Έντονα επικριτικός ήταν ο βουλευτής Λάρισας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, κ. Κώστας Μπαργιώτας, κατά τη χθεσινή του τοποθέτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Συνέργειες Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τα Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, Παλλημνιακό Ταμείο και άλλες διατάξεις».
«Η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου για το νομοσχέδιο είναι μνημείο κακονομίας και αποδεικνύει την προχειρότητα με την οποία γίνεται αυτή η παρέμβαση και ενδεχομένως τις σκοπιμότητες που πρυτάνευσαν στη διαδικασία αυτή. Για τα πανεπιστημιακά ερευνητικά έργα, για το πάρκο Ευρίπου, το Αβερώφειο κέντρο στην Λάρισα, την ίδρυση νέων σχολών, την χρηματοδότηση στη συνένωση των πανεπιστημίων και το ύψος της δαπάνης δεν παρασχέθηκαν καθόλου στοιχεία από το υπουργείο. Καμία κοστολόγηση, ούτε προϋπολογισμός ούτε πρόβλεψη δαπανών για το πώς θα γίνουν οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις…» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, τόνισε την έλλειψη εθνικού πλαισίου για την παιδεία. «Η ίδρυση τριών Ερευνητικών Κέντρων μέσα σε δύο Πανεπιστήμια, ταυτοχρόνως, χωρίς λεφτά, επίσης δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Και για να είμαι δίκαιος, όταν έγινε, απέτυχε και παρήγαγε εκτρώματα, για τον απλούστατο λόγο ότι τα πράγματα γίνονται «λάχα, λάχα κι αν έχω και όταν έχω και αν δεν έχω και ποιος με πιέζει και ποιος είναι πελάτης μου και ποιος είναι δικός μου και ποιος είναι αντίπαλος μου». Αυτό προσπαθεί να κάνει σήμερα το Υπουργείο, μόνο που βρήκε έναν καλύτερο τρόπο. Μαζί με τη συρρίκνωση των Ιδρυμάτων εισάγει τον πληθωρισμό των Σχολών. Είναι μια τεράστια αντίφαση. Πάμε να συρρικνώσουμε τα Τμήματα, τα Πανεπιστήμια, τα Ανώτατα μας Ιδρύματα – γιατί έχουμε πολλά- και ταυτόχρονα δημιουργούμε περίπου τις διπλάσιες Σχολές και Τμήματα από αυτά που είχαμε. Δεν βγαίνει πολύ νόημα. Τουλάχιστον, ως προσέγγιση, έχει ένα κενό. Συγχωρέστε με αλλά εγώ δεν κατάλαβα, αυτά τα χρόνια και αυτές τις μέρες, ποιος είναι ο στόχος και πώς αντιλαμβάνεται το ρόλο του πανεπιστημίου στην κοινωνία η Κυβέρνηση. Ως καθοδηγητή της οικονομίας, που είπε η κ. Αναγνωστοπούλου; Είναι μια άποψη. Ως δεξαμενή μετακύλισης της ανεργίας από τα 18 στα 28; Είναι μια άλλη άποψη. Είναι μια υποψία επίσης, από τον τρόπο που διευρύνονται διαρκώς οι θέσεις των τμημάτων. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο γίνονται οι παρεμβάσεις και σε ποιο εθνικό πλαίσιο μπαίνουμε; Όταν δεν υπάρχει εθνικός στόχος για την παιδεία, παράγονται εκτρώματα συνήθως ή διαφορετικά πράγματα από αυτά που θέλει το εθνικό συμφέρον».
Τέλος, αναφέρθηκε στη Θεσσαλία ειδικότερα, τονίζοντας ότι «Οι Σχολές φεύγουν και πάνε βόλτα για να μην φωνάζει – δεν λέω ονόματα, θέλω να φύγω από τα τοπικά. Φεύγει η μία από την Καρδίτσα και πάει αλλού, διότι φωνάζει ο δήμαρχος. Κλείνει η άλλη, γιατί κάποιος πελάτης μας, σε κάποιο άλλο πανεπιστημιακό Ίδρυμα ή σε κάποιο ιδιαίτερο ΙΕΚ, δεν θέλει Ιατρικά Εργαστήρια στη Θεσσαλία και ούτω καθεξής. Η χωροταξική κατανομή των τμημάτων στο προβληματικό περιβάλλον της Θεσσαλίας, τόσο του ΤΕΙ αλλά πολύ περισσότερο του πανεπιστημίου, με το μοντέλο ανάπτυξης σε τέσσερις πόλεις που γίνονται πέντε, με την ενσωμάτωση της Λαμίας δεν επιφέρει καμία απολύτως αλλαγή. Η διοικητική συγχώνευση δημιουργεί κάποιες συνέργειες ,που είμαι έτοιμος να τις παραδεχτώ, στην πραγματικότητα όμως καμία άλλη αλλαγή δεν υφίσταται. Το μοντέλο της διασποράς των τμημάτων σε πολλά τμήματα ταυτόχρονα δεν αλλάζει και δεν βελτιώνεται με αυτή την προοπτική όταν λείπει ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο και στόχος για τα επόμενα είκοσι χρόνια».
