Δείτε την ομιλία του δημάρχου Τυρνάβου ενώπιον των συναδέλφων του, του περιφερειάρχη και υπουργών της κυβέρνησης
Ο λαός των Δήμων μας, από λόγια χόρτασε αρκετά. Κάπως έτσι μοιάζει το θέμα της σημερινής ημερίδας, με το βλέμμα στραμμένο όπως λέει και η πρόσκληση στον πρωτογενή τομέα.
Και όλα αυτά, ενώ προχωράει ο σχεδιασμός της ανασυγκρότησης των πληγέντων Δήμων της Θεσσαλίας από την κυβέρνηση και τη συμφωνία στην πλειοψηφία των κομμάτων και των «αυτοδιοικητικών» τους στελεχών. Και πράγματι προχωράει, δεν λέμε ότι συμβαίνει το αντίθετο, αλλά το ερώτημα είναι ανασυγκρότηση για ποιόν;
Και εδώ ακριβώς, σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται και η απάντηση, που εναγωνίως ψάχνουν οι κάτοικοι των περιοχών της Θεσσαλίας που αναρωτιούνται: πλάκα μας κάνουν;
Για πια πορεία ανασυγκρότησης μιλάμε, όταν στο Δαμάσι, στην Ελασσόνα, στη Φαρκαδόνα, οι σεισμόπληκτοι μένουν ακόμα στα κοντέινερ;
Άλλωστε μάθατε όλοι για την διαμαρτυρία σήμερα των σεισμόπληκτων και ότι παραμένουν ξεχασμένοι σε κοντέινερ σχεδόν μετά 4 χρόνια. Όπως και οι σεισμόπληκτοι Δήμοι που ακόμα περιμένουν τα χρήματα που τους είχε υποσχεθεί ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας για τις κατεδαφίσεις σπιτιών.
Γιατί, οι κτηνοτρόφοι που πέρασαν πανώλη, όλες τις πληγές του Φαραώ και τώρα την ευλογιά, δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει.
Γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς δομές, μεγαλύτερη στελέχωση που θα μπορούσε με επιστημονικό σχέδιο για να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του το φαινόμενο.
Η εξάπλωση της ευλογιάς στα αιγοπρόβατα, έχει δημιουργήσει έντονη και δικαιολογημένη ανησυχία, ενώ δεν έχουν συνέλθει ακόμα από την πανώλη και την πλημμύρα. Και αυτό, καθώς το νόσημα είναι καταστροφικό λόγω της μεγάλης μεταδοτικότητας θα δώσει ισχυρό και τελειωτικό χτύπημα για βιοπαλαιστές κτηνοτρόφους της περιοχής.
Για αυτό μετά από συνεννόηση με τους πληγέντες κτηνοτρόφους καλέσαμε έκτακτη σύγκληση του δημοτικού συμβουλίου για το βράδυ της Τετάρτης 4 Δεκεμβρίου, στις 20.00 με θέμα αυτό το μείζον ζήτημα για την περιοχή μας.
Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση εκτός των ίδιων των κτηνοτρόφων και των συνδικαλιστικών τους οργάνων, έχει σταλεί σύμφωνα και με το αίτημά τους πρόσκληση στο Υπουργείο, στην Περιφέρεια, στους βουλευτές του νομού, αλλά και σε υπηρεσιακούς παράγοντες των κρατικών υγειονομικών και κτηριακών υπηρεσιών.
Και για να συνεχίσω στην ουσία είναι ξεκάθαρο πλέον αυτή η πολιτική, της ΚΑΠ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι που χρόνια τώρα στρώνει το έδαφος για να εκδηλωθούν σήμερα τέτοιας έκτασης φαινόμενα Είναι η πολιτική της υποστελέχωσης, της ιδιωτικοποίησης που υπάρχουν σε όλες τις δομές από πάνω μέχρι κάτω και βέβαια μια κατάσταση τέτοια που βιώνουμε και οι Δήμοι.
Για τους πλημμυροπαθείς τι να πούμε; 15 μήνες μετά οι αγρότες και επιχειρήσεις είναι σε λιμνάζοντα ύδατα. Πρώτα ο Ντάνιελ και τώρα πνιγμένοι, στο βούρκο μέσα από αυτήν την πολιτική.
Επομένως, ναι το σχέδιο προχωράει, θα πω παρακάτω πως, αλλά οι συμπολίτες μας είναι «εκτός σχεδίου». Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και δεν είναι εκτίμηση κάποιων περιθωριακών φωνών όπως μας αποκαλείτε που θεωρείτε άλλοι φωναχτά άλλοι από μέσα σας, ότι βρίσκονται στον προηγούμενο αιώνα.
Στο προηγούμενο αιώνα, σε τέτοιες συνθήκες ζούνε με ευθύνη σας οι πληγέντες, που είναι κόστος για όλο αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο ανασυγκρότησης, ενώ την ίδια ώρα δίνει έδαφος για μεγάλες επενδύσεις και για κερδοφορία στο μεγάλο κεφάλαιο.
