Μια άλλη πρόταση για τον εορτασμό της Εθνικής Γιορτής παρουσίασε φέτος για να δεύτερη κατά σειρά σχολική χρονιά το 1ο Γενικό Λύκειο Λάρισας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο προαύλιο του σχολείου, σε ειδικό χώρο του οποίου είχαν τοποθετηθεί καρέκλες και θρανία, από όπου οι μαθητές, οι γονείς τους και οι όποιοι άλλοι προσκεκλημένοι παρακολούθησαν τη γιορτή.
Προηγήθηκε η καθιερωμένη προσευχή, ένα σύντομο αφιέρωμα στην πρόσφατα χαμένη Δόμνα Σαμίου και ο πανηγυρικός της ημέρας από το φιλόλογο καθηγητή κ. Θανάση Κουκουτιανό.
Το κύριο μέρος της γιορτής ήταν χορευτικό και μάλιστα με ζωντανή μαθητική ορχήστρα λαϊκών οργάνων, κάτι που έδωσε ιδιαίτερη ζωντάνια και συνεπήρε τους παρακολουθούντες. Οι μαθητές που βγήκαν συντονισμένα από τις δύο εισόδους του κτιρίου και μάλιστα ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες εκτέλεσαν με άψογο τρόπο τους διάφορους χορούς που είχαν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα, κυρίως μακεδονικούς, λόγω της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Ακολούθησαν τέσσερις κρητικοί χοροί εκτελεσμένοι από ομάδα μαθητών και στη συνέχεια με τους ήχους του τραγουδιού του Δ. Σαββόπουλου «Ας κρατήσουν οι χοροί…» κλήθηκαν να μπουν στο χορό όλοι οι μαθητές αλλά και οι επισκέπτες. Ήταν πραγματικά αυθόρμητη και αθρόα η προσέλευση τόσο των μαθητών όσο και των ενηλίκων στο χορό, μετατρέποντας την ευρύχωρη αυλή του κεντρικού αυτού σχολείου σε ένα αληθινό «Πανηγύρι γεμάτο Ελλάδα».
Δύο πράγματα πρέπει να επισημανθούν ιδιαίτερα: Το ένα η κατάργηση ενός πεπαλαιωμένου τελετουργικού που αφήνει αδιάφορους τους μαθητές και η αντικατάστασή του από μια ενεργά και βιωματικά συμμετοχική διαδικασία, η ανάπτυξη ενός γνήσιου πατριωτικού φρονήματος και η μετατροπή της γιορτής από τύπο σε ουσία. Το δεύτερο είναι το πραγματικό άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, αφού μαθητές, καθηγητές, επισκέπτες κάθε ηλικίας ακόμα και τυχαίοι περαστικοί ενώθηκαν σε ένα σύνολο που πανηγύριζε με τους ήχους της αθάνατης δημοτικής μουσικής το σημαντικότερο γεγονός της νεότερης ελληνικής ιστορίας, την υπόσταση του ελληνικού έθνους και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς, με την κατήφεια παρούσα σε όλη γενικά την ελληνική κοινωνία.
Οπωσδήποτε το σπουδαίο αυτό αποτέλεσμα ήταν έργο πολλών ανθρώπων, μαθητών και καθηγητών, που με καινοτόμες ιδέες, οργανωτικό πνεύμα και κοπιώδεις προσπάθειες, διέθεσαν πολύ ελεύθερο χρόνο και πρόσφεραν τον καλύτερο εαυτό τους για την επιτυχία της εκδήλωσης. Την ευθύνη της γιορτής είχαν η κ. Μανωλά και η κ. Δαλαμήτρα.
Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της γιορτής προσφέρθηκαν στους επισκέπτες τσίπουρο και λουκούμια και στους μαθητές μόνο λουκούμια, η γλυκιά νότα της εκδήλωσης
