ΓΡΑΦΕΙ Ο Ντίνος Αυγουστής*
Ένα ανθρώπινο και ηθικό χρέος με οδήγησαν πριν λίγες μέρες στην εκκλησία του Αγίου Γεδεών στον Τύρναβο, για το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Σαμαντζή, ένα από τους πολλούς άγνωστους μαχητές της προδομένης γενιάς του 1974.
Ο αείμνηστος Σαμαντζής Κωνσταντίνος, ήταν τότε μόλις είκοσι τριών χρονών και υπηρετούσε ως μόνιμος υπαξιωματικός στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μαζί με άλλους πολλούς αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες εξ Ελλάδος στη μαρτυρική Κύπρο.
Η τουρκική εισβολή τον βρήκε στην πρώτη γραμμή, κοντά στο χώρο της απόβασης να τροφοδοτεί τις μάχιμες μονάδες της Εθνικής Φρουράς με τα διαθέσιμα πυρομαχικά. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο προσπαθούσε να κάνει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν προκειμένου να φέρει σε πέρας το εξαιρετικά δύσκολο έργο του.
Τα όσα ακολούθησαν, λίγο έως πολύ, είναι γνωστά. Παρά την ηρωική αντίσταση των παιδιών της Κύπρου και της Ελλάδας, οι υπέρτερες και πλήρως εξοπλισμένες δυνάμεις των Τούρκων εισβολέων κατάφεραν, σε δύο φάσεις (με την Αθήνα να νίπτει τας χείρας της), να διεισδύσουν εντός του κυπριακού εδάφους, να καταλάβουν και έκτοτε να κατακρατούν με την ισχύ των όπλων το 37% της κυπριακής γης.
Τα αποτελέσματα γνωστά: Βιασμοί, εξανδραποδισμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες, αγνοούμενοι, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι… Και μια ντροπή ατελείωτη, η ντροπή της τούρκικης σημαίας που μολύνει τη σκλαβωμένη γης μας για μισό σχεδόν αιώνα!
Οι ηρωισμοί των παιδιών της ΕΛ.ΔΥ.Κ και της Εθνικής Φρουράς έχουν καταγραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία, όχι όμως δυστυχώς και στην ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία, αλλά την ιστορία που κάποιοι ρομαντικοί προσπαθούν να μεταδώσουν στους νεότερους από στόμα σε στόμα.
Το κράτος των Αθηνών, μια και η Ελλάδα δεν ήθελε να παρουσιάσει την εμπλοκή της στα γεγονότα της Κύπρου το 1974, παρουσίαζε (όταν έρχονταν αιτήματα για παροχή βοήθειας) αυτούς τους αγωνιστές ως πολεμιστές Κορέας! Τι ώρα που οι πλείστοι, όταν έγινε η εκστρατεία στην Κορέα, δεν είχαν καν γεννηθεί!!
Ο Κώστας επιστρέφοντας στην Ελλάδα δημιούργησε τη δική του οικογένεια και μαζί με τη σύζυγο του Στέλλα έφεραν στον κόσμο τρία παιδιά, τον Θεοχάρη, τον Θέμη και την Βάσω που τους χάρισαν όμορφα εγγονάκια. Και οι τρεις τους είναι ευυπόληπτα μέλη στην κοινωνία μας.
Ο Θέμης έχει υπό την ευθύνη του τα μουσικά σύνολα στον Δήμο Τυρνάβου και τρέφει (όπως και όλη η οικογένεια Σαμαντζή) απεριόριστη αγάπη για την Κύπρο.
Πριν μερικά χρόνια μάλιστα σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας διοργάνωσαν μια σπουδαία μουσική εκδήλωση με τίτλο «Στην Κύπρο σαν θα πάμε, κυπριακής νότες στο ελληνικό πεντάγραμμο».
Ήταν μια εκδήλωση ανεπανάληπτη που ο αείμνηστος Κωνσταντίνος περιέγραφε ως την καλύτερη της ζωής του.
Υστερόγραφο: Στη Λάρισα ήμασταν από τους πρώτους που τιμήσαμε τους εξ Ελλάδος υπερασπιστές της Κύπρου. Στον αείμνηστο Σαμαντζή Κωνσταντίνο, την τιμητική πλάκα, εκ μέρους του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας, επέδωσε ο σημερινός Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Δημόκριτος Ζερβάκης.
Για να μην είμαστε άδικοι, πρέπει να αναφερθεί, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή, έκανε ότι μπορούσε για να τιμήσει με διαφόρους τρόπους τους εξ Ελλάδος πολεμιστές του 1974, και η Αθήνα, έστω και πολύ αργοπορημένα, χάραξε (με απόφαση του Υπουργού Άμυνας Γεράσιμου Αρσένη) το «Κύπρος 1974», στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, και παραχώρησε πριν ένα χρόνο ένα μικρό τιμητικό επίδομα στους Έλληνες υπηκόους που υπερασπίσθηκαν στο πεδίο της τιμής την Κύπρο από τους τούρκους εισβολής.
* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής
Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
