Η ομιλία του Γ. Λαμπρούλη βουλευτή Λάρισας του ΚΚΕ, αντιπροέδρου της Βουλής
Η διάλυση των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας στο περαιτέρω χτύπημα των εργασιακών ασφαλιστικών δικαιωμάτων και τα μέτρα άμεσης ενίσχυσης του κεφαλαίου για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του,
είναι τα βασικά στοιχεία των εκατοντάδων αντιλαϊκών παρεμβάσεων που περιλαμβάνονται στο νέο τέταρτο μνημόνιο κυβέρνησης κουαρτέτο.
Πρόκειται για μέτρα που δεν είναι ούτε ισορροπημένα ούτε δημοσιονομικά ουδέτερα, όπως προσπαθεί προπαγανδιστικά να τα παρουσιάσει η κυβέρνηση. Πρόκειται για μέτρα βαθύτατα ταξικά υπέρ του κεφαλαίου, υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την ενίσχυση δηλαδή της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Όσο και αν προσπαθεί η Κυβέρνηση να πείσει ότι το κάνει με δικαιότερο τρόπο από την προηγούμενη, η ουσία και η στόχευση των μέτρων δεν αλλάζουν. Έτσι οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχιστούν και θα ενταθούν, η απελευθέρωση κλάδων και τομέων της οικονομίας, προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων, με αξιοποίηση και της λεγόμενης εργαλειοθήκης του Ο.Ο.Σ.Α. θα συνεχιστούν, όπως και η λεηλασία, για παράδειγμα, του εισοδήματος μέσω της μείωσης του αφορολόγητου και των περικοπών στις συντάξεις θα συνεχίζουν και μόνο ουδέτερο αποτέλεσμα δεν φέρνουν για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και των συνταξιούχων. Για παράδειγμα, η διατήρηση όλου του αντιεργατικού πλαισίου που παρέλαβε η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και μάλιστα το ενίσχυσε, αποτελεί την εγγύηση προς το κεφάλαιο πως θα συνεχίσουν και θα ενταθούν οι σημερινοί άθλιοι όροι αμοιβής και εργασίας, ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να αυξάνουν το μέρος της απλήρωτης εργασίας, που μεταφράζεται σε αύξηση της κερδοφορίας τους.
Τον ίδιο στόχο υπηρετούν οι αντιεργατικές ανατροπές που προωθούνται με στόχο να μπουν εμπόδια στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των λεγόμενων αντίμετρων υπηρετούν, επίσης, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως για παράδειγμα, η μείωση των φορολογικών συντελεστών για το κεφάλαιο που ανοίγει τρύπες στα κρατικά έσοδα, οι οποίες θα καλυφθούν με την ένταση της φοροληστείας του λαού ή τα προγράμματα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης, που δίνουν στο κεφάλαιο φθηνό τζάμπα και ανακυκλώσιμο εργατικό δυναμικό, εντείνοντας την εκμετάλλευση σε βάρος συνολικά της εργατικής τάξης.
Συνεπώς, η αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση έχει και εξυπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό, δηλαδή τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, διατηρώντας, όμως, σταθερή την τάση φτωχοποίησης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, πέρα από το να βαθαίνει διαρκώς την εκμετάλλευση και την επίθεση στην εργατική τάξη. Αυτό υπηρετούν και όλα τα άλλα κόμματα, ανεξάρτητα από τη διαχειριστική τους πρόταση και επιλογές.
Προκειμένου να συσκοτίσει, να παραπλανήσει και να αποπροσανατολίσει το λαό η Κυβέρνηση, ξεδιπλώνει μια ακόμη απάτη ολκής γύρω από τα λεγόμενα αντίμετρα. Από τη μια, έχουμε μέτρα που επιβαρύνουν τους εργαζόμενους, την πλειοψηφία του λαού και, από την άλλη, τα αντίμετρα που επιδοτούν άμεσα με τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων ή με την επιδότηση της εργασίας, για παράδειγμα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και έμμεσα, για παράδειγμα, με τη μείωση της συμμετοχής στα συνταγογραφούμενα φάρμακα που γίνεται μέσα από την αγορά και που τελικά θα ενισχύσει τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες που προωθούν τα γενόσημα, ενώ ο λαός θα συνεχίσει να χρυσοπληρώνει τα φάρμακα, εκτινάσσοντας τη μεσοσταθμική πληρωμή από το λαό παραπάνω από το 35% που είναι σήμερα, σε σχέση με το 9% το 2009, για τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα που πληρώνονται 100% από τους ασθενείς, ενώ διατηρείται το 1 ευρώ ανά συνταγή, όπως και η αύξηση της αρνητικής λίστας, δηλαδή φάρμακα που δεν συνταγογραφούνται.
