Σύμφωνα με έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, το 2011 ήταν έτος ρεκόρ για «αναγκαστική μετακίνηση πέραν των συνόρων», μετά το 2000. Η μεγάλης έκτασης αναγκαστική αυτή μετακίνηση των πληθυσμών οφείλεται σε μια σειρά από ανθρωπιστικές κρίσεις που ξεκίνησαν στα τέλη του 2010 στην Ακτή του Ελεφαντοστού, και ακολούθησαν γρήγορα στη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και αλλού…
Συνολικά, 4,3 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν πρόσφατα, και 800.000 από αυτούς προσπαθούν να φύγουν από τις χώρες τους και να καταστούν πρόσφυγες.
“Το 2011 τα δεινά του κόσμου ήταν επικής κλίμακας. Τόσες πολλές ζωές να έχουν ριχτεί σε μια τόσο άσχημη κατάσταση, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, σημαίνει τεράστιο προσωπικό κόστος, για όλους όσους επλήγησαν”, δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Αντόνιο Γκουτέρες. «Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες μόνο επειδή το διεθνές σύστημα για την προστασία αυτών των ανθρώπων, βοήθησε να παραμείνουν ανοιχτά τα σύνορα στο μεγαλύτερο μέρος τους. Αυτές είναι δύσκολες εποχές.”
Η έκθεση δείχνει αρκετά ανησυχητικές τάσεις:
-
Η μία είναι ότι η αναγκαστική εκτόπιση πλήττει μεγαλύτερο αριθμό ατόμων σε παγκόσμιο επίπεδο, με το ετήσιο επίπεδο να υπερβαίνει τα 42 εκατομμύρια άτομα για κάθε ένα από τα τελευταία πέντε χρόνια.
-
Επίσης ένα άτομο που γίνεται πρόσφυγας είναι πιθανό να κολλήσει σε ένα στρατόπεδο ή να ζει επισφαλώς σε μια αστική περιοχή.
Από τα 10,4 εκατομμύρια πρόσφυγες, στο πλαίσιο της εντολής της Ύπατης Αρμοστείας, περίπου τα τρία τέταρτα (7,1 εκατ. ευρώ) βρίσκονται στην εξορία για τουλάχιστον πέντε χρόνια και περιμένουν μια λύση.
Συνολικά, το Αφγανιστάν παραμένει ο μεγαλύτερος «παραγωγός» προσφύγων (2,7 εκατομμύρια), ακολουθεί το Ιράκ (1,4 εκατ.), η Σομαλία (1,1 εκατ.), το Σουδάν (500.000) και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (491.000).
Περίπου τα τέσσερα πέμπτα των προσφύγων του κόσμου καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες. Αυτό αντανακλάται στους μεγάλους πληθυσμούς προσφύγων που βλέπουμε σε αυτές τις χώρες. Για παράδειγμα, στο Πακιστάν (1,7 εκατομμύρια άνθρωποι), στο Ιράν (886.500), στην Κένυα (566.500) και το Τσαντ (366.500).
Μεταξύ των βιομηχανικών χωρών, η Γερμανία θεωρείται ως η μεγαλύτερη χώρα φιλοξενίας προσφύγων με 571.700, ενώ η Νότια Αφρική ήταν ο μεγαλύτερος αποδέκτης ατομικών αιτήσεων χορήγησης ασύλου (107.000).
