Με την συμπλήρωση φέτος 78 χρόνων (14/8/1946), από τον μαρτυρικό θάνατο του Κώστα Βιδάλη, πολιτικού συντάκτη του “Ριζοσπάστη”, αντιπροσωπείες των Δ.Σ., παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και η ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ – ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΕΥΒΟΙΑΣ, τιμώντας τον κομμουνιστή, αντιστασιακό και δημοσιογράφο Κώστα Βιδάλη, πραγματοποίησαν εκδήλωση και κατάθεση στεφάνων στον τόπο εκτέλεσής του στη Μελία, σήμερα το πρωί.
Ομιλία έγινε από τον πρόεδρο του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Θανάση Σερδένη και η κατάθεση στεφάνων από τον Κολοβό Μάρκο εκ μέρος του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και Γιώργο Πέτρου εκ μέρους της ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ – ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΕΥΒΟΙΑΣ.
Παραβρέθηκαν ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μελίας Κων/νος Νταλαμπύρας, ο πρώην Κοινοτάρχης Νίκος Χονδρονάσιος και κάτοικοι της περιοχής του Δήμου Κιλελέρ.
Στην ομιλία του ο κ. Σερδένης για τα 78 χρόνια από τη δολοφονία του Κώστα Βιδάλη ανέφερε τα εξής:
«Ο Κώστας Βιδάλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904, γνώρισε από πολύ μικρός τη βιοπάλη. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, γράφτηκε στη Νομική, στη συνέχεια άφησε όμως τις σπουδές του και στράφηκε στη δημοσιογραφία. Το 1924 ξεκίνησε να εργάζεται στον «Ριζοσπάστη». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Συντακτών, δυναμικός συνδικαλιστής.
Το καλοκαίρι του 1936 βρίσκεται απεσταλμένος του «Ρ» στην Ισπανία για να παρακολουθήσει τη Σπαρτακιάδα της Βαρκελώνης. Εκεί τον βρίσκει το φασιστικό πραξικόπημα του Φράνκο, ενώ γυρίζοντας στην Ελλάδα βρίσκει τη μεταξική δικτατορία.
Το 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Με την έναρξη της Εθνικής Αντίστασης γίνεται γραμματέας της Επιτροπής Κεντρικής Διαφώτισης του ΕΑΜ.
Καθοριστική ήταν η συμβολή του στην κυκλοφορία του παράνομου Τύπου στην Κατοχή. Στην έκδοση της «Ελεύθερης Ελλάδας», που αποτελούσε το κεντρικό όργανο του ΕΑΜ, του «Απελευθερωτή», της «Επιμελητείας του Αντάρτη».
Στις 14 Αυγούστου 1946 αφήνει την τελευταία του πνοή στον θεσσαλικό κάμπο, δολοφονημένος από τη συμμορία του Σούρλα, ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Βιδάλης.
Η δράση των παρακρατικών συμμοριών, που συμπλήρωνε την εποχή εκείνη την κρατική τρομοκρατία ενάντια στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, ήταν ο λόγος που τον είχε οδηγήσει στη Θεσσαλία.
Παρά τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις της Διεύθυνσης της εφημερίδας, λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής, ο Βιδάλης βρέθηκε τον Αύγουστο του ’46 στα θεσσαλικά χωριά, με στόχο να μάθει από πρώτο χέρι για τη δράση των βασανιστών που έκαιγαν χωριά, βασάνιζαν και σκότωναν αγωνιστές, να καταγράψει τις θηριωδίες τους, να καταγγείλει τα εγκλήματά τους. Αναχώρησε για την περιοχή στις 11 Αυγούστου. «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας… Ν’ αποκαλύψω τους δράστες…». Έτσι περιέγραφε το καθήκον του.
Θύμα της δολοφονικής τους δράσης έπεσε τελικά και ο ίδιος.
«Λογαριάζω να ‘μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε»: Το τελευταίο του μήνυμα έφτασε στον «Ριζοσπάστη» στις 13 Αυγούστου.
«Όπως αναφέρει ο Θανάσης Γεωργίου δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», τελευταία του παραγγελία προς εμένα ήταν: “Πήγαινε αύριο στον Σοφούλη και πες του να μιλήσει στο στρατηγό Βεντήρη. Να δώσουν εντολή να σταματήσει το μακελειό. Εδώ σφάζουν τον κόσμο σαν τα κοτόπουλα».
Την ίδια μέρα ταξίδευε με το τρένο από τη Λάρισα για τον Βόλο. Στον Πλατύκαμπο, 13 χιλιόμετρα από τη Λάρισα, είκοσι συμμορίτες του Σούρλα σταμάτησαν το τρένο και τον αιχμαλώτισαν, μπροστά στα μάτια αξιωματικών του στρατού και της χωροφυλακής που έμειναν άπραγοι.
