Με την παρουσία χιλιάδων εργαζομένων, νεολαίας, λαϊκού κόσμου κάθε ηλικίας στις εκδηλώσεις της δεύτερης μέρας του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στην κοίτη του Πηνειού στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Οπως τονίστηκε η συμμετοχή του κόσμου, ιδιαίτερα της νεολαίας, έστειλε μήνυμα ελπίδας, επιβεβαίωσε ότι ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί που συμπορεύονται με το ΚΚΕ στον δρόμο του αγώνα για να «γενούνε τα σκοτάδια λάμψη».
Το κλίμα αγωνιστικής ανάτασης τροφοδότησαν οι νεολαίοι της ΚΝΕ, που έφτασαν στον χώρο της συγκέντρωσης ανεμίζοντας τις κόκκινες σημαίες και φωνάζοντας «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», ενώ μαζί τους ήταν και η ομάδα του «Κόκκινου Αερόστατου» με το πανό της.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Θοδωρής Χιώνης επισήμανε ότι «πριν έναν χρόνο, από τις πρώτες ώρες της καταστροφής κι όλες τις μέρες και τις νύχτες που ακολούθησαν, τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, μαζί και με άλλους ανθρώπους της περιοχής, ξελάσπωναν και οργάνωναν την αλληλεγγύη. Τη λαϊκή αλληλεγγύη που έντυσε, τάισε, καθάρισε, στήριξε, φιλοξένησε, μαζί με τη διεκδίκηση που ήταν απαραίτητη ενάντια στο εχθρικό αντιλαϊκό κράτος, που για να προστατεύει τα κέρδη των λίγων δεν λογαριάζει και καταστρέφει τις ανάγκες και τις ζωές των πολλών.
Εκείνες τις μέρες, οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στη Λάρισα όπως και στις άλλες πόλεις της περιοχής δεν θα μπορούσαν να γίνουν.
Εκείνες τις μέρες, η συντροφικότητα, η ανιδιοτέλεια, η εθελοντική προσφορά, υλικά με τα οποία φτιάχνεται το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, μεμιάς μεταφέρθηκαν και έλαμψαν μέσα στο βούρκο και την εγκατάλειψη.
Εκείνες τις μέρες, σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα τα Φεστιβάλ μετατράπηκαν σε χώρους στήριξης της αλληλεγγύης και του αγώνα, των εργαζομένων και των νέων που ήρθαν από άλλες περιοχές με τις γαλότσες, τα φτυάρια, τις φουσκωτές βάρκες κι ό,τι άλλο διέθεταν για να βοηθήσουν.
Έναν χρόνο μετά είμαστε εδώ. Παλέψαμε και συνεχίζουμε να παλεύουμε. Ό,τι πληγή επουλώθηκε έστω και λίγο, ό,τι δόθηκε, δεν χαρίστηκε, οφείλεται στον αγώνα των πληγέντων, των επιτροπών που δημιούργησαν, μαζί με εκατοντάδες μαζικούς φορείς, σωματεία, αγροτικούς συλλόγους, πολιτιστικούς, μαθητικά συμβούλια, φοιτητικά, το Εργατικό Κέντρο, ”τον λαό που έσωσε τον λαό”.
Αναλυτικά στην ομιλία του ο Θ. Χιώνης ανέφερε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
Τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ είναι «ένα παράθυρο στη λιακάδα», στον αυριανό, καινούργιο κόσμο
«Είμαστε εδώ, στις εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, που είναι ”ένα παράθυρο στη λιακάδα”, στον αυριανό, τον καινούργιο κόσμο. Σε αυτή την τολμηρή νεανική έφοδο στο μέλλον, διάδοσης των επαναστατικών, ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ.
50 χρόνια Ιστορίας, προσφοράς στη δημιουργία, στον Πολιτισμό, στην Τέχνη που εμπνέεται και εμπνέει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας.