Κοιτάξτε, να δείτε. Πρέπει να δοθούν απαντήσεις.
Ας αφήσουμε στην άκρη τους αριθμούς και ας πιάσουμε τον άνθρωπο. Αυτό είναι το ζήτημα και της σημερινής και άλλων παρόμοιων εκδηλώσεων. Χορτάσαμε.
Και δεν είναι τα παχιά λόγια μόνο, γιατί τέτοια μοιάζουν για τον κόσμο, είναι που μένει εκτός κάδρου ο λαός που παλεύει για να επιβιώσει.
Τι περιλαμβάνει το σχέδιο, πείτε και εσείς, τι αντίκτυπο έχει;
– διαχείριση των υδάτων. Δημιουργήθηκε ο ΟΔΥΘ ΑΕ, συνενώνονται οι ΔΕΥΑ, συνδέονται μεταξύ τους τα κομμάτια του παζλ, με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; ακόμα πιο ακριβό νερό- εμπόρευμα για τα νοικοκυριά και τους αγρότες.
– «αλλαγή» στις καλλιέργειες, στο όνομα και της «εξοικονόμησης νερού», που πετάει εκτός παραδοσιακούς βιοπαλαιστές καλλιεργητές και ενισχύει τους μεγαλοπαραγωγούς. Επίσης αλλαγές στη χρήση γης, για κάθε είδους επιχειρηματικά σχέδια μεγάλων ομίλων, κυρίως της «πράσινης ανάπτυξης». Διευκολύνοντας δηλαδή τις πράσινες επενδύσεις, που εκτός ότι περιορίζουν την παραγωγική γη, φέρνουν πιο ακριβό ρεύμα για το λαό.
– μοίρασμα νέων πακέτων από το Ταμείο Ανάκαμψης σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Εδώ υπάρχουν τα κονδύλια, τα οποία όμως δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να βρεθούν για έργα και υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός, είτε για τις αποκαταστάσεις από σεισμούς και γενικά φυσικές καταστροφές.
– νέα βάρη με τη μορφή της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης, όπως και απαλλαγή του κράτους από κάθε ευθύνη προστασίας του λαού. Ατομική ευθύνη και ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Στο «στρατηγικό σχέδιο ανασυγκρότησης» των Ολλανδών, προβάλλεται η «αρχή της αναλογικότητας» για τον σχεδιασμό των παρεμβάσεων. Δηλαδή ότι ο βαθμός και ο τρόπος αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών θα καθορίζονται από τη ζυγαριά κόστους – οφέλους για το κράτος και τους ομίλους.
Για το σύνολο των έργων και των δράσεων που προτείνονται, αναφέρεται ρητά ότι το κριτήριο θα είναι αν το οικονομικό κόστος θα είναι μικρότερο από το οικονομικό όφελος που προκύπτει, ή από τα οικονομικά στοιχεία που θα εκπληρώνει το έργο!
Ακόμα, το σύνολο των έργων και των υποδομών που προτείνονται εντάσσονται «στις πολιτικές και τις προτεραιότητες για κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της περιοχής», που σημαίνει προώθηση των επιχειρηματικών σχεδίων πάνω στο έδαφος της καταστροφής, εφαρμογή των Οδηγιών και αποφάσεων της ΕΕ και της ΚΑΠ, της πολιτικής δηλαδή και των αναδιαρθρώσεων που έχουν οδηγήσει στη χειροτέρευση της ζωής του λαού.
Στο ολλανδικό σχέδιο προτείνονται έργα αποσπασματικής διαχείρισης των πλημμυρών, με κατασκευή κυρίως φραγμάτων ανάσχεσης, αντί για ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτων, χειμάρρων, ρεμάτων, ποταμών κ.λπ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των κοινοτικών Οδηγιών της «πράσινης μετάβασης» απορρίπτονται ως ακριβά και ακατάλληλα τα μεγάλα φράγματα άνω των 20 μ., οι ταμιευτήρες και τα σχετικά υδροηλεκτρικά έργα πολλαπλού σκοπού (ύδρευσης, άρδευσης, παραγωγήςΕνέργειας).
Για τις πεδινές περιοχές αναφέρει ότι «οι υποδομές θα αποτελούνται κυρίως από αναχώματα ποταμών, καθώς και από δευτερεύοντα εσωτερικά αναχώματα που θα λειτουργούν ως αντίσταση σε περίπτωση ρήξης των αναχωμάτων των ποταμών ή πολύ έντονης χερσαίας πλημμύρας». Για την ώρα πάντως σε πολλάαναχώματα, παραμένουν κατεστραμμένα από τον «Daniel».
Η έκθεση της ολλανδικής εταιρείας θεωρεί πως αν και η Θεσσαλία αποτελεί μία από τις περιοχές με τον μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμύρας, πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος! Σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό να προστατευτούν πλήρως όλες οι περιοχές, όπως περιοχές με λίγους κατοίκους ή περιοχές με μεμονωμένες εγκαταστάσεις, αυτές έχουν προοριστεί για ζώνες ελεγχόμενης πλημμύρας σε περίπτωση ακραίων φαινομένων».
