Το Γυμνάσιο Αμπελώνα, αποχαιρετά τον αδικοχαμένο μαθητή
Ανείπωτη θλίψη και οδύνη μας γέμισε η είδηση του θανάτου σου! Οι κανόνες της ζωής θέλουν να αποχαιρετάμε τους μαθητές μας και να τους ευχόμαστε καλό ταξίδι για το νέο κύκλο της ζωής που ανοίγεται μπροστά τους.
Εσύ Αποστόλη, βιάστηκες να τελειώσεις το ταξίδι αυτό!
Ιδιαίτερος και δύσκολος ο δρόμος της σύντομης ζωής σου. Ανηφορικός και δύσβατος, επίπονος και κουραστικός αυτός που ακολούθησες με συνέπεια και υπομονή στα χρόνια που σε γνωρίσαμε αγαπημένε μας Αποστόλη.
Σα να ‘ταν χτες που σε συναντήσαμε, μα τι λέμε; Είναι ΧΤΕΣ! Για ένα 16χρονο παιδί και το χτες ακόμη, πολύ φαντάζει! Από παιδί του Δημοτικού ακόμη, η αγωνία σου και η προσπάθειά σου να προσφέρεις στην οικογένειά σου και τα αδέλφια σου, έκδηλη. Θα ‘σουν δεκάχρονο, εντεκάχρονο παιδί και δούλευες κάθε βράδυ με συνέπεια και χαρά. Τακτικός, σίγουρος και ώριμος στη δουλειά σου. Στο Σχολείο, ευγενικός και καλόκαρδος, πρόσχαρος και συνεργάσιμος.
Σα να βιαζόσουν να τελειώσεις τη διαδρομή σου. Σαν τον αθλητή που θέλει να τρέξει πιο γρήγορα ακόμη κι από το φυσιολογικό. Άλλωστε, πιο γρήγορα εσύ από τους άλλους συνομηλίκους σου αναγκάστηκες να μεγαλώσεις, να ωριμάσεις. Να μη ζήσεις αυτό που θεωρούμε ως παιδική ηλικία, μοναδική, όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Σα να ‘πρεπε να το κάνεις το ταξίδι σου γρήγορα, σύντομα, βιαστικά στο χρόνο.
Είναι τραγικό ν’ αποχαιρετάς νέους ανθρώπους, παιδιά που έκλεισαν τόσο γρήγορα τον κύκλο της ζωής τους!
Στις θύμισές μας, στις προσευχές μας θα είσαι εκεί.
Καλό ταξίδι, οι Συμμαθητές και οι Καθηγητές σου.
