Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Θανάση Κ. Βογιατζή από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή
Μια φορά και έναν καιρό ήταν το ποδόσφαιρο, όχι έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα… «Τότε στις γειτονιές οι πιτσιρίκοι άρχισαν να κλοτσούν αυτό που έλεγαν “μπάλα”. Υπήρχαν και μερικοί πιο μεγάλοι, που οι μισοί διέθεταν ποδοσφαιρικές φανέλες και οι υπόλοιποι ποδοσφαιρικά παπούτσια και έπαιζαν μεταξύ τους.
Είχαν συγκροτήσει τις πρώτες συνοικιακές ομάδες και έπαιζαν ποδόσφαιρο ώρες ολόκληρες, διότι ο αγώνας δε διεξαγόταν σε κανονική ώρα, αλλά σε τέρματα.» Και μετά; Και μετά; «Η δημιουργία επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν είναι πλέον φήμη, αφού η ΕΠΟ είχε αποστείλει στις οικείες ενώσεις-μέλη της το σχέδιο για τη μετατροπή της Α΄ Εθνικής σ’ επαγγελματική κατηγορία, που θα διαχωρίζεται από τις υπόλοιπες κατηγορίες που παραμένουν ημιεπαγγελματικές και ερασιτεχνικές. Η μετατροπή του ποδοσφαίρου σε καθαρά εμπορική δραστηριότητα είχε ξεκινήσει και πλέον “πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρα δυο πήχες…”.»
Εκεί στα ανοικτά παραθυρόφυλλα έχουν βγει οι ένοικοι των σπιτιών και κουνάνε με συγκατάβαση τα κεφάλια τους και δίνουν ευχές. Αυτή την ώρα δεν κλείνουν βιαστικά τα παράθυρα, ούτε κατεβάζουν τις κουρτίνες για να κρυφθούν στο σκοτάδι των μικρών και φτωχών δωματίων τους, μόνο χαιρετάνε αυτούς που περνάνε και λένε με «τη νίκη». Είναι η μέρα της Νίκης και αυτό το ξέρουν όλοι σε αυτούς τους μικρούς, λασπωμένους δρόμους και περιμένουν αργά το απόγευμα να γελάσουν, να γκρινιάξουν και να αρχίσουν να περιμένουν να έρθει η άλλη Κυριακή, που μπορεί να είναι διαφορετική και χωρίς πίκρα γι’ αυτούς. Κι΄ ας παραπονιούνται οι γυναίκες προς τους άνδρες του « η Νίκη, δεν θα φέρει μεροκάματο, ούτε ψωμί στο σπίτι.Ούτε κανένα τσουβάλι με αλεύρι… ».
Το βιβλίο είναι 544 σελίδων με πλούσιο και ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό. Όμως, η καινούργια αυτή έκδοση της Σύγχρονης Εποχής δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο το βολιώτικο ποδόσφαιρο, ούτε την ιστορία της ομάδας των Μικρασιατών προσφύγων –της Νίκης Βόλου. Αφορά και την ίδια την ιστορία του εργατικού-λαϊκού κινήματος του Βόλου σε διάστημα σχεδόν 60 χρόνων.
…Όλα αλλάζουν… Αλλάζει σιγά – σιγά και η Νέα Ιωνία στο όνομα του εκσυγχρονισμού. Το τσιμέντο αρχίζει να εμφανίζεται δίπλα στις ετοιμόρροπες κατασκευές των παλιών προσφυγικών, που παραμένουν η καρδιά της πόλης. Όμως ο σίφουνας της αντιπαροχής σαρώνει τα πάντα και μαζί, χωρίς να φαίνεται στην καθημερινότητα, τις συνήθειες και το αγωνιστικό πνεύμα των πρώτων προσφύγων… Το πένθος και το κλάμα μπερδεύεται με «το παρακαλετό», το γάλα σκόνη και το μουρουνόλαδο…
Ό,τι αναγεννητικό έφερε η πολιτιστική επανάσταση της δεκαετίας του ’60, με την ποίηση στη μουσική του Θεοδωράκη και από κει στα χείλια των απλών ανθρώπων και τις πρώτες απεργίες των οικοδόμων που αρχίζουν να ξηλώνουν τα πεζοδρόμια της εκμετάλλευσης, υπονομεύεται από τον συμβιβασμό και πολιτικής ουράς των ηγεσιών των εθνικών οραμάτων, συνεργασίας με τους πρώην σφαγείς του κέντρου και με τις πολιτικές αυταπάτες να αναδειχθούν ρυθμιστικοί παράγοντες της αστικής πολιτικής ζωής… Και η Νέα Ιωνία τώρα των μεταναστών, των ανέργων και των χαμένων πατρίδων και ελπίδων, τρέχει και δεν φθάνει να μοιάσει τους αίτιους της μοίρας της…!
Ο Θανάσης Βογιατζής γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας όπου και διαμένει, κάπου στο κέντρο. Πρώτη φορά εργάσθηκε ως δημοσιογράφος τον Σεπτέμβρη του 1986 στην εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Βόλου μέχρι το 1993. Το 1993 πήγε στην εφημερίδα ΝΕΟΣ ΔΡΟΜΟΣ μέχρι και το 1995. Σε αυτές τις εφημερίδες εργάσθηκε κυρίως στο ρεπορτάζ (δημοτικό, αστυνομικό, δικαστικό, ελεύθερο).
Το 1996 πήγε στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ Βόλου όπου εργάσθηκε μέχρι και το Νοέμβρη του 2011, οπότε απολύθηκε για συνδικαλιστικούς λόγους, αρνούμενος να υπογράψει μείωση του μισθού του. Μέχρι και σήμερα παρά τις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις τόσο για την καταβολή χρημάτων αρκετών χιλιάδων ευρώ όσο και για την επαναπρόσληψη, η εργοδοσία αρνείται να τις εφαρμόσει. Σε αυτή την εφημερίδα εργάσθηκε στο ρεπορτάζ της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, στο εργατικό, καθώς και στο ελεύθερο και πολιτικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί και ένα χρόνο στο Ράδιο Ένα του Βόλου.
Είναι μέλος του Γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ Τύπου, καθώς και στο γενικό συμβούλιο της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και πρόεδρος του παραρτήματος Βόλου. Για 12 περίπου χρόνια και μέχρι το 2008, ήταν μέλος της διοίκησης της Ερασιτεχνικής Νίκης στην θέση του γραμματέα του Δ.Σ. και υπεύθυνου στα τμήματα υποδομής του μπάσκετ.
Για αρκετά χρόνια έκανε και τον φοιτητή στα ΚΑΤΕΕ Κοζάνης, παίρνοντας κάποια στιγμή και το πτυχίο του ηλεκτρολόγου…
Πρώτο του βιβλίο ήταν οι «Τέσσερις ασκήσεις ύφους» το 1985. Ακολούθησαν το 2008 «Όταν τους ιδώμεν όλους υπό το πέλμα μας, όταν τους πατήσωμεν ολοκληρωτικώς τότε θα ησυχάσωμεν», το 2010 το «1936 : Η πάλη των τάξεων», το 2012 «Αυτά που πήρε ο άνεμος και σκόρπισε μακριά…» και το 2017 «Τα ΕΑΣΑΔια, Μέρες δωσιλογισμού στο Βόλο» από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
