Στην ανακοίνωση της αστυνομίας με την εκδοχή της για τα γεγονότα χθες στο Αριστοτέλειο, καθώς και στον ισχυρισμό της ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν χημικά εναντίον του κόσμου, απάντησε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μ’ ένα ποστ έμπλεο ειρωνείας, στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Λίγες ώρες νωρίτερα είχε σχολιάσει και εμμέσως τη χθεσινή απρόκλητη και εξαιρετικά επικίνδυνη επίθεση των αστυνομικών εναντίον του κοινού που παρακολουθούσε τη συναυλία του, ανεβάζοντας και το εξίσου ειρωνικό ως προς τις αστυνομικές συμπεριφορές τραγούδι του το «Σκουλαρίκι».
Δείτε το σχόλιό του για την απάντηση της ΕΛ.ΑΣ.:
«Πριν από λίγο επέστρεψα στο χωριό που μένω και διάβασα την ανακοίνωση της αστυνομίας (σιγά να μη τη γράψω και με κεφαλαίο) για τα χθεσινά γεγονότα στη διάρκεια της συναυλίας μας στο γρασίδι της φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ:
“…ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις, δεν κινήθηκαν εναντίον των ατόμων που την παρακολουθούσαν και δεν έγινε χρήση χημικών από αυτές, στο χώρο της συναυλίας”.
Ε, ναι! Μας έπιασε όλους ξαφνικά μια ανεξήγητη συγκίνηση, ένα φουλτάκιασμα στο πρόσωπο (από την έξαψη;) και δάκρυα χαρμολύπης. Κάποιος αναφώνησε ότι είδε το Χριστό φαντάρο!
“Στη συνέχεια και κατά την αποχώρηση του πλήθους, μετά από διακοπή της συναυλίας…”
Ε, ναι! Επίσης ανεξήγητα και απροσδόκητα, μόλις τελείωσε η “Ουρά του αλόγου”, γύρισα προς τους μουσικούς και τους είπα “ως εδώ, στοπ!”. Να φανταστείτε ότι ξαφνιάστηκα και ‘γω ο ίδιος μ’ αυτή μου την ενέργεια. Σε σχετική, έκτακτη συνέλευση του σχήματος πάνω στη σκηνή, οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι πρόκειται για ρωσικό δάχτυλο (συγκεκριμένα, το μεγάλο δάχτυλο του αριστερού ποδιού) και οι υποψίες πέσαν πάνω μου γιατί, σε ανύποπτο χρόνο, είχα εκμυστηρευτεί σε κάποιον από αυτούς (φτου σου! Ξεφτιλισμένε χαφιέ) ότι μου άρεσε πολύ το βιβλίου του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι “Σμιλεύοντας το χρόνο”.
Και δύο παροιμίες:
– “Κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα”. Η κυβέρνηση και τα μωράκια της μας έχουν φλομώσει στο ψέμα και τη διαστρέβλωση.
– “Γίνεται το γρούνι μοδίστρα;”.
Χωρίς σχόλια.
17/9/2022
Θανάσης ο ανεξήγητος»
Νωρίτερα «χτύπησε» με τους στίχους του τραγουδιού «το σκουλαρίκι:
Όσο για το «Σκουλαρίκι», ας θυμηθούμε τους στίχους του:
Ένα πουλί απόδημο, καθόταν στην πλατεία
χάζευε τους περαστικούς, και έπινε μπύρα κρύα.
Η πρώτη φέρνει δεύτερη, κι η δεύτερη ζαλάδες
κάτω από τα καθίσματα, κινούνται συμπληγάδες.
Και ενώ στο Vox παιζότανε, έργο του Παζολίνι
χάλασε απότομα ο καιρός, και ξέσπασε μπουρίνι.
Δεν ήταν στάλες τις βροχής, για να κρατάς ομπρέλα
ήταν μπάτσοι διαλεχτοί, που κάναν πασαρέλα.
Κανένας δεν τους κοίταξε, τους γύρισαν την πλάτη
και μείνανε τα μανεκέν, στην πίκρα και στο άχτι.
Και έτσι όπως ήταν του χεριού, την πέσαν στο πουλάκι
γιατί είχε στη φτερούγα του, φτηνό σκουλαρικάκι.
Με γειά το μοντελάκι σου, που έφτιαξε ο Τσεκλένης
κυρ αστυνόμε το φτωχό, τι έφταιξα και δέρνεις.
Φταίει το σκουλαρίκι σου, γιατί ανταύγειες βγάζει
και ενώ ‘μαι αυτοκράτορας, γελάει και με χλευάζει.