Λίγες ώρες μετά, ο Βιδάλης οδηγήθηκε στο χωριό Μελία, στο νεκροταφείο, κι εκεί, οι συμμορίτες του Σούρλα, με πρωτεργάτη τον Τζορτζ (τον διαβόητο Αγγλοκύπριο αξιωματικό) τον βασάνισαν. Χτυπούσαν με ρόπαλα το γυμνό κορμί του Βιδάλη, με μαχαίρια. Κι όταν ένας από τους βασανιστές του τον ρωτά ειρωνικά τι θα του δώσει για όσα έκανε, ο Βιδάλης έβγαλε από την τσέπη του ένα τελευταίο πενηνταράκι… Με πέντε σφαίρες τον αποτέλειωσαν και πέταξαν το σώμα του σ’ ένα χωράφι.
«…Αν λεγότανε Βιδάλης δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ MAPTYΡΗΣΕ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΞΕΨΥΧΗΣΕΙ», ανέφερε αυτόπτης μάρτυρας, ιδιοκτήτης φορτηγού το οποίο η συμμορία του Σούρλα είχε επιτάξει για τη μεταφορά των «λάφυρων» από τις επιδρομές στα χωριά.
«Να γράφεις, κύριε συνάδελφε, για τους απλούς ανθρώπους. Καθαρά, όχι συννεφώδη, σύντομα και περιεκτικά. Αφηνε στην άκρη τις φλυαρίες και δίνε το λόγο στα γεγονότα». Αυτές ήταν οι συμβουλές του στους νεότερους και φρόντιζε να τις ακολουθεί και ο ίδιος, θυσιάζοντας στο καθήκον του να καταγράψει τα γεγονότα και τα βάσανα του λαού την ίδια του τη ζωή.
Σε εκδήλωση που έγινε το 2002 στη Μελία, ο Νίκος Καραντηνός, ένας άνθρωπος που έζησε κοντά στον Βιδάλη και έμαθε πολλά από αυτόν, μίλησε για τον δάσκαλο και τον άνθρωπο Κώστα Βιδάλη.
«Είμαστε ευτυχισμένοι. Γιατί σ’ αυτό το χωριό του θεσσαλικού κάμπου είναι παρούσα, ζωντανή μια μεγάλη μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας. Δεν ήθελαν να τον στείλουν εδώ, στη Λάρισα. Ήρθε. Και ήρθε για να δει, να γράψει για να μάθει ο λαός την πραγματική αλήθεια. Το πήρε πάνω του. Και κράτησε αυτή τη λεβεντιά ως την τελευταία στιγμή. Έχουμε ανάγκη να σκύψουμε στον Βιδάλη. Δεν είναι μουσειακή μνήμη ο Βιδάλης. Είναι πρόσταγμα, είναι κάλεσμα δράσης στο σήμερα, ένα σήμερα φοβερό, που πρέπει κάθε δημοσιογράφο τίμιο και καθαρό να τον συναρπάζει και να τον στέκει όρθιο. Ναι, έχει κόστος αυτή η στάση. Πρέπει οι δημοσιογράφοι να την αποτολμήσουν»
Η ζωή και ο θάνατος του Κώστα Βιδάλη έχουν πολλά να διδάξουν και να προσφέρουν σε όλους μας και ειδικά στους νεότερους.
Ειδικά σήμερα, που η χώρα μας μπλέκεται όλο και περισσότερο στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, που οι στρατιωτικές δαπάνες σπάνε κάθε ρεκόρ, που τα σύννεφα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης είναι προ των πυλών διεθνώς και το σύστημα εντείνει την καταστολή, με όλους τους τρόπους, απέναντι στον λαό και τη νεολαία, έχουμε πολλούς λόγους να «κοιτάξουμε» στις σελίδες της Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης και του λαού μας.
Να διδαχθούμε από την πείρα – θετική και αρνητική – και τον απέραντο ηρωισμό που αναβλύζουν, να δούμε ότι ο οργανωμένος λαός, με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, μπορεί να τα βάλει με εχθρούς που φαντάζουν ανίκητοι και να μεγαλουργήσει.
Κοιτάζουμε, όμως, πίσω, μόνο για να πάμε πιο αποφασιστικά μπροστά.
Για να στερεώσουμε και να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τα βήματα που έχουν γίνει, το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που αποτυπώνεται τα τελευταία χρόνια στους αγώνες, στις αρχαιρεσίες του κινήματος και στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Συνεχίζουμε, με ακλόνητη αποφασιστικότητα και πίστη στο όμορφο μέλλον της ανθρωπότητας, για το οποίο πάλεψαν και θυσιάστηκαν όλοι αυτοί οι ήρωες του ΕΑΜ – του ΕΛΑΣ, ΕΛΑΝ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ του ΔΣΕ και του λαού μας.
Την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου η εργατική τάξη θα έχει την εξουσία, και η χώρα μας, αποδεσμευμένη από δολοφονικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, θα προοδεύει προς όφελος όλου του λαού της.
Ο αγώνας γι’ αυτό το μέλλον είναι η καλύτερη τιμή στη μνήμη τους!»
