Με θλίψη αλλά και με περηφάνια αποχαιρετούμε σήμερα τον σύντροφο Γεράσιμο.
Έναν άνθρωπο που στάθηκε όρθιος στα πέτρινα χρόνια.
Που κράτησε αναμμένο το κεράκι της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, σε πολύ δύσκολες εποχές.
Που είπε με πείσμα και αποφασιστικότητα ΝΑΙ στη δημοκρατία μέσα από τις γραμμές της νεολαίας ΕΔΑ και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Που είπε με πείσμα και αποφασιστικότητα ΟΧΙ στη χούντα τα εφτά χρόνια της δικτατορίας.
Που δήλωσε παρών σε όλους τους αγώνες της Αριστεράς και του λαού μας μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, του ΚΚΕ και αργότερα ως το θάνατό του του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Και που εντέλει πλήρωσε ακριβά τον έρωτα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Την αγάπη για το λαό και την πατρίδα.
Εξορίστηκε, βασανίστηκε, φυλακίστηκε, αλλά στάθηκε όρθιος σε όλους τους ανέμους της Ιστορίας.
Θα μου είναι για πάντα χαραγμένο στη μνήμη αυτό το τραχύ πρόσωπο του παλαίμαχου αγωνιστή με τη γλυκιά ψυχή.
Του αφοσιωμένου αγωνιστή.
Με την ψύχραιμη ματιά και την ορθή κρίση
Αυτός ήταν ο Γεράσιμος.
Το πρόσωπο της αλήθειας.
Το πρόσωπο της ισότητας.
Το πρόσωπο της ενότητας.
Το πρόσωπο που όπως χτες, έτσι και σήμερα και αύριο, θέλουμε να είναι το πρόσωπο της Αριστεράς.
Δε θα ξεχάσω επίσης εκείνο το γιορτινό τραπέζι που μας έκανε η αγαπημένη σου Ρίτσα, τη Πρωτομαγιά του 2012 που βρέθηκα για τη προεκλογική ομιλία στη Λάρισα, πέντε μέρες πριν τις εκλογές που άνοιξαν το δρόμο για την έφοδο στον ουρανό.
Από όλη την παρέα ήσουν ο μόνος που το είχε προβλέψει.
Κρατάμε τη σεμνότητα και την αποφασιστικότητά σου, αγαπημένε μας σύντροφε.
Κρατάμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία σου.
Είμαστε περήφανοι για όσα έζησες, για όσα ζήσαμε μαζί.
Για τα καλά και τα λάθη.
Και συνεχίζουμε.
Όπως έγραψε ο ποιητής :
Πάνω στο χώμα σου χτίζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου είμαστε.
Έχουμε πατρίδα.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
