Υπήρξε στυλοβάτης του Θεσσαλικού Θεάτρου – Συλλυπητήριες ανακοινώσεις εξέδωσαν η Αννα Βαγενά και η Κυριακή Σπανού
Ακόμη μια απώλεια μετρά ο καλλιτεχνικός χώρος, καθώς άφησε την τελευταία του πνοή ο Γιώργος Ζωγράφος. Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε το «Σπίτι του Ηθοποιού» μέσω ανάρτησης στον επίσημο λογαριασμό στο Instagram. «Δυστυχώς έφυγε σήμερα από κοντά μας ο ηθοποιός Γιώργος Ζωγράφος. Καλό σου ταξίδι στο φως αγαπημένε συνάδελφε» αναφέρει η ανάρτηση.
Ο Γιώργος Ζωγράφος ήταν γεννημένος στην Πάτρα και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του διαδρομής είχε συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, συμμετέχοντας σε περιοδείες του σε Ευρώπη και ΗΠΑ, την πρώτη διετία της δεκαετίας του ΄70, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Θεσσαλικό Θέατρο, με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης. Παράλληλα, με την Πειραματική Σκηνή Πειραιά Θέατρο Νέων, Θίασο Ρεπερτορίου Νίκου Χατζίσκου κ.ά.
Δήλωση της βουλευτού Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Άννας Βαγενά
Χτες έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός και στυλοβάτης της δημιουργίας του Θεσσαλικού Θεάτρου, Γιώργος Ζωγράφος. Ο Γιώργος ήταν μαζί μας από την πρώτη παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου, την «Αυλή των Θαυμάτων», το 1975. Δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός που έπαιρνε μέρος στις παραστάσεις, ήταν πανταχού παρών και βοηθούσε σε όλες τις δουλειές.
Μαζί κάναμε ντουντούκα, μαζί αφισσοκολλούσαμε, μαζί στήναμε τα σκηνικά και κουβαλούσαμε τα κοστούμια στις περιοδείες, όλα μαζί. Πάντα δίπλα μου από το πρωί μέχρι το βράδυ, με απίστευτη σεμνότητα και ανιδιοτέλεια. Ποτέ δεν διεκδίκησε κανένα τίτλο, ούτε μέλους του Δ.Σ. ούτε πρωταγωνιστή.
Ήταν πρωταγωνιστής σε πολλές μας παραστάσεις, γιατί ήταν και εξαιρετικός ηθοποιός. Ποιος θα ξεχάσει την ερμηνεία του, ως πατέρα στον «Γάμο» της Βάσας Σολωμού-Ξανθάκη;
Ήταν το στήριγμά μου στα δύσκολα. Ηθοποιοί έρχονταν και φεύγαν, αλλά ο Γιώργος, πάντα εκεί σε όλα τα πρώτα δύσκολα χρόνια του Θεάτρου μας. Ένας αδελφός για μένα.
Καλό ταξίδι, Γιώργο μου. Ο «θίασός» μας συμπληρώνεται σιγά-σιγά εκεί ψηλά, στο καθαρό τοπίο των ουρανών!
Η Κυριακή Σπανού
Σε συλλυπητήρια ανακοίνωση της η Κυριακή Σπανού καλλιτεχνική διευθύντρια του Θ.Θ. για το Θάνατο του Ηθοποιού Γιώργου Ζωγράφου αναφέρει:
«Όλη η οικογένεια του Θεσσαλικού Θεάτρου, η Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια, οι ηθοποιοί και κυρίως οι άνθρωποι (καλλιτέχνες, τεχνικοί και διοικητικοί) που τον γνώρισαν από κοντά εκφράζουν την οδύνη τους για το θάνατό του και τα θερμότατα συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Ο Γιώργος Ζωγράφος γεννήθηκε στην Πάτρα. Ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, με το θίασο Νίκου Χατζίσκου κ.α.
Η σχέση του με το Θεσσαλικό Θέατρο ήταν μακρόχρονη, βαθιά ανθρώπινη και πλούσια καλλιτεχνικά. Από το 1975 που ξεκίνησε το Θεσσαλικό Θέατρο ως Θεσσαλική Πνευματική πορεία, ο Γιώργος Ζωγράφος ήταν δίπλα στην Άννα Βαγενά, τον Κώστα Τσιάνο, το Γιώργο Ζιάκα και όλους τους θρυλικούς ανθρώπους της Πνευματικής Πορείας. Όπως αναφέρει η Άννα Βαγενά ο Γιώργος Ζωγράφος δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός που έπαιρνε μέρος στις παραστάσεις, ήταν πανταχού παρών και βοηθούσε σε όλες τις δουλειές. Μαζί κάνανε ντουντούκα, μαζί αφισοκολλούσαν, μαζί στήνανε τα σκηνικά και κουβαλούσανε τα κοστούμια στις περιοδείες, όλα μαζί. «Πάντα δίπλα μας από το πρωί μέχρι το βράδυ, με απίστευτη σεμνότητα και ανιδιοτέλεια». Πήρε μέρος σε όλες της παραστάσεις της πρώτης περιόδου και συνέχισε τη συνεργασία του με το Θεσσαλικό θέατρο, όταν αυτό έγινε Δημοτικό Θέατρο. Έργα στα οποία συμμετείχε στο Θεσσαλικό Θέατρο είναι: «Η αυλή των θαυμάτων» 1975, «Το πανηγύρι» 1976, «Η τύχη της Μαρούλας» 1976, «Της Λαρίσης το ποτάμι» 1976, «Ο καλός στρατιώτης Σβεϊκ» 1977 , «Το βοτάνι του έρωτα» 1977, «Η Διαθήκη» 1977, «Αίτηση σε γάμο» 1978, «Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά» 1978, «Αγγέλα» 1979, «Οι προστάτες» 1981, «Φον Δημητράκης» 1981, «Βαβυλωνία» 1982, «Το σόι» 1982, «Ο κύκλος με την κιμωλία» 1983, ο «Γενικός Γραμματέας» 1984, «Το καφενείο» 1984, «Κοντός Ψαλμός Αλληλούια» 1984, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» 1992, «Η μαύρη κωμωδία» 1993, «Στέλλα Βιολάντη» 1996, «Ο φιλάργυρος» 1997, «Η φαλακρή τραγουδίστρια»-«Το μάθημα» 1997, «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» 1998, «Εσωτερικές φωνές» 1998, «Το χειμωνιάτικο παραμύθι» 1999, «Φίλος, όχι Αστεία» 1999, «La Nonna» 2000, «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» 2002, «Το παραμύθι χωρίς όνομα» 2002, «Ο γλάρος» 2002».
