Ανακοίνωση της Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ με αφορμή τη συζήτηση για τη χορηγία του ιδρύματος Μποδοσάκη σε σχολεία του Βόλου
«Το έγκλημα είναι τόσο μάταιο όσο και η φιλανθρωπία» (Ευγένιος Ιονέσκο)
Με αφορμή την απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, που υπερασπίζεται τα αυτονόητα για τα σχολεία και τον δημόσιο χαρακτήρα τους, ξέσπασε μια πρωτόγνωρη επίθεση από διάφορα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και τον πρόεδρο της Ν.Δ. ενάντια σε όλους όσους υπερασπίζονται τη θέση
πως “τα σχολεία πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από κάθε είδους χορηγίες”. Ακριβώς την ίδια θέση με τον πρόεδρο της Ν.Δ. πήρε και ο Υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου σε συνέντευξή του σε τοπικό κανάλι της Θεσσαλίας εκθειάζοντας το έργο των διάφορων ιδρυμάτων και κρύβοντας τις ευθύνες και της δικής του κυβέρνησης.
Ο Δ/ντής Εκπαίδευσης Μαγνησίας «οργάνωσε τη χορηγία» αυτή, διαβιβάζοντας τα σχετικά αιτήματα των σχολείων στο «ίδρυμα Μποδοσάκη». Ακόμα και ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Γαβρόγλου, ήταν μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου ενός άλλου πολύ γνωστού «ευαγούς φιλανθρωπικού ιδρύματος» του ιδρύματος Λάτση.
Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική υποχρηματοδότησης των σχολείων, με αποτέλεσμα να διογκώνονται οι ανάγκες και τα προβλήματα. Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδεχόμενη τη λογική “το σχολείο να αναζήτα πόρους για να καλύπτει τις ανάγκες του” προωθεί και εφαρμόζει αυτή την πολιτική των «χορηγιών». Η συζήτηση για τη «χορηγία – φιλανθρωπία» του ιδρύματος Μποδοσάκη στα σχολεία του Βόλου, οι δηλώσεις του Προέδρου της ΝΔ και του Υπουργού Παιδείας αναδεικνύουν την απόλυτη ταύτισή τους και στο ζήτημα της διείσδυσης των επιχειρηματικών ομίλων στον χώρο της δημόσιας παιδείας, ανεξάρτητα με τη μορφή ή τη νομική υπόσταση που χρησιμοποιούν σαν όχημα για αυτή τους τη διείσδυση.
Η περιβόητη «χορηγία» αφορούσε επιλεκτική ενίσχυση σε 21 από τα 34 Γυμνάσια του Νομού Μαγνησίας. Η βολική ψευτοαντιπαράθεση που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες, για το αν τα σχολεία θα δεχθούν τη «χορηγία» ή όχι, κρύβει την άσχημη κατάσταση που υπάρχει συνολικά στις υποδομές.
Η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης, που συνεχίζεται εντεινόμενη και από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) μετατρέπει τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς σε «επαίτες» έτσι, ώστε να μπορέσουν καλύψουν τα στοιχειώδη για τη λειτουργία τους.
Η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους, με τις περιβόητες λίστες στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς (ακόμα και το φωτοτυπικό χαρτί πηγαίνουν τα παιδιά στα σχολεία), με την εθελοντική δουλειά των γονιών για μικροεπισκευές και την οικονομική ενίσχυση των σχολικών μονάδων από τους Συλλόγους Γονέων (καθαριότητα, αναλώσιμα, μπάλες κλπ.).
