Ανακοίνωση της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή
Ποιο είναι το πρόγραμμα των υποψηφίων των αστικών κομμάτων για τις περιφερειακές εκλογές στη Θεσσαλία; Είναι οι παντός καιρού εκθέσεις ιδεών; Είναι η οικειοποίηση οποιασδήποτε ποσότητας τσιμέντου πέσει σε οποιαδήποτε κουκκίδα της γεωγραφικής περιοχής της Θεσσαλίας;
Ή μήπως τελικά είναι η υπεράσπιση και υλοποίηση των πλέον αντιλαϊκών μεθοδεύσεων που επεξεργάζονται τα επιχειρηματικά συμφέροντα.;
Στο ερώτημα αυτό υπήρξε αρκετά διαφωτιστικός ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος ως πρόεδρος της ΝΔ παρουσίασε στο Βόλο την Κυριακή 3 Μαρτίου την υποψηφιότητα του “διακομματικού” κ. Αγοραστού. Ο κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος στο πρόγραμμα του κόμματος, οπότε και του κ. Αγοραστού, όσον αφορά το λιμάνι του Βόλου,δήλωσε: “Τι θα κάνουμε με το λιμάνι του Βόλου, σε ποιο βαθμό χρειάζεται -που χρειάζεται- να εμπλακεί ιδιώτης επενδυτής ώστε να ξαναπάρει την πραγματική του δυναμική σε συνεργασία με την περιφέρεια. Να ανοίξει καινούργιες γραμμές. Κάποτε ο Βόλος επικοινωνούσε με τη Συρία. Η Συρία είναι σήμερα μία χώρα διαλυμένη. Κάποια στιγμή, όμως, αυτός ο τραγικός εμφύλιος θα πρέπει να τελειώσει και θα αρχίσει η ανοικοδόμηση.” Πόση διαφορά έχει αλήθεια η εν λόγω δήλωση με το νόμο που ετοίμασε το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής που έρχεται να ξεπουλήσει τα λεγόμενα «περιφερειακά» λιμάνια; Οι προβλέψεις του νόμου για “συνέργειες ιδιωτικού και δημοσίου τομέα” μέσω της “υποπαραχώρησης δραστηριοτήτων”, δεν είναι παρά η ιδιωτικοποίηση δέκα λιμανιών της χώρας, συμπεριλαμβανομένου και εκείνο του Βόλου. Η “διακομματικότητα” λοιπόν που συχνά πυκνά επικαλείται ο κ. Αγοραστός είναι η αποδοχή και πλήρης υλοποίηση όλης της κυβερνητικής ατζέντας. Το μαύρο μπλοκ των ιδιωτικοποιήσεων είναι διακομματικό με κοινό όμως ταξικό παρονομαστή…
Η ΝΔ ανακοινώνει παράλληλα με τον πλέον επίσημο τρόπο πως ιδιωτικοποίηση ουσιαστικά σημαίνει και αλλαγή του προσανατολισμού χρήσης. Δε θα είναι ένα λιμάνι για να καλύπτει της κοινωνικές ανάγκες (εξυπηρέτηση νησιών, αλιέων κ.τ.λ.), αλλά ένα λιμάνι που θα εξυπηρετεί τα πολεμοκάπηλα σχέδια των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών. Ο πόλεμος με αυτό τον τρόπο γίνεται ευκαιρία για την αστική πολιτική τόσο την ώρα που διεξάγεται όσο και την ώρα της διαχείρισης των συντριμμιών του (υλικών και ανθρώπινων…). Είναι εξάλλου εμφανές πως ο σχεδιασμός αυτός βαδίζει παράλληλα με την ταχύτατη μετατροπή του στρατοπέδου Γεωργούλα σε ΝΑΤΟική βάση, και με το πέπλο προστασίας που παρέχει το σύνολο της αστικής πολιτικής στην τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ και της Lafarge στην επιθετική αναδιάρθρωση που επιχειρεί μέσω της καύσης σκουπιδιών. Δηλαδή, ένα ιδιωτικοποιημένο λιμάνι, τσιφλίκι των τεχνικών εταιριών, μια επιθετική στρατιωτική δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων τους τόσο εδώ όσο και στις χώρες που θα “ανοικοδομούν” και μια εταιρία που θα χρηματοδοτεί τους πολέμους που σκοτώνουν (βλ. ISIS), θα σκοτώνει με τις μεθόδους παραγωγής της, αλλά θα προμηθεύει φτηνά υλικά…
Το τερατούργημα που περιέγραψε ο κ. Μητσοτάκης ως πρόγραμμα του κ. Αγοραστού το ονομάζουν “ανάπτυξη”, η οποία υπόσχονται πως θα δώσει ψωμί στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, αλλά θα ταΐσει και τους φτωχούς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Η κλοπή του δημόσιου κοινωνικού πλούτου από τα αρπακτικά του κεφαλαίου, στρέφεται σε κάθε της πλευρά ενάντια στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, είτε αυτές αφορούν τη δυνατότητά της να εργάζεται με αξιοπρεπείς όρους, είτε αυτές αφορούν τη δυνατότητά της να χρησιμοποιεί τις υποδομές για τις δικές της επιθυμίες, είτε αφορά τη δυνατότητα να αποφασίζει ελεύθερα για τη ζωή και τον τόπο της. Η υποβάθμιση και ο εκφυλισμός των δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών είναι έργο του ίδιου του καπιταλισμού, ο οποίος σήμερα παρουσιάζει ως λύση το ξεπούλημα, προκειμένου να εισβάλει με ολοκληρωτικό τρόπο το κριτήριο της άντλησης κέρδους σε κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας .
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία υπερασπίζεται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα όλων των υποδομών και υπηρεσιών που εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες. Όχι από τη σκοπιά επαναφοράς ενός εκφυλισμένου συστήματος διαχείρισης, αλλά με τη λειτουργία τους κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Παλεύουμε για την κοινωνικοποίηση όλων των δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν άμεσα ή έμμεσα όλα αυτά τα χρόνια (αυτοκινητόδρομοι, αεροδρόμια, σιδηροδρόμου κ.τ.λ.), καθώς και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα αποτρέψει την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και όλης της δημόσιας περιουσίας.
