Τα τρία τέταρτα των καλλιεργειών στον κόσμο βασίζονται στην επικονίαση των μελισσών, δηλαδή τη μεταφορά της γύρης από τους ανθήρες ενός άνθους στο στίγμα του ίδιου ή άλλου άνθους του ίδιου είδους φυτού, αλλά σε όλο τον κόσμο ο αριθμός των μελισσών έχει υποστεί σοβαρή μείωση τα τελευταία χρόνια, λόγω της απώλειας του φυσικού περιβάλλοντός τους, των ασθενειών και, σύμφωνα με αυξανόμενες επιστημονικές αποδείξεις, μερικών φυτοφαρμάκων, όπως τα νεονικοτινοειδή…
Οι άγριοι επικονιαστές – όπως οι βομβίνοι, οι πεταλούδες, τα σκαθάρια, οι σκνίπες και οι σκώροι – είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Τα δύο τρίτα όμως και αυτών των ειδών υφίστανται μείωση του πληθυσμού τους.
Μια σειρά από υψηλού προφίλ επιστημονικές μελέτες τον τελευταίο χρόνο, συνδέουν όλο και περισσότερο τα νεονικοτινοειδή με τις επιβλαβείς επιπτώσεις στις μέλισσες, συμπεριλαμβανομένης και της τεράστιας απώλειας του αριθμού των βασιλισσών που παράγονται.
Τον Ιανουάριο, ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια των Τροφίμων δήλωσαν ότι τα νεονικοτινοειδή (imidacloprid, clothianidin και thiamethoxam) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για τις μέλισσες όταν χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες με ανθοφορία.
Οι υπουργοί Γεωργίας των Ευρωπαϊκών κρατών υποστήριξαν όμως ότι το οικονομικό κόστος της διακοπής της χρήσης των νεονικοτινοειδών, είναι μεγαλύτερο από τα …οφέλη.
