Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, η περιφερειακή παράταξη «Θεσσαλία της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας» εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: “Το περιβάλλον, σπουδαίο κοινωνικό δικαίωμα, αλλά και προνομιακό πεδίο παρέμβασης της αυτοδιοίκησης και των κινημάτων των πολιτών, αποτελεί ειδικά στις σημερινές συνθήκες, ένα από τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής.
Το μοντέλο, που στηρίζεται στην ιδιωτικοποίηση των κερδών από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και την κοινωνικοποίηση των περιβαλλοντικών ζημιών, στο οποίο βασίστηκαν και οι πολιτικές που ακολούθησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχει συμβάλει δραματικά στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Βασική επομένως προϋπόθεση για μια εναλλακτική βιώσιμη διέξοδο από την κρίση αποτελεί και η συνεκτική ένταξη της οικολογικής διάστασης στον πυρήνα της αναπτυξιακής πολιτικής.
Δυστυχώς, η θετική εκκίνηση της θητείας της αιρετής Περιφέρειας, με την πρώτη θεματική συνεδρίαση του Π.Σ. για το Περιβάλλον, αποδείχθηκε απλό επικοινωνιακό τέχνασμα, αφού ελάχιστα βήματα έχουν γίνει στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης μίας συνεκτικής περιβαλλοντικής περιφερειακής πολιτικής. Αντίθετα, οι συνεδριάσεις του Π.Σ. σχεδόν μονοπωλούνται από θέματα έγκρισης μελετών για φωτοβολταϊκά, διάσπαρτα σε όλη τη θεσσαλική επικράτεια, συχνά σε γη υψηλής παραγωγικότητας, ενώ στον ενάμιση αυτό χρόνο έχει ανακύψει μία σειρά από περιβαλλοντικά ζητήματα, από τη λειτουργία της ΒΙΟΚΕΡΑΛ στη Λάρισα, ως την πρόσφατη εμπλοκή στη λειτουργία του λιμανιού του Βόλου.
Ως «Θεσσαλία της Αλληλεγγύης και της Οικολογίας», ακολουθώντας την οικολογική παράδοση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και πιστοί στις αρχικές μας τοποθετήσεις, έχουμε πάρει μία σειρά από σχετικές πρωτοβουλίες μέσα και έξω από το Π.Σ. Κεντρικό άξονα της πρότασής μας η αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης αντίληψης «το κέρδος πάνω απ’ όλα» και «ανάπτυξη με όποιο κόστος», η αντιμετώπιση των φυσικών πόρων ως συλλογικών, κοινωνικών αγαθών που η διαχείρισή τους πρέπει να υπόκειται στη δημοκρατική λογοδοσία και μια συνολική περιφερειακή αναπτυξιακή στρατηγική που θέτει ως προϋπόθεση την προστασία του περιβάλλοντος και έχει στόχο την ουσιαστική αποκέντρωση.
Στο πλαίσιο αυτό, απαιτείται άμεσα ένας ολοκληρωμένος περιφερειακός σχεδιασμός διαχείρισης του υδατικού δυναμικού, με απεμπλοκή από φαραωνικά έργα τύπου Αχελώου, ένας αειφόρος περιφερειακός ενεργειακός σχεδιασμός, στον αντίποδα της ληστρικής και περιβαλλοντικά και παραγωγικά επιζήμιας λογικής που θέλει «φωτοβολταϊκά παντού» και του προγράμματος «Ήλιος», προστασία και διαχείριση των οικοσυστημάτων και σύνδεση του τουρισμού με τη διαχείριση φυσικών περιοχών με την εφαρμογή προγραμμάτων οικοτουρισμού και αγροτοτουρισμού, προστασία από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και υποστήριξη της ντόπιας ποιοτικής αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, καθώς και μία περιφερειακή πολιτική διαχείρισης απορριμμάτων και αποβλήτων, για καθολική ανακύκλωση και επανάχρηση”.
Πρέπει λοιπόν σήμερα, να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μόνος πραγματικά εναλλακτικός και βιώσιμος δρόμος εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης και της ύφεσης, περνά μέσα από άμεσες πρωτοβουλίες τόσο για την περιβαλλοντική προστασία όσο και για τη διατύπωση μιας συνολικής περιφερειακής αναπτυξιακής πρότασης με θετικό περιβαλλοντικό πρόσημο.
