Το καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο μπορεί να πλησιάζει στο αποκορύφωμά του, στην πραγματικότητα όμως η Γη έχει απομακρυνθεί από τον Ήλιο όσο μπορεί περισσότερο. Γύρω στις 18.00 ώρα Ελλάδας τη Δευτέρα 4 Ιουλίου, η Γη έφτασε στο λεγόμενο αφήλιο, δηλαδή στη μέγιστη απόσταση από το μητρικό της άστρο, που είναι 152 εκατομμύρια χιλιόμετρα…Αυτό είναι 4,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα περισσότερο από ό,τι στο σημείο όπου αντιστοιχεί η ελάχιστη δυνατή απόσταση της Γης από τον Ήλιο -το λεγόμενο περιήλιο, το οποίο συνέβη φέτος στις 3 Ιανουαρίου.
Πολλοί άνθρωποι θα πίστευαν ότι το καλοκαίρι, όταν η θερμοκρασία και η ηλιοφάνεια αυξάνονται, η Γη βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο. Αυτό όμως δεν ισχύει -εξάλλου το νότιο ημισφαίριο βρίσκεται τώρα στη μέση του χειμώνα.
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή των εποχών δεν οφείλεται σε αυξομειώσεις της απόστασης από τον Ήλιο, αλλά στην ταλάντωση του άξονα περιστροφής της Γης. Λόγω αυτής της ταλάντωσης αυτής, η γωνία υπό την οποία το ηλιακό φως πέφτει σε κάθε περιοχή της Γης αλλάζει στην πορεία του έτους.
Το καλοκαίρι εμφανίζεται όταν η γωνία πλησιάσει τις 90 μοίρες, οπότε η ακτινοβολία πέφτει σχεδόν κατακόρυφα. Επίσης, την εποχή αυτή η μέρα διαρκεί περισσότερο, οπότε η επιφάνεια εκτίθεται στην ακτινοβολία για περισσότερο χρόνο.
Οι παράγοντες αυτοί είναι πολύ σημαντικότεροι από ό,τι η μείωση της απόστασης από τον Ήλιο, που μπορεί να αυξήσει την ακτινοβολία που δέχεται η Γη μόνο κατά 7%.
Πάντως οι ημερομηνίες κατά τις οποίες η Γη φτάνει στην ελάχιστη και τη μέγιστη απόσταση από τον Ήλιο δεν είναι σταθερές. Το περιήλιο μπορεί να συμβεί από την 1η έως την 5η Ιανουαρίου, ενώ το αφήλιο από τις 2 έως τις 6 Ιουλίου.,
