Η παρέμβαση του Γ. Λαμπρούλη στην ημερίδα για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας
Οι εξελίξεις και στο ζήτημα των υδάτινων πόρων φέρνουν αντικειμενικά τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, αντιμέτωπους με το πραγματικό πολιτικό ερώτημα: Με ποιο δρόμο ανάπτυξης, με ποια πολιτική μπορεί να διασφαλιστεί η αξιοποίηση του νερού για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών σχετικά με:
- Την ύδρευση, την άρδευση, την αποχέτευση, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας;
- Τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής;
- Την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών;
- Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας;
- Την αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων;
Αρκεί, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, η υλοποίηση της πολίτικης της ΕΕ και όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και της σημερινής της ΝΔ που οδηγεί νομοτελειακά σε νέα αύξηση του κόστους άρδευσης και ύδρευσης για την εργατική, αγροτική – λαϊκή οικογένεια;
Πως θα ανοίξει ο δρόμος για την αξιοποίηση του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία;
Η εμπορευματοποίηση του νερού, η διαχρονικά αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του αποτελούν κεντρική πολιτική της ΕΕ για το νερό, που την υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις από το νερό μέχρι την ενέργεια και την ακίνητη περιουσία, γίνεται με συγκεκριμένη στόχευση.
Τη διασφάλιση πεδίων κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Και ακριβώς στο πλαίσιο των δεσμευτικών οδηγιών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, μια ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Η μάχη ενάντια στην επιχειρηματική δράση στο νερό, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, η αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.
Με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο θα κατοχυρώνεται το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Αυτός ο σχεδιασμός μόνο μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο τομέα και γενικότερα και θα μπορέσει να υλοποιήσει:
- Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης της ύδρευσης και άρδευσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό.
- Με αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.
- Με την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
- Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
- Την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών,
- Την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών των οποιων η σημασια για το υδατικό ισοζύγιο ειναι μεγάλη.
- Την αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της και την αξιοποίηση της κατασκευής υδροηλεκτρικών σταθμών και έργων υποδομής ύδρευσης, άρδευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας ως μοχλών ανάπτυξης εγχώριων βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών.
Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος
