Η ανακοίνωση της Ε.Π. Θεσσαλίας του ΚΚΕ
Μέσα σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν χτες τον Γιώργο Φιλιππίδη, που «έφυγε» την προηγούμενη Πέμπτη από τη ζωή, σε ηλικία 97 ετών.
Στην πολιτική τελετή, που έγινε στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, στη Λάρισα, παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες της Κεντρικής Επιτροπής, της ΕΠ Θεσσαλίας και της ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.
Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τελετής, ο σ. Γιώργος ήταν σκεπασμένος με τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ και παράλληλα είχε τους συντρόφους του σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλάι του.
Επικήδειους εκφώνησαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ο Παναγιώτης Κοδέλλας, μέλος του ΚΣ και Γραμματέας του ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ, ο Θανάσης Σερδένης, μέλος της κεντρικής διοίκησης και πρόεδρος του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και εκ μέρους των συγγενών ο γιος του Δημήτρης Φιλιππίδης.
Η ζωή σου παρέμεινε αδιαίρετα δεμένη με την αγωνιστική, περήφανη ιστορική πορεία του Κόμματος
Η Μαρία Γαβαλά αναφέρθηκε στο πλούσιο και αγωνιστικό βιογραφικό του, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Ενενήντα εφτά χρόνια έζησε ο Γιώργος Φιλιππίδης, καθώς γεννήθηκε το 1926 στη Λάρισα, όπου τέλειωσε και το Γυμνάσιο. Τότε, μικρό παλικαράκι ακόμη, παίρνει το αγωνιστικό βάπτισμα.
Οργανώνεται στα Αετόπουλα, εδώ, στη Λάρισα, στη συνοικία που έμενε μέχρι σήμερα, στον Αγιο Κωνσταντίνο.
Τα Αετόπουλα, η οργάνωση των ανήλικων αγωνιστών, με την υποδειγματική ευρηματικότητα και τη μεγάλη συμβολή στην αγωνιστική αντιστασιακή δουλειά, γίνεται η βάση για να ενταχθείς στην ΕΠΟΝ, μετά την ίδρυσή της, στα 1943. Ο ζήλος και η τόλμη σου στον αγώνα σε αναδεικνύουν στο καθοδηγητικό της όργανο, το Συμβούλιο Πόλης της ΕΠΟΝ στη Λάρισα. Από τα Αετόπουλα μέχρι την ανάδειξή σου στην Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου του Κόμματος, στο κρίσιμο 14ο Συνέδριο, τον Δεκέμβρη του 1991, όπως και μετά, στο 15ο.
Μια σπουδαία διαδρομή ζωής, μια μεγάλη “ψηφίδα” στο πιο ενδιαφέρον και χρήσιμο μωσαϊκό της ζωής, αυτό του οργανωμένου συνειδητού αγώνα, γι’ αυτήν τη ριζική αλλαγή, την ανατροπή.
Οχι μόνο δεν έκανες πίσω από αυτόν τον δρόμο αλλά όσες παραπάνω δυσκολίες έρχονταν, τόσο πιο συνειδητά και παθιασμένα προχώραγες, επέλεγες αυτόν τον δρόμο.
Ετσι, γίνεσαι μέλος του ΚΚΕ το 1959, όντας ήδη εξόριστος για τη δράση σου, στον Αη Στράτη. Οπως θα ξαναγίνεις το 1967, όπου εξορίζεσαι στα Γιούρα, και από κει στο Λακκί, και μετά στο Παρθένι της Λέρου.
Εκεί, στο Λακκί της Λέρου, ξαναδίνεις άμεσο δείγμα επαναστατικής γραφής. Υπογράφεις μαζί με εκατοντάδες άλλους κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους τη διακήρυξη στήριξης των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ του 1968.
Υπερασπίζεσαι, όπως έκανες και το 1991, σε μια άλλη συνθήκη, την ιστορική αναγκαιότητα να υπάρχει Κόμμα Νέου Τύπου, Κόμμα εργατικό – επαναστατικό με σκοπό να εισαγάγει στη συνείδηση της πρωτοπόρας τάξης στην εποχή μας, στην εργατική τάξη, την ιστορική της αποστολή».
Κλείνοντας σημείωσε: «Ανταποκρίθηκες επάξια στην ιστορική αναγκαιότητα της εποχής μας, στην πρώτη γραμμή, με το ΚΚΕ, τους μεγάλους σκοπούς και ιδανικά του. Εκφράζουμε στους συντρόφους και γιους σου, Δημήτρη και Αρη, στις νύφες και στα λατρεμένα σου εγγόνια, σε όλη σου την οικογένεια, τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια. Θα σε θυμόμαστε».
Υπήρξες στήριγμα – παράδειγμα και έμπνευση για εμάς
Σε κλίμα συγκίνησης, ο γιος του Δημήτρης τόνισε μεταξύ άλλων: «Για μας ήσουν πατέρας, φίλος, άνθρωπος, προπάντων ήσουν δίπλα μας. Η συνεπής σου ιδεολογική στάση για την αλλαγή της κοινωνίας και η πίστη στον μαρξισμό – λενινισμό μάς έδωσε τη δύναμη να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Εμείς τα παιδιά και τα εγγόνια σου στεκόμαστε συνεχιστές στους αγώνες σου για μια καλύτερη ζωή, για αλλαγή της κοινωνίας, για ένα καλύτερο αύριο. Στον ίδιο δρόμο που βάδισαν μαζί σου οι χιλιάδες αγωνιστές του ΚΚΕ. Η ζωή σου είναι για μας φάρος που δεν σβήνει. Συνεχίζουμε στα χνάρια σου, σε ευχαριστούμε για όλα. Πατέρα – Σύντροφε – Ανθρωπε Γιώργο γεια σου! Ο αγώνας σου, ο αγώνας μας συνεχίζεται».
