Με τις Σκιαδαρέσες, τις δίδυμες αδερφές που γράφουν στίχους, συνθέτουν μελωδίες, παίζουν κιθάρα, και τραγουδούν, ξεσηκώνοντας τα πλήθη συνομιλεί ο Ευριπίδης Κουτσίνας στις interview stories thw sel;idaw The performart – Larissa, ενόψει της εμφάνισής τους στη μουσική σκηνή circus στη Λάρισα.
Διαβάστε παρακάτω την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη των δύο αδελφών που προσφέρουν μια μοναδική μουσική εμπειρία:
Οι στίχοι σας συχνά περιλαμβάνουν σατιρικά και καυστικά σχόλια για την κοινωνία. Τι σας εμπνέει να γράφετε με αυτόν τον τρόπο και ποια είναι η προσωπική σας φιλοσοφία πίσω από τους στίχους σας;
Νομίζω προσπαθούμε να γράφουμε χωρίς να φιλτράρουμε ή να λογοκρίνουμε. Ένα μεγάλο κομμάτι της αισθητικής μας έχει να κάνει με το χιούμορ,την χαρμολύπη και την αλήθεια οπότε αυτό αυτόματα περνάει στον τρόπο γραφής. Όταν κάτι μας κολλάει ακόμα και αν δεν μας φαίνεται αρκετά “καλό” λέμε Ε τώρα πάει δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Πώς αποφασίσατε να ανεβάσετε τα τραγούδια σας στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια της καραντίνας; Περίμενε αυτή την ανταπόκριση από το κοινό;
Είχαμε γράψει κάποια κομμάτια και αποφασίσαμε να τα παίξουμε σε διάφορους γνωστούς μας μουσικούς για να μας πούνε μια γνώμη. Ένας από αυτούς ήταν ο Στάμος Σέμσης ο οποίος τράβηξε βίντεο και το ανέβασε στο κανάλι του. Έγινε πολύ γρήγορα και χωρίς να το σκεφτούμε πολύ. Δεν περιμέναμε τόση ανταπόκριση. Το θέλαμε πολύ και ίσως κρυφά να πιστεύαμε ότι θα πάει καλά αλλά το ζούσαμε λάιβ βήμα βήμα. Κοιτούσαμε τα views και χαιρόμασταν. Ήταν μεγάλη έκπληξη ο κόσμος στο πρώτο μας λάιβ.
Έχετε δημιουργήσει μια κοινότητα που ταυτίζεται με τους στίχους σας και τις ιστορίες σας. Πώς αισθάνεστε όταν βλέπετε το κοινό σας να τραγουδάει μαζί σας σε κάθε σας συναυλία;
Είναι σουρεαλιστικό. Στην αρχή ένιωθα ότι είναι τραγούδια άλλων που έτυχε να τα ξέρουμε και εμείς και το κοινό και απλά τα τραγουδάμε όλοι μαζί. Είναι πολύ συγκινητικό γιατί όταν τα γράφαμε δεν είχαμε κάποια απαίτηση ούτε πιστεύαμε ότι θα ταυτιστεί κάποιος άλλος πέρα από εμάς.
Στα τραγούδια σας θίγετε θέματα έμφυλων ανισοτήτων και γυναικείας ενδυνάμωσης. Πώς πιστεύετε ότι η μουσική σας μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή της κοινωνίας;
Εμείς λέμε απλά αυτά που σκεφτόμαστε στα τραγούδια μας.Η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα. Όταν υπάρχει κάποιο μύνημα τότε είναι πολύ πιο εύκολο να επικοινωνηθεί. Είναι ωραίο ασχέτως φύλου να μπορείς να λες αυτό που σκέφτεσαι χωρις να φοβάσαι ακόμα και αν δεν αρέσει σε όλους.
Αντιμετωπίσατε ποτέ αρνητικά σχόλια ή δυσκολίες από ανθρώπους που θίγονται από τα θέματα που πραγματεύεστε, όπως οι έμφυλες ανισότητες ή οι σατυρικοί στίχοι;
Υπάρχει πολύ hate στο διαδίκτυο. Υπάρχουν άνθρωποι που ενοχλούνται από αυτά που λέμε και το εκφράζουν με πολύ άσχημο τρόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν δέχονται καν ότι υπάρχει ανισότητα και άλλοι που τους ενοχλεί απλά το ότι είμαστε κορίτσια που λέμε πχ μια άσχημη λέξη. Είμαστε φαν της ευγένειας την αγένεια προσπαθούμε να την αγνοούμε.
Πώς αντιδράτε σε σχόλια που σας κατηγορούν για «εύθραυστη αρρενωπότητα» ή για το γεγονός ότι ασχολείστε με τη γυναικεία ενδυνάμωση;
Θέλω να πιστεύω ότι τα θέματα που θίγουμε είναι απλά ανθρώπινα. Απλώς τυχαίνει να είμαστε γυναίκες και αυτό για κάποιο λόγο είναι άξιο σχολιασμού. Από την μια αν λειτουργεί σαν θετικό σε έναν αγώνα ανισότητας τότε είναι παραπάνω από θεμιτό. Αν κάποιος προσβάλλεται από αυτό τότε μάλλον είναι δικό του θέμα και όχι δικό μας.
Έχετε αναφέρει ότι θέλετε κάποια στιγμή να ανεβάσετε ένα μιούζικαλ. Τι είδους μιούζικαλ φαντάζεστε και ποιο θα ήταν το θέμα ή η ιστορία που θα θέλατε να παρουσιάσετε;
Μακάρι να ξέραμε γιατί τότε ίσως να μην το θέλαμε απλά αλλά να το κάναμε κιόλας.
Ποια είναι η σημασία της προσωπικής ελευθερίας στην καλλιτεχνική σας πορεία; Πιστεύετε ότι η αληθινή δημιουργία έρχεται όταν κάνετε αυτό που αγαπάτε, χωρίς να είστε «επιλεκτικές»;
Ναι. Δεν έχει νόημα κάτι λιγότερο. Το μόνο που έχει πλάκα και ενδιαφέρον είναι να είσαι καλλιτεχνικά ελεύθερος φυσικά χωρίς να γίνεσαι αγενής.
Οι στίχοι σας αγγίζουν προσωπικά θέματα, όπως αυτά που μοιραζόμαστε με τον ψυχολόγο μας. Τι σημαίνει για εσάς να αναφέρετε τέτοια θέματα και πώς νιώθετε όταν το κοινό σας ταυτίζεται με αυτά;
Πολλές φορές γράφουμε για πράγματα που νομίζουμε ότι απλά έχουμε ακούσει και μετά συνειδητοποιούμε ότι τα έχουμε ζήσει. Πχ λεκτική βία. Άλλες φορές γράφουμε στοχευμένα για εμπειρίες μας που μας έχουν βασανίσει η μας έχουν κάνει να χαρούμε.
Η ταύτιση του κόσμου είναι ωραίο πράγμα αλλά όχι αυτοσκοπός. Είναι όμως αυτό που μας επιτρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και για αυτό νιώθουμε κυρίως ευγνωμοσύνη.