Ουσιαστικά, κομμάτι του λαού των πληγεισών περιοχών σπρώχνεται είτε να αποδεχτεί ότι θα «πνίγεται» ανά 2-3 χρόνια, είτε να αφήσει το σπίτι και τη γη του. Είναι ακόμα ένας δρόμος συγκέντρωσης της αγροτικής παραγωγής και διαμόρφωσης προϋποθέσεων για άλλες επενδύσεις (φωτοβολταϊκά κ.ά.).
Συνολικά, το «Στρατηγικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας – φράγματα, υποδομές και έργα υδρονομίας», περιλαμβάνει έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Πολλά από αυτά είχαν εξαγγελθεί και στο παρελθόν αλλά έμειναν στα χαρτιά, με τραγικά αποτελέσματα για τον λαό μας.
Για όλα τα παραπάνω, το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: «Ανασυγκρότηση» υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, όπως είναι οι σχεδιασμοί επί χάρτου που κάνετε, ή σύγκρουση με αυτόν τον σχεδιασμό και κλιμάκωση του οργανωμένου αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος της ανασυγκρότησης με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων βιοπαλαιστών της πόλης και της υπαίθρου;
Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής πορείας για όλη τη χώρα, προς όφελος του λαού και των σύγχρονων αναγκών του. Υπάρχουν όλα τα αναγκαία μέσα, η γνώση, το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, για να μπορέσει να ζήσει ο λαός στον τόπο του με αξιοπρεπές εισόδημα, με συνδυασμένη κάλυψη των κοινωνικών του αναγκών.
Η περιοχή της Θεσσαλίας έχει σοβαρά παραγωγικά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας προς όφελος των βιοπαλαιστών αγροτών, της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Με την κατασκευή των αναγκαίων έργων εξασφάλισης επάρκειας νερού στη Θεσσαλία θα άλλαζε η κατάσταση. Με την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων θα αναπτυσσόταν η παραγωγή τροφίμων, καλύπτοντας τις λαϊκές ανάγκες με εγχώρια ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, θα βελτιωνόταν η σχέση φυτικής – ζωικής παραγωγής με την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, θα παράγονταν πρώτες ύλες για τη μεταποιητική βιομηχανία.
Συνολικότερα, θα συνέβαλλε όχι μόνο στην αύξηση των παραγόμενων φυτικών και ζωικών προϊόντων, αλλά γενικότερα στην πολύμορφη βιομηχανική ανάπτυξη, στη βελτίωση των όρων ζωής, στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Θα εξασφάλιζε επιπλέον φτηνή ηλεκτρική ενέργεια, με την κατασκευή και λειτουργία υδροηλεκτρικών σταθμών.
Μαζί λοιπόν με τη διεκδίκηση για να αποκατασταθεί ολόκληρη η περιοχή, για να συνεχίσουν να ζουν και να παράγουν στον τόπο τους οι αγρότες, οι εργαζόμενοι που έμειναν άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι που είδαν να μειώνεται το εισόδημά τους, είναι ανάγκη να μπει πιο αποφασιστικά και πιο μαζικά στο στόχαστρο της εργατικής – λαϊκής πάλης ο πραγματικός ένοχος γι’ αυτήν την τεράστια καταστροφή.
Και ο ένοχος δεν είναι άλλος από μια κοινωνική οργάνωση, ένα κοινωνικό – οικονομικό – πολιτικό σύστημα που θυσιάζει τις ανάγκες του λαού, ακόμα και την ανάγκη του να ζει προστατευμένος από τις φυσικές καταστροφές, στον βωμό της κερδοφορίας των λίγων.
Γιατί όταν η ίδια η οργάνωση της παραγωγής έχει ως κριτήριο το κέρδος, τότε είναι αδύνατη η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των προβλημάτων πολιτικής προστασίας. Γιατί όταν συνολικά η οικονομία λειτουργεί με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και η κρατική πολιτική χαράσσεται με βάση τις εκάστοτε ανάγκες ενίσχυσης αυτής της κερδοφορίας, τότε υπονομεύεται η δυνατότητα σχεδιασμού για τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών.
Η ζωή επιβεβαιώνει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής. Στον δρόμο για μια κοινωνία όπου η ζωή δεν θα κοστολογείται, αλλά θα μπαίνει στο επίκεντρο η ικανοποίηση όλων των αναγκών του λαού, η προστασία της ζωής και της περιουσίας του, του περιβάλλοντος όπου ζει.
Με μια διαφορετική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν, με ανάπτυξη που θα έχει αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών.
Ο οργανωμένος αγώνας για πλήρη προστασία και αποκατάσταση της ζωής και του εισοδήματος του λαού είναι ο μόνος δρόμος για να ζήσει ο λαός τη ζωή που του αξίζει.
