνικά έπεσε σιωπή στην αίθουσα. Δεν κουνιόταν τίποτα. Δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Ο ένας κοίταγε τον άλλο, όλοι τη βάση της καρέκλας τους και αρκετοί είχαν ένα βλέμμα κενό.
Μέχρι που κάποιος (τυχαία; βαλτός;) χειροκρότησε. Αμέσως, σε κλάσματα δευτερολέπτου, άρχισαν να χειροκροτούν και άλλοι, σκεπάζοντας κάποια μουρμουρητά.
*
Ο Αντιπρόεδρος δεν βρέθηκε ποτέ. Άλλοι έλεγαν πως τον σκότωσαν τρομοκράτες, άλλοι πως τον καθάρισαν προσωπικοί εχθροί, άλλοι πως ζει σε κάποια χώρα του εξωτερικού για να γλιτώσει από την εθνική καταστροφή που έβλεπε να πλησιάζει.
Ο Πρόεδρος δεν ανένηψε ποτέ. Έμεινε για πολύ χρόνο σε κατάσταση «κλινικά νεκρού», αλλά κανείς δεν έπαιρνε την απόφαση να δώσει εντολή να τραβηχτεί το σωληνάκι, γιατί κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε τις ισορροπίες του κόμματος και κανένας δεν ήταν έτοιμος για μια τέτοια αναμέτρηση.
Ο Πρόεδρος ακόμα και σε κώμα κρατούσε ενωμένο το κόμμα.
*
Ο νταλικέρης που προξένησε το δυστύχημα από το οποίο σκοτώθηκε ο οδηγός και τραυματίστηκε σοβαρά ο Πρόεδρος συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε σε 3 χρόνια με αναστολή για ανθρωποκτονία και σοβαρές σωματικές βλάβες εξ αμελείας αλλά ουδείς σκέφτηκε να ψάξει το παρελθόν του και τις διασυνδέσεις του. Αν το ’κανε, θα έβρισκε πως ο εν λόγω οδηγός ήταν μέλος μιας θρησκευτικής αίρεσης, σύμφωνα με την οποία ο βίαιος θάνατος ήταν μια μορφή τιμωρίας του θεού για κρυφές αμαρτίες του θύματος.
*
Οι αλλοδαποί που είχαν συγκροτήσει μια σπείρα γενικής εγκληματικής (όχι ιδιαίτερα σοβαρής) δράσης στην αρχή ξαφνιάστηκαν από την πρόταση να απαγάγουν και να κρατήσουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα τον Αντιπρόεδρο.
Τα «λύτρα» ήσαν πολύ υψηλά για ν’ αρνηθούν.
Τον φύλαγαν τέσσερις εναλλάξ ανά 6ωρο αν και ο ίδιος φιμωμένος και με τα μάτια κλειστά με ένα μαύρο μαντήλι, δεν φαινόταν διατεθειμένος να το σκάσει.
Ένα πρωί, δύο βδομάδες μετά την απαγωγή, ο τύπος που είχε βάρδια 08:00-14:00 μπαίνοντας στο σπίτι βρήκε τον προηγούμενο φύλακα στο πάτωμα χτυπημένο, μ’ ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι. Ο αντιπρόεδρος είχε εξαφανιστεί.
Καθώς η συμμορία είχε ήδη εισπράξει το συμφωνημένο ποσό ουδείς ενδιαφέρθηκε για τη συνέχεια, ούτε ήρθαν πάλι σ’ επικοινωνία με τον «εντολέα».
*
Στη Λέσχη, οι τρεις κοσμοπολίτες φίλοι κάπνιζαν το πούρο τους πίνοντας σκωτσέζικο ουίσκυ. Κοίταζαν αφηρημένα τους δύο απόστρατους αξιωματικούς που έπαιζαν σιωπηλά σκάκι και χαμογελούσαν γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι είχαν κάνει –με απλές κινήσεις– ματ.
Είχαν «εξαφανίσει» τον Αντιπρόεδρο, Αρχηγό της εσωτερικής Αντιπολίτευσης και είχαν «αχρηστεύσει» τον Πρόεδρο του περισσότερο επικίνδυνου κόμματος της Βουλής, αφού από αυτούς τους δύο θα εξαρτιόταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας σε μια περίοδο Νέου Ψυχρού Ευρωπολέμου.
Είχαν αποπολιτικοποιήσει το ίδιο το κόμμα ώστε εύκολα να απορροφηθεί από το σχεδιαζόμενο New Deal. Κι όλα αυτά μέσω ενός μισότρελλου φανατικού, μιας σπείρας μικροεγκληματιών, ενός πράκτορα μυστικών υπηρεσιών και δύο φιλόδοξων μελών του κόμματος.
«Κι όλα με πλήρη ασφάλεια», είπαν σχεδόν ταυτόχρονα τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους, την ίδια στιγμή που βόμβα μεγάλης ισχύος διέλυε κυριολεκτικά τη Λέσχη, «δίχως κανένα διασωθέντα» όπως είπαν τα κανάλια στις ειδήσεις.
*
Η σύζυγος του Προέδρου, η σύντροφος του Αντιπροέδρου, ο γιος του Γραμματέα και τα δύο μέλη που είχαν προτείνει τη μεταβατική ηγεσία, τρώγανε σ’ ένα λαϊκό εστιατόριο, στέκι των μελών του κόμματος, όταν χτύπησε το κινητό:
«Όλα καλά», ακούστηκε μια φωνή και το τηλέφωνο έκλεισε.
Στον τηλεοπτικό σταθμό GREEK TRUTH TV έφτασε ένα μήνυμα που έκανε τους έγκριτους δημοσιογράφους του δελτίου ειδήσεων να τα χάσουν.
Η νέα μεταβατική ηγεσία του κόμματος ΚΟΜ.ΠΙ.ΑΡ προς μεγάλη έκπληξη των ειδικών αναλυτών και αντίθετα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν επί μακρόν τάχθηκε κατά της εξωτερικής πολιτικής της Κυβέρνησης, συμμάχησε με την Αξιωματική Αντιπολίτευση και ζήτησε εκλογές.
*
Στο αστυνομικό τμήμα προσήχθη ένας περιθωριακός τύπος με μαύρη μπλούζα και κόκκινο σκούφο, ο οποίος εκινείτο πλησίον της Λέσχης την ώρα της έκρηξης και ο οποίος ανακρινόμενος ισχυρίστηκε ότι έβαλε τη βόμβα για να τιμωρήσει τους εχθρούς της Πατρίδας. Ποτέ δεν ομολόγησε ποιοι άλλοι ήσαν μαζί του ή ποιος τον έβαλε.
*
Στις εκλογές, η Ενιαία Αντιπολίτευση θριάμβευσε, στον επινίκειο λόγο του ο νέος Πρωθυπουργός ευχαρίστησε τα μέλη της προσωρινής ηγεσίας του ΚΟΜ.ΠΙ.ΑΡ.
Υπουργός Δημόσιας Τάξης έμεινε ο ίδιος που ήταν και πριν, η Λέσχη ανακαινίστηκε και επαναλειτούργησε υπό την ίδια διεύθυνση, ο περιθωριακός τύπος εγκλείστηκε ως ακαταλόγιστος στο Ψυχιατρείο.
Όλα πήγαν σύμφωνα με το σχεδιασμό.
Μέχρι που στη νέα μεταβατική ηγεσία του κόμματος έφτασε ένας γκρι φάκελος.
* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Γνώμη» της Θράκης (23.5.2015)