Έχουμε τη μείωση των ασφαλιστικών τιμών, με αποτέλεσμα ο λαός να βάλει το χέρι ακόμη περισσότερο πιο βαθιά στην τσέπη και αν έχει. Έτσι το κοινωνικό πρόσημο της Κυβέρνησης, όπως και της προηγούμενης, φτάνει μέχρι του σημείου της αλλαγής του τρόπου των αυξημένων πληρωμών από τα λαϊκά στρώματα και, από εκεί και πέρα, ούτε λόγος ή σκέψη για δωρεάν φάρμακο ή αποκλειστικά κρατικό καθολικά δωρεάν σύστημα υγείας. Εξάλλου και με το νέο μνημόνιο – συμφωνία θα εφαρμοστούν νέοι «κόφτες» στην υγεία. Έτσι, στο όνομα του εξορθολογισμού των δαπανών για την ιατρική περίθαλψη, έρχονται νέες περικοπές το 2017 και το 2018 σωρευτικά, με την ένταξη επιπλέον κατηγοριών δαπανών σε κλειστούς προϋπολογισμούς και τη μείωση των ανώτερων ορίων του claw – back.
Έτσι, την ίδια ώρα που η Κυβέρνηση μιλάει για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, πετσοκόβει ακόμη περισσότερο την ιατρική περίθαλψη. Προβλέπεται η λήψη νέων διαρθρωτικών μέτρων, ώστε τα αποζημιούμενα ποσά για φάρμακα, διαγνωστικές εξετάσεις και άλλα, να μειωθούν και το 2017 σε σχέση με το 2016, προσθέτοντας νέα βάρη στις τσέπες των εργαζομένων. Όπως και τα υπόλοιπα μέτρα, τους παιδικούς σταθμούς, τα σχολικά γεύματα, την επιδότηση ενοικίου και άλλα, πέραν του ότι αποτελούν ουσιαστικό μοίρασμα της φτώχειας, είναι σταγόνα στον ωκεανό όσων έχουν χάσει οι εργαζόμενοι έως σήμερα, αλλά και όσων θα χάσουν και με το νέο μνημόνιο. Αποτελούν, ουσιαστικά, μια ομολογία ότι η φτώχεια, η εξαθλίωση και η ανεργία για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες θα είναι εδώ για πολλά χρόνια και αποτελούν συνώνυμο για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Ακόμη και με την πλήρη υλοποίηση των προβλεπόμενων αντίμετρων, με την προϋπόθεση παραγωγής των «φαραωνικών» ματωμένων πλεονασμάτων για το λαό, δεν καλύπτονται ούτε στοιχειωδώς οι σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες. Αποτελεί πρόκληση αυτοί που εξαθλιώνουν το λαό να του πετάνε ένα ξεροκόμματο και να ζητάνε και ευγνωμοσύνη. Τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τα ίδια κάνει και η σημερινή. Σήμερα εμείς λέμε που η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα, που έχει εκτοξευτεί η παραγωγικότητα και ο συγκεντρωμένος πλούτος επιτρέπουν μείωση του εργάσιμου χρόνου, σταθερή δουλειά για όλους υγεία, πρόνοια, παιδεία υψηλών προδιαγραφών με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και δωρεάν, η συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται για το πόσο λιγότερα ή περισσότερα θα χάνει ο λαός στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας και της ανάκτησης μεγαλύτερων ρυθμών ανάπτυξης, αλλά και το ποιες προϋποθέσεις απαιτούνται για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τι καθήκοντα προκύπτουν για τους εργαζόμενους αλλά και για το κίνημα συνολικά.
Απέναντι στα σχέδια του κεφαλαίου που υλοποιεί με ευλάβεια, τόσο η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπως και οι προηγούμενες αλλά και όποιες έρθουν στο μέλλον, δεν χωράει κανένας συμβιβασμός ανοχή και αναμονή. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να αντιτάξουν το δικό τους σχέδιο αντεπίθεσης με οργάνωση της πάλης σε κάθε τόπο δουλειάς, κλάδο, ενάντια σε νέα και παλιά αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Να μην δώσουν στο Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση την αφορμή να προσβάλουν το λαό λέγοντας πως συμφωνεί με την κυβέρνηση. Λέμε ξεκάθαρα στο λαό ότι υπάρχει διέξοδος για τον ίδιο, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ για να έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία, να κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την Ε.Ε. και τους ιμπεριαλιστικών οργανισμούς, να διαγράψει μονομερώς το χρέος, να αποσυρθεί η χώρα από στρατιωτικό πολιτικές επεμβάσεις και από ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Μόνο έτσι μπορεί να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του λαού να ζήσει καλύτερα. Ο δρόμος της σύγκρουσης δεν είναι εύκολος, όμως οι θυσίες της υποταγής είναι και μεγαλύτερες και χωρίς ημερομηνία λήξης. Μένει ο λαός να το αποφασίσει.
