Καλώστηνα κι ας άργησε και ας μου επιτραπεί να τα πω μόνη μου και αφ’ εαυτού μου τα καλορίζικα κοντά δύο μήνες και βάλε μετά την τελευταία εκπομπή, που δεν «έπεσε» ο πομπός να ησυχάσουμε μα κατά πως φαίνεται μας έπεσε βαριά η επικαιρότητα και από πού να αρχίσουμε.
Επανέρχομαι δε κατόπιν πιέσεων του ακροατή μου- που με το ακλόνητο επιχείρημα πως αν δεν είσαι στην επικαιρότητα σε ξεχνάνε με παρέσυρε σε νέα περιπέτειες- και σπεύδω βραδέως και με το χέρι στην καρδιά (το άλλο μισό στην Κίνα βρίσκεται) να καταθέσω άποψη για παρέμβαση μεγάλη και τρανή στο χωριό μας που συντάραξε μαθαίνω συθέμελα την πολιτική ζωή του τόπου!
Και που λες συμπολίτη μου δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, δεν είναι τρεις, είναι οι «5» και είναι καλά.
Και εξηγούμαι. Το να ανακαλύψεις την Αμερική, έστω και κατά λάθος, δεν αποτελεί χρόνια τώρα είδηση, άσε που μεταξύ μας η εν λόγω εξέλιξη συμπαρέσυρε και τα όσα αφορούσαν στο αυγό του Κολόμβου.
Διακρίνοντας μια δυσκολία στην επικοινωνία που παραπέμπει σε… βοϊδομάτη (και δεν εννοώ το ποτάμι) εξηγούμε περαιτέρω.
Το να διαπιστώνεις κακώς κείμενα εκ των έσω (έστω και καθυστερημένα) και να επιλέγεις την παρέμβαση τρία χρόνια μετά, σε καιρούς δίσεκτους και πονηρούς σαν και τούτους που περνάμε(να δεις που από μόνο του και αφ’ εαυτού του θα ξαναγράψω) αν μη τι άλλο οδηγεί τον τρίτο που παρακολουθεί την πολιτική-κομματική σου πορεία σε χρήσιμα συμπεράσματα μα και εύλογες απορίες.
Να φερ’ ειπείν θα αναρωτηθεί ο κακοπροαίρετος που ήσουν όταν βούιζε ο τόπος και εν πάση περιπτώσει γιατί τώρα; Τακτικισμός ή πολιτική επιφοίτηση βοήθειά μας;
Από την άλλη θα μου πεις κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως ρε παλικάρια χωρίς να παραγνωρίζονται οι αγνές προθέσεις, που ως γνωστόν χαρακτηρίζουν την πολιτική, πόσο δε μάλλον την κομματική ζωή του τόπου, όλως τυχαίως ξεκίνησε το ξεφωνητό αφού μοιράστηκαν οι «καρέκλες» και λίγο πριν ξαναμοιραστούν ενόψει εκλογών;
Προσπερνώντας δε το γεγονός πως ο «φρέσκος» και οξύς πολιτικός λόγος που αρθρώθηκε κινήθηκε στα ίδια και απαράλαχτα μιντιακά μονοπάτια με την εξουσία που στηλιτεύει και με τις ίδιες πρακτικές (και δυστυχώς και δικαιολογίες), μήπως, λέω μήπως, να παίρνατε το καπελάκι σας αντί να ψάχνετε για συνομιλητές και συμμάχους;
Το να σκύβεις το κεφάλι είναι κακό, εκτός και αν το κάνεις από ντροπή (λέμε τώρα). Το να σηκώνεις όμως κεφάλι για να βροντοφωνάξεις τα αυτονόητα παραμένοντας στο «βόθρο» πόσο πιο «καθαρό» σε κάνει;
Είχα κι άλλα να ρωτήξω, μα έχε χάρη που έμεινα πίσω σε ενημέρωση και σπεύδω, διότι συν τοις άλλοις δεν άκουσα και το νέο αριστούργημα του Δάντη, που όσο να πεις απασχόλησε πολύ περισσότερο την επικαιρότητα από την αφεντιά σας.
Υ.Γ. Και όσο για τους «απέναντι», που βρήκαν τη χαρά τους με τη φαγωμάρα στο κυβερνών (ο θεός να το κάνει), ας ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη τους. Μια βόλτα στο διαδίκτυο ή έστω μέχρι τον Τύρναβο μετά την πρόσφατη εσωκομματική διαδικασία τους μάλλον θα τους σβήσει το χαμόγελο. Για να μην αναφερθώ και στον άλλο θρίαμβο των φοιτητικών εκλογών, με συμμετοχή που άγγιξε το μεγαλειώδες ποσοστό του… μονοψήφιου.
Είπα να μη μιλήσω, μα ας όψεται κείνος ο ακροατής μου που λύσσαξε μπας και με ξεχάσατε…
Και για να μην ξεχνιόμαστε πάμε και τραγούδι όμορφο, παραδοσιακό. Με τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη ακούμε ΗΘΕΛΑ ΝΑ’ΜΟΥΝ ΑΡΩΜΑ.
Καλά να’ μαστε…
Χικ FM
