Γράφει η Ειρήνη Παπουτσή
Περίοδο παρατεταμένης κρίσης φαίνεται να περνά η γυναικεία ομάδα μπάσκετ της Ολύμπιας Λάρισας που ξεκίνησε το πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών με μεγάλες προσδοκίες και βλέψεις για άνοδο για να βρίσκεται σήμερα κάπου στη μέση της βαθμολογίας, με την Αφροδίτη Αραπατσάνη που «έστησε» ένα εξαιρετικό ρόστερ «εκτός»
λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων- και ας μας επιτραπεί να προσθέσουμε και λόγω απαράδεκτων χειρισμών- και την ομάδα να ταλανίζεται από γκρίνια, εσωστρέφεια, αχρείαστες «κόντρες» και εσχάτως και αποχωρήσεις!
Η έλευση του Σέρβου Μ. Μλαντένοβιτς δημιούργησε μεν προσδοκίες για το κάτι παραπάνω λόγω μπασκετικής «σχολής» και παιδείας, ωστόσο η πράξη έδειξε πως μόνο με τη… θεωρία και τη χώρα προέλευσης δεν λύνονται θέματα, αφού η απουσία επαφής με τις αθλήτριες, οι κακές μπασκετικές συνήθειες ορισμένων που δεν κόπηκαν «μαχαίρι» και η παντελής έλλειψη διαχείρισης του έμψυχου δυναμικού της ομάδας έφερε «μουρμούρες» στο εσωτερικό της και γκρίνια στην εξέδρα!
Το… καμπανάκι της εντός έδρας αποτυχίας απέναντι στη σαφώς πιο «αδύναμη» ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς αντί να προβληματίσει μάλλον πανικόβαλε το Σέρβο που θεώρησε καλό να «σκοτώσει τον πεθαμένο» στη Νέα Ιωνία επιλέγοντας να «ρίξει» 40 πόντους στη Νίκη Βόλου παίζοντας με τα «πρώτα» από το να δώσει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στον πάγκο του όταν μάλιστα η διαφορά ξεπερνούσε από το πρώτο ημίχρονο τους 30 πόντους!
Το αν τσαλαπατήθηκε το fair play και εάν η τουλάχιστον αντισυναδελφική συμπεριφορά του Μλαντένοβιτς δεν θορύβησε κανέναν «εντός συνόρων» αν μη τι άλλο είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην Ολύμπια, ενώ η τιμωρία-μη χρησιμοποίηση της Καλλίδου στο συγκεκριμένο παιχνίδι αντί να στείλει μηνύματα «πειθαρχίας» μάλλον οδήγησε σε συμπεράσματα και ψιθύρους για «αποδιοπομπαίο τράγο»!!
«Βαρόμετρο» και στη φετινή Ολύμπια η απόδοση της σπουδαίας Ασημίνας Κουτσουνούρη, άλλωστε δεν είναι τυχαία για πολλούς η ήττα από τις «Πόντιες» στο μοναδικό ματς που η έμπειρη σέντερ δεν «τράβηξε» συμπαρασύροντας σε απόδοση και τις υπόλοιπες, ενώ ερωτηματικό παραμένει το «σκαμπανέβασμα», ίσως και λόγω παλιότερου τραυματισμού, της Χαβαλέ αλλά και η παρατεταμένη αγωνιστική «ανυπαρξία» της Κυριτσάκα που δεν λέει να «σηκώσει κεφάλι» πληρώνοντας συμπεριφορές παλιότερων… ειδικών του πάγκου αλλά και την αδυναμία στήριξης από το νέο προπονητικό τιμ στερώντας έτσι από το σύνολο μια πολύτιμη βοήθεια.
Τώρα αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την περίπτωση της Άννας Γοργόλη που προερχόμενη από τα σπλάχνα του συλλόγου θα μπορούσε να προσφέρει και κάποιοι… μπέρδευαν ή ακόμη χειρότερα δεν έλεγαν να «θυμηθούν» με τίποτα το όνομά της οδηγώντας την στην ουσία στην έξοδο, αλλά και τη «νωπή» αποχώρηση της Γρηγοριάδου εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί το κλίμα που επικρατεί στο «πορτοκαλί» στρατόπεδο.
Και επειδή το πρωτάθλημα έχει δρόμο και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ας… ελπίσουμε πως θα ξυπνήσουν ορισμένοι και δεν θα χρειαστεί να επανέλθουμε με ανάλογο κείμενο.
Υ.Γ Προτίμησα τα παραπάνω από μια βόλτα στη Νεάπολη για το παιχνίδι απέναντι στις Σερραίες, το βρήκα πιο τίμιο και ίσως αποδειχθεί και πιο χρήσιμο για τη συνέχεια.
Το νικηφόρο 62-52 υπέρ της Ολύμπιας ουδόλως μειώνει ανησυχίες και προβληματισμούς που με καλή πρόθεση μοιραστήκαμε μαζί σας στην προσπάθειά μας να αναδείξουμε μια παθογένεια δίχως όρια και πολύ φοβόμαστε και μια ανεξήγητη νωθρότητα από πλευράς διοίκησης που απαθής παρακολουθεί προς το παρόν τα καράβι να βολοδέρνει μέχρι που να καταλήξει στο βυθό!
Υ.Γ 2 Καλές οι δημόσιες σχέσεις στις καφετέριες και το… σέρβικο prestige μα όπως αποδεικνύεται δεν φτάνουν, άσε που και αυτοί που μια φορά και έναν καιρό «έβγαζαν τα κάστανα από τη φωτιά» κάποτε τελειώνουν!
