Ανακοίνωση – καταγγελία του συλλόγου υπαλλήλων δήμων του νομού
Η δημοτική αρχή κλιμακώνει προκλητικά την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους στην ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ Αφού εδώ και πολύ καιρό τώρα σιγοντάρει και τροφοδοτεί τον αυταρχισμό.
Οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς καθημερινά βιώνουν την ανασφάλεια και τους εξοντωτικούς ρυθμούς δουλειάς.
Τελευταίο γεγονός… «προς εκμετάλλευση» οι καιρικές συνθήκες. Η λειτουργία παιδικού σταθμού για δύο τουλάχιστον μέρες χωρίς νερό – λόγω ψύχους – με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τα παιδιά που φιλοξενεί. Και βέβαια στο όνομα της λεγόμενης «ανταγωνιστικότητας» κατά τον α/δήμαρχο κ. Δεληγιάννη, ενώ έκλεισαν τα σχολεία όλων των βαθμίδων για λόγους ασφάλειας, οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Λαρισαίων παραμένουν ανοιχτοί.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι αυτό εξυπηρετεί κάποιους γονείς που αναγκασμένοι να δουλεύουν, μέσα στη ζούγκλα του καπιταλισμού – μωρομάνες και νέα ζευγάρια γενικότερα είναι αναγκασμένοι να ψάχνουν τις καλύτερες δυνατές λύσεις μόνοι τους.
Καλούμε τη λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς και τη γειτονιά, τώρα, χωρίς καμία αναμονή, να αντιπαρατεθεί και να αποτρέψει αυτή την πολιτική που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και τις ανάγκες των παιδιών της.
Οι υπονομευτές της ζωής και των δικαιωμάτων μας, θέλουν τη λαϊκή – εργατική οικογένεια και τα παιδιά της γονατισμένους κι ευάλωτους.
Τους προειδοποιούμε να σταματήσουν τους εκβιασμούς και τους ρυθμούς εξοντωτικής δουλειάς των συναδέλφων, που έχει επιβληθεί για χρόνια και αξιοποιούνται και από πάνω για να μας διαβάλουν ότι τάχα δεν δουλεύουμε και πολλές ώρες! Ποντάρουν στον φόβο, στην παραίτηση, στην απογοήτευση. Κάνουν μέγα λάθος. Τα ελάχιστα δικαιώματα που ακόμη έχουμε δεν θα τα παραδώσουμε. Δεν είμαστε μόνοι μας. Είμαστε εμείς που κρατάμε όρθιες τις υπηρεσίες στην πόλη. Είμαστε εργαζόμενοι και είμαστε πολλοί που ζούμε τον αντιλαϊκό πόλεμο από κυβερνήσεις και Δημοτικές Αρχές.
Καλούμε όλους τους συνάδελφους και τις συναδέλφισσες σε ετοιμότητα! Θα απαντήσουμε συλλογικά και σε τέτοια φαινόμενα, απ’ ότι φαίνεται, θα πολλαπλασιάζονται σε όλους τους χώρους, αφού ο αντιλαϊκός πόλεμος που δεχόμαστε σε όλες τις πλευρές της ζωή μας σαν εργαζόμενοι, για να περάσει, έχει ως προϋπόθεση τον φόβο και την ένταση του αυταρχισμού.
