Δεν πάει πολύς καιρός-τον Μάιο του 2013 συνέβη το περιστατικό που έκανε το γύρο των social media- όταν διευθύντρια σχολείου, κατόπιν προτροπής γονέα, επέπληξε τη δασκάλα της μουσικής και ουσιαστικά της απαγόρευσε να διδάξει στα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημοτικού τον «Κεμάλ»,ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα αριστουργήματα του Μάνου Χατζιδάκι, κατηγορώντας την για… ισλαμική προπαγάνδα! Ένα παρόμοιο περιστατικό… λογοκρισίας και σκοταδισμού, συνέβη σε σχολική γιορτή γυμνασίου στον Πύργο, όταν ο διευθυντής, επίσης κατόπιν παρέμβασης γονέα, απαγόρευσε στην καθηγήτρια της μουσικής, να διδάξει και να πει μαζί με τη χορωδία του σχολείου ένα τραγούδι του… Μπαγιαντέρα, που συγκαταλέγεται στα ρεμπέτικα της κατοχής του 1942!
Το θέμα ανέδειξε και κατήγγειλε με ανακοίνωσή της και η ΕΛΜΕ Ηλείας.
Πριν από μερικές μέρες και ενώ η συγκεκριμένη καθηγήτρια μουσικής προετοίμαζε μαζί με τους μαθητές της τα τραγούδια που θα παρουσίαζε η χορωδία στη χθεσινή επετειακή εκδήλωση του σχολείου, ο διευθυντής την κάλεσε και ζήτησε από τη μουσικό να… αφαιρέσει το ρεμπέτικο «Να’ ναι γλυκό το βόλι» του Μπαγιαντέρα από τα τραγούδια που έχουν επιλεγεί, κατόπιν προτροπής ενός γονέα του σχολείου που είπε ότι το παιδί του δεν θέλει να λέει τραγούδια που μιλάνε για τον Άρη (Βελουχιώτη) και τους αντάρτες!
Μάλιστα ο διευθυντής συγκάλεσε αμέσως και τον Σύλλογο Διδασκόντων για να τους ενημερώσει για το θέμα. Η καθηγήτρια μουσικής δεν δέχθηκε να «κόψει» το συγκεκριμένο ρεμπέτικο από τη γιορτή, είπε μαζί με τα παιδιά «ή όλα θα τα πούμε, ή κανένα» και συνέχισε να το διδάσκει κανονικά. Ωστόσο, στη χθεσινή σχολική γιορτή, οι πληροφορίες μας λένε ότι η λογοκρισία πήρε τη μορφή απαγόρευσης και έτσι η καθηγήτρια μουσικής μαζί με την χορωδία, επέλεξαν να μην πουν κανένα τραγούδι στην εκδήλωση του σχολείου, πλην του Εθνικού Ύμνου!
Επειδή όμως, κανείς δεν μπορεί ούτε να απαλείψει την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, μα ούτε και του ρεμπέτικου τραγουδιού, γιατί δεν είναι δυνατόν το έργο των εκπαιδευτικών και ιδίως των καλλιτεχνικών μαθημάτων να υφίσταται λογοκρισία, ούτε τα φαινόμενα φανατισμού που μας έχουν παγώσει το αίμα να τα βλέπουμε να τρυπώνουν στα σχολεία με τις ευλογίες των διευθυντών και των ανωτέρων τους, η μουσικός μαζί με τη χορωδία του σχολείου είπαν το «απαγορευμένο» ρεμπέτικο του Μπαγιαντέρα στη χθεσινή αντιφασιστική συναυλία που διοργάνωσε η ΕΛΜΕ Ηλείας και ο Σύλλογος Δασκάλων Πύργου στην κεντρική πλατεία.
Διότι θεώρησαν ότι δεν αρκεί να καταγγέλλουμε τον σκοταδισμό, τον ρατσισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας, πρέπει και εμπράκτως να τον αποτρέπουμε. Μάλιστα, εκτός από το ρεμπέτικο, αναφέρθηκαν και στο ιστορικό του που είναι μέρος της ιστορίας του Μπαγιαντέρα, του τυφλού ραψωδού της Αντίστασης. Εξάλλου, το ρεμπέτικο τραγούδι περπάτησε επάνω στα αχνάρια του αντάρτικου τραγουδιού (χωρίς αυτό απαραίτητα να προσδίδει στο δεύτερο αισθητική υπεροχή). Συντάχτηκε με τον ΕΑΜ – ΕΛΑΣ κι ακολούθησε την πολιτική του ιδεολογία.
Οι επίμαχοι στίχοι του Μπαγιαντέρα:
ΝΑ ‘ΝΑΙ ΓΛΥΚΟ ΤΟ ΒΟΛΙ
Φόρεσε αντάρτη τ’ άρματα
ζώσε και το σπαθί σου
και σύρε για τον πόλεμο
κι η λευτεριά μαζί σου
Σύρε και θέλω νικητής
παιδί μου να γυρίσεις
για τη γλυκιά τη λευτεριά
το αίμα σου να χύσεις
Πολέμησε αντάρτη μου
πως πολεμάνε όλοι
και με τον Άρη αρχηγό
να `ναι γλυκό το βόλι
Και το ιστορικό του…
Χειμώνας 1941-42 στην Αθήνα, «μαύρος» χειμώνας, 350 άτομα πέθαναν από την πείνα. Το Σεπτέμβριο του 1942, το ΕΑΜ κυκλοφορεί ολιγοσέλιδο κείμενο που έχει συγγράψει ο μεγάλος παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός, όπου καλεί το λαό να αντισταθεί ενάντια στο φασισμό ακόμα και με ένοπλο αγώνα. Ο ΕΛΑΣ με αρχικαπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη αγωνίζεται ηρωϊκά και ηγείται της κυβέρνησης του βουνού, όπου στο πρώτο Πανθεσσαλικό Συνέδριο του ΕΑΜ τελούν τον αγιασμό ο Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος και ο Ιωακείμ Κοζάνης. Στον Πειραιά, ο τροβαδούρος της Αντίστασης Δημήτρης Γκόγκος ( κατά κόσμον Μπαγιαντέρας), καλεί με τα τραγούδια του τα παλικάρια της εποχής να ενταχθούν στις τάξεις του ΕΑΜ και να πολεμήσουν στον Έβρο. Το τραγούδι του «ΝΑ ‘ ΝΑΙ ΓΚΥΚΟ ΤΟ ΒΟΛΙ» που έγραψε και συνέθεσε το 1942 μαζί με άλλα τραγούδια του Μπαγιαντέρα, ανήκει στην ιστορία των αντιστασιακών ρεμπέτικων. Το συγκεκριμένο τραγούδι, αγραμματοφώνητο τότε, πρωτοκυκλοφόρησε το το 1980 τραγουδισμένο από τους Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία και Δημήτρη Κοντογιάννη και περιλαμβάνεται στο LP «ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ», MINOS DAL-MSM 391, 1980.
eproini.gr – Ρεπορτάζ: Ελένη Παπαδοπούλου
