H Ναταλία Παπουνίδου που ζει και εργάζεται μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, έκανε λαμπρή καριέρα ως αεροσυνοδός και τώρα, στα σαράντα έξι της χρόνια συμμετέχει σε διεθνείς υπερμαραθώνιους αγώνες ορεινού τρεξίματος…
Μάλιστα, το 2011 ήταν η μοναδική Ευρωπαία που κατάφερε με επιτυχία να ολοκληρώσει τον αγώνα στο Νεπάλ τρέχοντας τη διαδρομή των 300 χιλιομέτρων. Ο λόγος για την Ελληνίδα από τον Καύκασο Ναταλία Παπουνίδου που ονειρεύεται να συμμετάσχει και φέτος το φθινόπωρο στον πολυήμερο αγώνα.
Όλα ξεκίνησαν μετά τη νίκη της στο Olympus Marathon το 2010, που είχε ως έπαθλο το εισιτήριο για τον υπερμαραθώνιο του Νεπάλ. «Ήθελα τη νίκη αυτή. Ήθελα να ζήσω την εμπειρία στο Νεπάλ. Είχα προετοιμαστεί τόσο καλά, ώστε να κερδίσω αλλά και να είμαι έτοιμη σωματικά για τον αγώνα στα Ιμαλάια» αναφέρει στην «Espresso» η Ναταλία Παπουνίδου που ζει και εργάζεται μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.
«Έναν ολόκληρο χρόνο έτρεχα, έκανα ποδήλατο και ορειβασία προκειμένου να είμαι έτοιμη για τις δύσκολες συνθήκες που θα συναντούσα στο εξωτικό Νεπάλ. Η αλήθεια είναι ότι όσο καλά και αν είχα καταφέρει να ενημερωθώ, αυτά που είδα και έζησα εκεί μαζί με τους άλλους πενήντα τρεις αθλητές δεν τα περίμενα».
Για δεκαέξι μέρες η Ναταλία Παπουνίδου έτρεχε συνεχώς στο βουνό. Καθημερινά κάλυπτε -ανάλογα με τις συνθήκες- από 18 έως 26 χιλιόμετρα, ενώ για τουλάχιστον πέντε ημέρες έτρεχε σε περιοχές όπου το υψόμετρο ξεπερνούσε τα 5.000 μέτρα.
«Όσο ανεβαίναμε σε υψόμετρο τόσο πιο δύσκολα ήταν για όλους μας. Το οξυγόνο ήταν λιγότερο, με αποτέλεσμα να χάνουμε γρήγορα τις αντοχές μας. Πολλοί εγκατέλειψαν εκεί, ενώ εγώ άρχισα να υποφέρω από πονοκεφάλους, ζαλάδες και δεν είχα καθόλου όρεξη. Είχα όμως τόση θέληση μέσα μου, που είπα ότι θα ξεπεράσω ακόμη και τον εαυτό μου προκειμένου να τερματίσω. Ακόμη και στις ατελείωτες ανηφόρες με το κρύο και το χιόνι, εγώ εκεί… αφοσιωμένη. Τελικά, κατάφερα να είμαι η πρώτη Ευρωπαία που τερμάτισε και η τρίτη στη σειρά γυναίκα που έφτασε στον τερματισμό, με τις δύο πρώτες να είναι κάτοικοι του Νεπάλ, που σημαίνει ότι είχαν συνηθίσει στις δύσκολες συνθήκες».
«Η θερμοκρασία το βράδυ έπεφτε κάτω από το μηδέν. Οι αγώνες ξεκινούσαν κάθε μέρα στις 10.00 το πρωί που ο ήλιος ήταν κάπως πιο ζεστός» θυμάται η Ελληνίδα αθλήτρια του trail running και προσθέτει: «Όσο ανεβαίναμε όμως σε υψόμετρο, τα πάντα ήταν παγωμένα γύρω μας. Δυσκολίες αντιμετωπίσαμε και στη διαβίωσή μας φυσικά, καθώς από χωριό σε χωριό δεν άλλαζε και τίποτα. Το φαγητό τους ήταν πολύ απλό. Φρούτα και λαχανικά δεν υπήρχαν, αλλά και να είχαμε, απέφευγα να φάω για να μη με πιάσει τίποτα, ενώ ούτε και το νερό τους έπινα αφού φοβόμουν τα μικρόβια. Έτσι είχα πάντα μαζί μου μπουκάλια με νερό, με αποτέλεσμα το σακίδιό μου να είναι πάντα βαρύ κατά τη διάρκεια του αγώνα».
Έτοιμη για τον επόμενο αγώνα
Η Ναταλία Παπουνίδου ασχολείται με την ορειβασία από δεκαοκτώ ετών, που τελείωσε σχολή αναρρίχησης χειμερινού βουνού στη Ρωσία και την Ελλάδα, αλλά η εμπειρία του Νεπάλ θα της μείνει αξέχαστη.
«Την εμπειρία αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Όλοι με ρωτούν πώς άντεξα και τα κατάφερα. Και εγώ τους απαντάω ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες, είμαι έτοιμη να ταξιδέψω ξανά. Όλες τις μέρες της διαμονής μας εκεί είχαμε δίπλα μας και τον προσωπικό μας Sherpa, κάτοικο του Νεπάλ, που μας βοηθούσε με τις αποσκευές μας αφού κάθε φορά μέναμε και σε άλλο χωριό. Μαζί μου ήταν και ο φωτογράφος Μπάμπης Γκιριτζιώτης που φωτογράφησε πολλές από τις διαδρομές μας».
Αυτή την περίοδο η 46χρονη αθλήτρια προετοιμάζεται για τον επόμενο υπερμαραθώνιο. «Προπονούμαι καθημερινά κάνοντας βάρη, πισίνα, ποδήλατο. Το άθλημά μου έχει σχέση με τη δύναμη και την αντοχή και όχι με την ταχύτητα. Λίγο πριν από τους αγώνες τρέχω σε βουνό για να ανοίξει το βήμα μου. Λατρεύω να τρέχω στον Όλυμπο, διότι έχει πολλές εναλλαγές, ποτάμια, πράσινο. Είναι πολύ όμορφο βουνό και το επισκέπτομαι συχνά. Μου αρέσει η απομόνωση του βουνού, είναι συναρπαστική, έχει περιπέτεια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Εκεί βλέπεις τι αξίζεις και ποιος πραγματικά είσαι…»
Πηγή: thebest.gr
