Πρωτοπόρο το ελληνικό σινεµά και η Λίλα Κουρκουλάκου, που πριν από 52 χρόνια γύρισε το φιλµ που οδήγησε στο κλείσιµο της Σπιναλόγκας. Είναι η µοναδική ταινία που πραγµατοποίησε γυρίσµατα πάνω του όσο λειτουργούσε «Το Νησί της Σιωπής» και η προβολή της και ως επίσηµη συµµετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1958 οδήγησε στο κλείσιµο της Σπιναλόγκας…Και είναι µια ταινία µε υπόθεση και καστ γνωστών ηθοποιών της εποχής: Ορέστης Μακρής, Γιώργος Καµπανέλλης, Νίνα Σγουρίδου.
Στη Σπιναλόγκα, στο ενετικό τείχος – φυλακή που γεννιούνται, ζούνε και πεθαίνουνε οι χανσενικοί της Ελλάδος, φτάνει το 1957 η σκηνοθέτρια Λίλα Κουρκουλάκου και το συνεργείο της για ένα πρωτοποριακό τόλµηµα για την εποχή της: να καταγράψει το εφιαλτικό οδοιπορικό των αρρώστων µε λέπρα.
Η ταινία εκτυλίσσεται σε αυτό το µικρό νησί, που από το 1903 έως το 1958 λειτούργησε ως χώρος αποκλεισµού ανθρώπων που έπασχαν από λέπρα. Η επιβεβληµένη αποµόνωση των κατοίκων- ασθενών δηµιουργεί καθηµερινά τριβές και εντάσεις που απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ενα ζευγάρι γιατρών (Γιώργος Καµπανέλλης – Νίνα Σγουρίδου) που αγωνίζεται για τη θεραπεία της λέπρας στο νησί, πλήττεται τελικά από αυτήν, όταν ο άντρας υποκύπτει στην ασθένεια. Οµως, το νέο φάρµακο που στο µεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του και βοηθά στην ίαση και των υπόλοιπων ασθενών.
Η Αγλαΐα Μητροπούλου, στο βιβλίο της «Ελληνικός Κινηµατογράφος», λέει για την ταινία: «Το 1957 το Νησί της Σιωπής αποκαλύπτει µια καινούργια σκηνοθέτρια, τη Λίλα Κουρκουλάκου. Νέα, γεµάτη ενθουσιασµό, ύστερα από σπουδές στο Πειραµατικό Κέντρο Κινηµατογράφου της Ρώµης, βάζει σ αυτή τη µελέτη για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα µιαν αφοσίωση και µια στοργή που φωτίζουν νεορεαλιστικά το ντοκιµενταρίστικο πλαίσιο και στυλ της ταινίας».
Η σκηνοθέτρια σήµερα αντιµετωπίζει σοβαρά προβλήµατα λόγω γήρατος κάνει ένα τολµηρό κινηµατογραφικό βήµα για την εποχή της και αποµυθοποιεί την ασθένεια της λέπρας χωρίς να φτάνει στα άκρα και χωρίς να ωραιοποιεί τους χαρακτήρες.
Η ταινία θεωρείται πρωτοποριακή διεθνώς, τόσο στη σύλληψη του θέµατος όσο και στην εκτέλεση, αφού µερικά από τα γυρίσµατα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκας που τότε λειτουργούσε ως λεπροκοµείο.«Πρόκειται για µια ιστορική ταινία, που διαδραµάτισε σηµαντικό ρόλο και στη µετέπειτα ιστορία του νησιού και των κατοίκων του, αφού έγινε η αφορµή να κλείσει το λεπροκοµείο της Σπιναλόγκας και οι ελάχιστοι εναποµείναντες πρώην λεπροί να µεταφερθούν στο νοσοκοµείο λοιµωδών στην Αγία Βαρβάρα», συµπληρώνει η Αγλαΐα Μητροπούλου.
Περισσότερα: TA NEA On-line
