ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΗ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜ..ΑΡ. Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ
Έντονη ρευστότητα διακρίνεται στο πολιτικό σκηνικό καθώς, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κανένα κόμμα δεν φαίνεται να σχηματίζει αυτοδυναμία. Από την άλλη τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας που αναμένεται υπό ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας καθώς και το θέμα μνημόνιο θα βρεθούν στο επίκεντρο της προεκλογικής περιόδου που έχει ήδη αρχίσει.
Νέα μέτρα σε μισθούς, συντάξεις, φορολογικό, το μεταναστευτικό, η άνοδος των ακροδεξιών, φασιστικών οργανώσεων, η διαφθορά και η κάθαρση του πολιτικού συστήματος, θα βρεθούν στο τραπέζι των προεκλογικών συζητήσεων και αντιπαραθέσεων .
Η Ελλάδα εισέρχεται σε μία νέα τραυματική περίοδο της ιστορίας της όπου το μνημόνιο έχει επιβάλλει ένα «καθεστωτικό πλαίσιο διακυβέρνησης» και γι’ αυτό η αναδιαπραγμάτευση και ο επαναπροσδιορισμός των ορών του μνημονίου, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματική διάσωση της οικονομίας και της κοινωνίας (Για την Οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια).
Το 65.70% των πολιτών σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση της MRB, τάσσεται υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Κυβέρνηση συνεργασίας προτιμά και η ΤΡΟΙΚΑ, σύμφωνα με τις δηλώσεις της Κριστί Λαγκάρτ : « Ένας συνασπισμός των πολιτικών παρατάξεων μπορεί να ισχυροποιήσει και να είναι οδηγός στη δύσκολη δοκιμασία που πρέπει να κάνει η χώρα μας».
Καθώς το σενάριο ενδεχόμενης συνεργασίας Ν.Δ. & ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκονται στο προσκήνιο και οι δύο διεκδικούν το ρόλο του σωτήρα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. & Ν.Δ. έχουν την ευθύνη γιατί η Ελλάδα έφτασε στο σημείο μηδέν της οικονομίας και της ανάπτυξης. Η διετία της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου έχει επιβαρυντική σημασία γιατί οδήγησε στην υποτέλεια της επιτήρησης και στον καταναγκασμό των μνημονίων. Φτάσαμε εδώ με κομματικά εμβατήρια και σήμερα ΠΑ.ΣΟ.Κ. & Ν.Δ. δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους.
Η εναλλακτική πρόταση για την ανάταση της χώρας και την προοπτική της επόμενης μέρας προέρχεται από τον χώρο της αριστεράς, με πρόταση εξουσίας και όχι μόνο με άσκηση κριτικής, από μία θέση περιθωρίου που την ήθελαν έως τώρα εκλογικοί νόμοι και κατεστημένα.
Η λογική της ατέρμονης λιτότητας, με τα αναποτελεσματικά μέτρα δεν οδηγεί πουθενά, δεν βυθίζει στη ύφεση μόνο την Ελλάδα, αλλά απειλεί άμεσα και την συνοχή της Ευρώπης. Σε αυτή την πολιτική εναντιώνεται και η Ευρωπαϊκή Αριστερά που αντιτίθεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή δεξιά των Μέρκερ – Σαρκοζί που εξουθενώνουν τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη.
Χρειάζεται σταδιακή απαγκίστρωση του Μνημονίου και αναθεώρηση των όρων του ώστε να προωθηθούν άμεσα μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οδεύουμε σε μια νέα εποχή με αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που θα καταδικάζει την ακολουθούμενη έως τώρα αναποτελεσματική πολιτική της λιτότητας, των διλημμάτων και του δικομματισμού.
Τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που καταγράφουν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ
φανερώνουν αφ’ ενός την αποδοκιμασία τη λογικής των μνημονίων και αφ’ ετέρου την πιθανότητα, με το σχήμα της μετεκλογικής συνεργασίας που ετοιμάζουν, να μην συγκροτούν αυτοδύναμη κυβέρνηση την επόμενη των εκλογών.
Σ’ αυτή την περίπτωση θα επιδιώξουν ευρύτερο σχήμα συνεργασίας αναζητώντας πιθανόν ένα αριστερό άλλοθι. Ένα τέτοιο σχήμα όμως, δεν έχει προοδευτικό πρόσημο και θα έχει σαν αποστολή την ίδια αδιέξοδη πολιτική που μας έφερε ως εδώ.
Τελευταία πολλά ακούγονται για ένα ευρύτερο σχήμα συνεργασίας των δυνάμεων της αριστεράς ώστε να συναντηθούνε σε ένα κυβερνητικό προοδευτικό σχήμα.
Πώς όμως να επέλθει αυτή η συνεργασία όταν υπάρχει η διαφορά σε θέματα στρατηγικής σημασίας με πρώτο και κύριο την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το Ευρώ; Τι κοινό πρόγραμμα μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ένα τέτοιο προγραμματικό χάος; Η οποιαδήποτε συνεργασία θα διαλυθεί στην πρώτη δοκιμασία.
Από την άλλη υπάρχει κόσμος που νοιάζεται για την προοπτική μιας ευρύτερης προοδευτικής παράταξης, της κεντροαριστεράς, ενδιαφέρεται για τους όρους συγκρότησης μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας σε προοδευτική κατεύθυνση, που έχει αναφορά στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τον αριστερό – προοδευτικό εκσυγχρονισμό, την πολιτική οικολογία, νοιάζεται για την δημιουργία ενός πολύχρωμου προοδευτικού πόλου με φρέσκες και ανένταχτες δυνάμεις, που θα διαδραματίσει ζωτικό ρόλο στην πορεία της χώρας.
Αυτός ο πόλος θα διαμορφώσει την προοδευτική εναλλακτική πρόταση στο πολιτικό πεδίο. Προοπτική με όραμα οπωσδήποτε, η δέσμευση σε κοινό πρόγραμμα με αξίες και αποτελεσματικές πολιτικές και φερέγγυα πρόσωπα για την υλοποίησή του.
Απαραίτητη προϋπόθεση και καταλύτης των εξελίξεων, η εκλογική υποστήριξη.
