Δύο χρόνια από τη συμπλήρωση του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών και οι ευθύνες , οι ενοχές, οι απαντήσεις περιπλανώνται σαν φαντάσματα στο άγνωστο, στοιχειώνοντας ακόμη περισσότερο τη συλλογική μας μνήμη.
Πενήντα επτά χαμένες ψυχές εξακολουθούν να ζητούν τη δικαίωσή τους μέσα από την απονομή της δικαιοσύνης, τον καταλογισμό των ευθυνών και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων.
Όσοι εξακολουθούν να θρηνούν σήμερα, ξέρουν πολύ καλά ότι οι δικοί τους άνθρωποι έφυγαν άδικα αλλά όχι αναίτια.
Στέκομαι με σεβασμό απέναντι από τους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων και ενώνω τη φωνή μου με τη δική τους, για πλήρη και χωρίς καμία σκιά απάντηση στα «γιατί», που οφείλει και πρέπει να δώσει η Δικαιοσύνη.
Στέκομαι δίπλα σε όλες και όλους, όσοι διεκδικούν από μια δημοκρατική και σύγχρονη πολιτεία τις αναγκαίες αποφάσεις και μέτρα, ώστε να μην επαναληφθούν αντίστοιχες τραγωδίες στο μέλλον.
Το «ποτέ ξανά» δεν είναι ευχή. Είναι απαίτηση.
