Για μια ακόμη χρονιά, οι «Περσείδες», οι πολυπληθείς διάττοντες αστέρες, δίνουν το ραντεβού με τους ουρανούς της Γης. Το μοναδικό υπερθέαμα της «βροχής από πεφταστέρια» θα κορυφωθεί τη νύχτα της Πέμπτης 12 Αυγούστου και της Παρασκευής 13 του μηνός.
Στην Ελλάδα το θέαμα θα είναι ορατό, ιδίως αν κοιτάξει κανείς στον ουρανό σε κατεύθυνση βορειοανατολική.
Όσο πιο καθαρός είναι ο νυχτερινός ουρανός, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για ένα πιο εντυπωσιακό θέαμα, αν και μερικές φορές διαψεύδονται οι προσδοκίες των θεατών που ξενυχτούν. Πρόβλεψη, πάντως, δεν γίνεται.
Φέτος το φαινόμενο συνδυάζεται με μια σύγκλιση πλανητών, που θα είναι ορατή μετά τη δύση του ηλίου και μέχρι τις 10 το βράδυ, όταν η Αφροδίτη, ο Κρόνος, ο Άρης και η Σελήνη (ένα μέρος της) θα βρίσκονται πολύ κοντά σε ένα κύκλο διαμέτρου περίπου 10 μοιρών.
Οι ειδικοί πάντως της NASA, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, εκτιμούν ότι πρέπει να αναμένεται πτώση μετεώρων με μέσο ρυθμό 50-80 την ώρα.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι μετά το 2007 υπάρχουν καλύτερες συνθήκες από ποτέ για την παρακολούθηση του φαινομένου, κυρίως από σκοτεινές περιοχές στην εξοχή, ώστε να μην παρεμβάλλεται η φωταύγεια των πόλεων.
Οι Περσείδες ονομάστηκαν έτσι επειδή φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Περσέα, αλλά αυτό είναι μια οπτική αυταπάτη.
Στην πραγματικότητα προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης και λοιπά υπολείμματα που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά (μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων) του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αμερικανούς Λιούις Σουίφτ και Όρας Tατλ από τους οποίους και πήρε το όνομά του.
Ο κομήτης αρχίζει να συναντιέται με την τροχιά της Γης από τις αρχές του Αυγούστου και χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο.
Το πρώτο μετέωρο των Περσειδών της φετινής χρονιάς, μήκους περίπου 2,5 εκατοστών, εντοπίστηκε από τη NASΑ την προηγούμενη εβδομάδα πάνω από τον ουρανό της Αλαμπάμα στις ΗΠΑ.
Τα μετέωρα («πεφταστέρια») είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα υπό χαμηλή γωνία πρόσπτωσης και φαίνονται να καίγονται αργά.
Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με ταχύτητα γύρω στα 60χλμ/δευτερόλεπτο και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνουν φωτεινά ίχνη.
Τα μετέωρα -που σπάνια φτάνουν στη Γη, καθώς καίγονται κατά την πτώση τους τελείως- μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο νυχτερινό ουρανό, ιδίως στα πιο σκοτεινά τμήματά του, όταν δεν υπάρχει φεγγάρι.