50 χρόνια διεθνιστικής αλληλεγγύης και ακατάπαυστης πάλης που αγκαλιάζει τις ελπίδες, τις διεκδικήσεις και τα όνειρα των νέων ανθρώπων.
Από τις κεντρικές εκδηλώσεις και απλωμένο σε όλη τη χώρα απ’ άκρη σε άκρη το Φεστιβάλ έγινε θεσμός, σε διαφορετικές συνθήκες, κόντρα σε δυσκολίες και σε όλα τα σκαμπανεβάσματα της Ιστορίας, άντεξε, αναπτύχθηκε, βελτιώθηκε, γιατί άντεξε και δυνάμωσε το ΚΚΕ.
Εκφράζοντας τους αγώνες, τις θυσίες, τους πόθους και τις ελπίδες όλων των γενιών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, του αγωνιζόμενου λαού, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων μας, χωρίς εκμετάλλευση και κάθε είδους καταπίεση. (…)
Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες των καιρών
Ο καπιταλισμός παρά την προσωρινή κυριαρχία του βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες των καιρών. Από την ανάγκη αυτά τα καινοτόμα μέσα παραγωγής να συναντηθούν, να αντιστοιχηθούν και με καινοτόμες σχέσεις παραγωγής.
Τα αποτελέσματα της κοινωνικής εργασίας, τα σύγχρονα μέσα παραγωγής, τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, της ψηφιακής και πράσινης τεχνολογίας να γίνουν και κοινωνική ιδιοκτησία, να χρησιμοποιούνται σχεδιασμένα με στόχο να ικανοποιούνται οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες που συνεχώς αυξάνονται.
Σήμερα που μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε και πώς τελικά ζούμε, αυτό παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Να απαλλαγεί η κοινωνία από τον παρασιτισμό, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και κερδοφορία, που έχει γιγαντωθεί σε μεγάλες μετοχικές εταιρείες, σε μονοπωλιακούς ομίλους, που σε όλο τον κόσμο, σε κάθε χώρα κάνουν κουμάντο.
Όλα λειτουργούν για τα δικά τους συμφέροντα, γι’ αυτούς δουλεύουν όλες οι κυβερνήσεις, ενώ δυναμώνει ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για το ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα κερδίσει περισσότερα, στις πλάτες των εργατών, των λαών, χωρίς να διστάζουν να τους μακελεύουν, να λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα για να μοιράσουν τις αγορές, τα εδάφη, τα δίκτυα Ενέργειας και των 5G, τον ορυκτό πλούτο.
Όπως στα 56 πολεμικά μέτωπα που βρίσκονται σε εξέλιξη παγκοσμίως, τα περισσότερα απ’ το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό συμβαίνει στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή, που ο πόλεμος επεκτείνεται, με κίνδυνο να γενικευτεί. Το αίμα κυλά στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη, ετοιμάζεται ισραηλινή επίθεση στον Λίβανο. Η Ουκρανία, με τις πλάτες και τα όπλα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, απαντά με εισβολή σε ρωσικό έδαφος και η Ρωσία απειλεί με πυρηνικά.
Η χώρα μας είναι βουτηγμένη ως τον λαιμό και στους δύο πολέμους. Με επιλογή της αστικής τάξης, με υπογραφή της κυβέρνησης της ΝΔ και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, του Βελόπουλου και άλλων προθύμων, στέλνει οπλικά συστήματα, φρεγάτες, προσωπικό των ΕΔ στο “στόμα του λύκου”, παραχωρεί στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια και αεροδρόμια. Στηρίζει το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και κλείνει τα μάτια σε μια γενοκτονία.
Η ακρίβεια τσακίζει το λαϊκό εισόδημα και οι μισθοί μένουν καθηλωμένοι γιατί λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, όπως λένε, αλλά την τελευταία τριετία ο λαός μας έχει πληρώσει για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς πάνω από 21 δισ. ευρώ που παρουσιάζονται ότι είναι για την άμυνα της χώρας και βλέπουμε να στέλνονται στην Ουκρανία, τη Σαουδική Αραβία, την Ερυθρά Θάλασσα.
