Συναγερμός έχει σημάνει στους κόλπους των μελών της κίνησης “Λάρισα η Πόλη μου” με αφορμή την απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής να ανάψει το πράσινο φως για την κατεδάφιση ενός από τα ελάχιστα νεοκλασσικά κτίρια που υπάρχουν στη Λάρισα, αυτό που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου και Γρηγορίου Ε’ παρά την αντίθετη απόφαση του τοπικού συμβουλίου αρχιτεκτονικής. Ηδη τα μέλη της κίνησης έχουν αναρτήσει από χθες κείμενο καλώντας όσους επιθυμούν να υπογράψουν ώστε η επιστολή μαζί με τις υπογραφές να σταλεί στην υπουργό Πολιτισμού που είναι η μόνη αρμόδια να ακυρώσει την απόφαση του ΚΑΣ.
Στην επιστολή που έχει αναρτηθεί στην πλατφόρμα: https://forms.gle/fiV2Kuwx82SRmuzZ6 αναφέρονται τα παρακάτω:
“Η Λάρισα χάνει κάθε χρόνο σημαντικό μέρος του ήδη φτωχού – λόγω φυσικών καταστροφών, πολέμων και αντιπαροχών – αστικού αρχιτεκτονικού πλούτου της. Είναι ενδεικτικό ότι από τα 76 καταγεγραμμένα ως αξιόλογα κτήρια, από ομάδα εργασίας του ΤΕΕ – ΚΔΘ του 1994, έχουν χαθεί περισσότερα από τα μισά! Για το μέγεθος της Λάρισας τα εναπομείναντα κτίρια – λιγότερα των 10 από αυτά χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα – είναι ελάχιστα, ώστε να διατηρηθεί η όποια ιστορικότητά της.
Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια για περαιτέρω κατεδαφίσεις έχουν εκλείψει.
Τελευταία περίπτωση είναι η «οικία Καπετάνου» στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου & Γρηγορίου Ε’. Χρονολογείται περίπου τη δεκαετία του 1920 και βρίσκεται πάνω σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους, πίσω ακριβώς από τον ιερό ναό και την πλατεία του Αγίου Νικολάου. Κατατάσσεται στον ύστερο νεοκλασικισμό, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτησή της στον οικοδομικό τετράγωνο, καθώς η είσοδος στο οικόπεδο γίνεται υπό γωνία. Βρίσκεται ακριβώς πίσω από το ιερό του ναού του Αγίου Νικολάου και ακριβώς μπροστά του σώζεται ένας από τους δύο τελευταίους μεταλλικούς ιστούς της παλιάς εταιρείας ύδρευσης και ηλεκτρισμού ΟΥΗΛ.
Το κτήριο το βλέπουν καθημερινά εκατοντάδες κάτοικοι ενώ το γεγονός ότι είναι τοποθετημένο σε κλίση ως προς την περίφραξη της οδού Γρηγορίου Ε΄ σχηματίζοντας μία μικρή αυλή κάνει την παρουσία του ακόμα πιο επιβλητική. Είναι το πρώτο και ίσως το μοναδικό αξιόλογο κτήριο του ιστορικού και αρχιτεκτονικού παρελθόντος που θα συναντήσει ένας επισκέπτης μπαίνοντας από τη νότια είσοδο της πόλης. Χαρακτηριστικά στοιχεία είναι τα επιμήκη ανοίγματα με παραστάδες και ανάγλυφα υπέρθυρα και το απλό οριζόντιο γείσο της στέγης που προεξέχει, οι καμινάδες καθώς και ο κεντρικός πρόβολος πάνω από την είσοδο. Η κατάσταση συντήρησης είναι πολύ καλή. Το κτίριο οικοδομήθηκε σε χώρο, όπου λειτουργούσε ένα από τα προξενεία της πόλης, ενώ για κάποιο διάστημα στέγασε το Ειρηνοδικείο Λάρισας.
Παρά το γεγονός ότι το τοπικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής εισηγήθηκε να κηρυχθεί η διώροφη οικία ως διατηρητέα, το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής (ΚΕΣΑ) αποφάσισε με οριακή πλειοψηφία να κατεδαφιστεί! Καθώς και τυπικά το κτίριο είναι σχεδόν 100 ετών, τον τελευταίο λόγο πλέον τον έχετε εσείς.
Κυρία Υπουργέ,
Οι υπογράφοντες/ουσες την παρούσα επιστολή σάς ζητούμε να σεβαστείτε την πρόταση του Τοπικού Συμβουλίου και να χαρακτηρίσετε την ιστορική κατοικία ως διατηρητέα βάζοντας φρένο στην καταστροφή της εναπομείνασας αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης μας”.