Η έλλειψη σύγχρονων υλικοτεχνικών υποδομών είναι παντελής. Βιβλιοθήκη έχουν το 56% των Γυμνασίων, 50% των Λυκείων, το 37% των ΕΠΑΛ. Γυμναστήριο έχουν το 42% των Γυμνασίων, 42% των Λυκείων, 17% των ΕΠΑΛ. Εργαστήρια φυσικών επιστημών έχουν τα μισά ΕΠΑΛ. Την ίδια ώρα υπάρχουν ακόμα ελλείψεις σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό στα σχολεία. Όλα αυτά θα περιμένουμε να λυθούν από χορηγίες;
Η θέση της ΝΔ, του Κ. Μητσοτάκη και του Υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, που προτείνουν ως λύση την εξάρτηση από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις χορηγίες βαφτίζοντάς την «σύνδεση με την κοινωνία» είναι επικίνδυνη. Η υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας και η απαίτηση να καλύπτονται όλες οι ανάγκες για τη λειτουργία του από την πολιτεία, σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι «φοβική νοοτροπία που θέλουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια αποκομμένα από την κοινωνία». Θεωρεί, προφανώς, φυσικό τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί να παρακαλούν για «χορηγίες» και να εξαρτούν τη λειτουργία τους από αυτές, με αντάλλαγμα, βεβαίως, να γίνονται πεδίο κερδοφορίας και διαφήμισης των επιχειρηματικών ομίλων.
Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα με τους πολυεθνικούς ομίλους, που «μπαινοβγαίνουν» στα σχολεία, με τις ευλογίες της διοίκησης και του Υπουργείου Παιδείας, όπως η COCA – COLA στη Θεσ/νίκη, ο όμιλος ΕΛΠΕ στη Δυτική Αθήνα, ο TAP Καβάλας, η Εθνική Τράπεζα κλπ. Ο κατάλογος είναι μεγάλος..
Η σπουδή διαφόρων παραγόντων να στοιχηθούν πίσω από το «ευαγές» Ίδρυμα Μποδοσάκη ενάντια στην ομόφωνη απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, κρύβει τις σοβαρές ευθύνες τους για την τραγική κατάσταση των σχολείων της περιοχής.
Η Δημοτική Αρχή του Βόλου, που έσπευσε να καταγγείλει την ΕΛΜΕ, είναι υπόλογη και υπεύθυνη για την απόλυτη εγκατάλειψη των σχολείων του δήμου. Μόλις πριν τέσσερις μέρες από τύχη δε θρηνήσαμε θύματα, όταν κατέρρευσε ο σοβάς από την οροφή σχολικής αίθουσας στο 1ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας.
Προκαλεί, επίσης, η στάση του πρόεδρου της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ), ο οποίος, αφού του τράβηξαν το αυτί από την Νέα Δημοκρατία, θέλησε, με δηλώσεις του, να διαχωρίσει τις «κακές» πολυεθνικές από τα «ψυχοπονιάρικα» ιδρύματα. Επί της ουσίας, άδειασε την ΕΛΜΕ Μαγνησίας και τους συναδέλφους και έδωσε κάλυψη στις επιθέσεις της ΝΔ και των ΜΜΕ, που είναι φίλα προσκείμενοι σε αυτή.
Απέναντι στην πολιτική της υποχρηματοδότησης, που μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε «επαίτες» και αναγκάζει τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη μόρφωση των παιδιών τους, οφείλουμε να αντισταθούμε.
Σήμερα, είναι ανάγκη, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, οι εκπαιδευτικοί συσπειρωμένοι στα σωματεία τους να αγωνιστούν μαζί με το μαθητικό και γονεϊκό κίνημα για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών τους.
Καλούμε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς:
- Να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν να δοθεί άμεσα γενναία κρατική χρηματοδότηση στις σχολικές επιτροπές για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των σχολείων.
- Να οργανώσουν και να εντείνουν την πάλη τους, ώστε από κοινού γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές, όλο το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να απαιτήσουν από το κράτος την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων όρων για τη λειτουργία των σχολείων αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
- Να μη νομιμοποιήσουν τη λογική των σχολείων πολλών ταχυτήτων, του μπαλώματος των χορηγιών, που καλλιεργεί η κρατική και τοπική διοίκηση, σε συνεργασία με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτοί που μας πετάνε στα μούτρα ένα ξεροκόμματο είναι αυτοί που μας στερούν τα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση και τη ζωή.