Έχουν μετατρέψει με βάσεις, λιμάνια, υποδομές τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και στόχο αντιποίνων, με τη Θεσσαλία να παίζει κομβικό ρόλο, η οποία έχει μετατραπεί και επίσημα σε προγεφύρωμα για τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα σε βάρος άλλων λαών (…).
Η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο τα κέρδη των λίγων δημιουργεί συνεχώς αδιέξοδα και καταστροφές
Η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο τα κέρδη των λίγων, η εξουσία στα χέρια μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των εκπροσώπων των επιχειρηματικών ομίλων, δεν γίνεται απλά εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο και ευημερία, αλλά δημιουργεί συνεχώς αδιέξοδα και καταστροφές. Αυτό ζήσατε, αυτό ζήσαμε και με τη φονική κακοκαιρία ”Daniel” και ό,τι επακολούθησε.
Κυβέρνηση, Περιφέρεια και τοπικές αρχές, συνολικά ο κρατικός μηχανισμός, αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά επιλεκτικά ανίκανοι να προστατέψουν τη ζωή και την περιουσία του λαού.
Αλήθεια όμως, πώς εξηγούν την ανυπαρξία σύγχρονων υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας, την έλλειψη διαχείρισης των υδάτων, την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί σε έκτακτες ανάγκες που αφορούν την προστασία της ζωής του λαού και της περιουσίας του; (…).
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Στις συνοικίες της Λάρισας που πλημμύρισαν, όπως στον Άγιο Θωμά, τις Εργατικές κατοικίες Γιάννουλης, τη Νέα Σμύρνη, αλλά και στα χωριά του νομού οι πλημμυροπαθείς έχουν χορτάσει με παραμύθια για “ολόπλευρη στήριξη”, ενώ έχουν πάρει αποζημιώσεις – ψίχουλα, που κι αυτές δεν έχουν δοθεί σε όλους και για όλα. Εκατοντάδες σπίτια στην πόλη της Λάρισας παραμένουν ακατοίκητα και επικίνδυνα.
Χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι έβγαλαν τη χρονιά χωρίς αποζημιώσεις και παραγωγή, δεν μπορούν ακόμα να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους.
Έναν χρόνο μετά, η έλλειψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών αντιπλημμυρικών έργων είναι εκκωφαντική. Πόσο μάλλον ενός ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, μπροστά στον κίνδυνο μιας νέας μεγάλης καταστροφής, που επανέρχεται με την πρώτη μπόρα (…).
Την ίδια ώρα με βάση τις ”προτεραιότητες” της ΕΕ και του εχθρικού αντιλαϊκού κράτους, αντιμετωπίζεται η μεγάλη καταστροφή ως ”ευκαιρία” για νέα κέρδη και για να προχωρήσει ο συνολικότερος σχεδιασμός του κεφαλαίου που περιλαμβάνει:
Τη διαχείριση των νερών με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση, το ακόμα πιο ακριβό νερό – εμπόρευμα για τα νοικοκυριά και τους αγρότες. Την ”αλλαγή” στις καλλιέργειες, στο όνομα της ”εξοικονόμησης νερού”, που πετάει εκτός παραδοσιακούς βιοπαλαιστές καλλιεργητές και ενισχύει τους μεγαλοπαραγωγούς.
Σαν να λέμε, ό,τι δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα η πολιτική της ΚΑΠ της ΕΕ, που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις με ευλάβεια, πάνε να το κάνουν μέσα από τη λεγόμενη ”ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας”.
Αλλαγές στη χρήση γης, για κάθε είδους επιχειρηματικά σχέδια μεγάλων ομίλων. Αλλά και νέα χαράτσια με τη μορφή της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης, όπως και απαλλαγή του κράτους από κάθε ευθύνη προστασίας του λαού.
Αυτές είναι οι διάφορες πλευρές που συνθέτουν το masterplan του κεφαλαίου, αυτό που έχει αναλάβει να ”τρέξει” και ο ολλανδικός επιχειρηματικός όμιλος από κοινού με την Περιφέρεια.
Με τη δύναμη της οργάνωσης και της πάλης του, ο λαός να βαθύνει τις δυσκολίες του συστήματος
Ο λαός μπορεί να εμπιστευτεί τη δύναμη και το δίκιο του, να βαθύνει τις δυσκολίες του συστήματος με τη δύναμη της οργάνωσης και της πάλης του και όχι να τις μπαλώσει, τροφοδοτώντας την αδιέξοδη κυβερνητική διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος.
Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα χαμένα χρόνια και νέες παγίδες. Τα περί “προοδευτικής” ή οποιασδήποτε άλλης εναλλακτικής μέσα σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, μέσα στην ΕΕ των λόμπι και στο ΝΑΤΟ των πολέμων, που αναμασούν ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά και άλλοι πρόθυμοι, είναι ένας νέος γύρος κοροϊδίας του λαού.
Και από τέτοια κοροϊδία έχει χορτάσει ο λαός μας. Το έργο το έχουμε δει πάρα πολλές φορές με πολλά και διαφορετικά κόμματα και χρώματα. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Η βαρβαρότητα δεν γιατρεύεται.
Αυτό που πραγματικά ανησυχεί την αστική τάξη και τα επιτελεία της είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η προοπτική της κοινωνικής συμμαχίας, ρήξης και ανατροπής, η συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό υπεύθυνο για τα βάσανα του λαού. Αυτόν που έχει την πραγματική εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του, δηλαδή το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Για να τελειώνουμε με το εχθρικό αντιλαϊκό κράτος των καπιταλιστών (…).
Η Ιστορία προχωράει μπροστά!
Το σύγχρονο, επιστημονικά επεξεργασμένο Πρόγραμμά του ΚΚΕ μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στον λαό μας, να εμπνεύσει σήμερα ευρύτερες νεανικές δυνάμεις που βλέπουν τη ζωή τους να βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του συστήματος.
Τα πράγματα αλλάζουν! Η Ιστορία προχωράει μπροστά! Τίποτα δεν μένει ακλόνητο!
Ξέρουμε ότι θέλει ακόμα πολύ φως να ξημερώσει. Ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός στη χώρα μας και παγκόσμια.
Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν θετικές διεργασίες σε εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, νέες σπίθες αγώνα ξεπηδούν, συνειδήσεις ξυπνούν. Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η εργατική τάξη κρατάει το μέλλον της ανθρωπότητας.
Στη χώρα μας, υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη για να δυναμώσει η εργατική – λαϊκή πάλη και αντεπίθεση. Και αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ.
Υπάρχει ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Και παλεύουμε αυτό το ρεύμα να αποκτήσει νέα δυναμική, ριζοσπαστισμό και αντοχή.
Η δυσαρέσκεια να γίνει απόφαση συλλογικού και συντονισμένου αγώνα, πιο μαζικής και μαχητικής διεκδίκησης, να γίνει πεποίθηση ότι καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν ταίριαξαν τα κέρδη των λίγων με τα δικαιώματα των πολλών.
Η αμφισβήτηση να γίνει θέληση και συνείδηση ότι ο λαός μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής της σάπιας εξουσίας του κεφαλαίου.
“Γράφουμε Ιστορία. Αλλάζουμε τον κόσμο. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!”
Και το Φεστιβάλ κόκκινο άστρο που μας δείχνει τον δρόμο!».
Το Φεστιβάλ έκλεισε στην κατάμεστη Κεντρική Σκηνή με τη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου
«Γεια χαρά για 50ή φορά!», ήταν τα πρώτα λόγια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, με τα οποία αφιέρωσε τη συναυλία του στα παιδιά της ΚΝΕ «που τα θέλουν όλα», ξεκινώντας το πρόγραμμά του με το γνωστό τραγούδι του «Χαιρετίσματα».
