Παρουσιάστηκε σήμερα στον Τύρναβο το βιβλίο «Αντιγόνη στη Χάγη» με την κατάθεση στο δικαστήριο της Λιάνας Κανέλλη – Η βουλευτής του ΚΚΕ εξαπέλυσε επίθεση στη Ζ. Κωνσταντοπούλου τονίζοντας ότι στο συγκεκριμένο δικαστήριο έκανε την πρακτική της ως δικηγόρος
Το βιβλίο «Αντιγόνη στη Χάγη: Η κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη στη δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς», παρουσιάστηκε σήμερα στον Τύρναβο σε ένα πυκνό ακροατήριο κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσε η Τ.Ε. υπαίθρου του ΚΚΕ σε συνεργασία με τον δήμο Τυρνάβου.
Ανοίγοντας την εκδήλωση ο γραμματέας της οργάνωσης Γ. Παντελίδης μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η έκδοση με την κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη ως μάρτυρα υπεράσπισης του Μιλόσεβιτς προσφέρει μια καλή αλλά εξαιρετικά πικρή γεύση τι σημαίνει ιμπεριαλιστικό δίκαιο. Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, και ας μη ξεχνάμε και το άλλο το Διεθνές Δικαστήριο που ασχολείται με την προσφυγή κρατών για τις μεταξύ τους διαφορές.
Το ΔΠΔΧ έδωσε όλες τις αποδείξεις επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας ποια ήταν η αποστολή του ως πλυντηρίου ξεπλύματος των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, όχι μόνο απέναντι στον Μιλόσεβιτς που τον είχε προγράψει από την αρχή, λόγω της άρνησης να συναινέσει στη διάλυσή της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας, αλλά και απέναντι στη Λιάνα Κανέλλη που έψαχναν αφορμή να της απονείμουν τον τίτλο του αφερέγγυου μάρτυρα και γιατί όχι ενδεχομένως ηθικού συναυτουργού. Η εξέταση της ήταν καθαρά ανακριτική και όχι διαδικασία άσκησης του δικαιώματος του κατηγορουμένου να αναζητήσει μάρτυρες υπεράσπισης ή να δεχθεί την εθελοντική προσφορά τους.
Η έκδοση δίνει την ευκαιρία να θυμίσουμε στους νεότερους και να θυμηθούμε οι παλαιότεροι τις 78 μέρες του εγκληματικού ιμπεριαλιστικού ευρωατλαντικού πολέμου, τις συνθήκες που οδήγησαν το 1999 στη κήρυξη πολέμου κατά τις Γιουγκοσλαβίας.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι όταν τον Γενάρη του 1990, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ανήγγειλε τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», στην Ελλάδα όλες οι τότε πολιτικές δυνάμεις από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως και το «Συνασπισμό της Αριστερός και της Προόδου», την χαιρέτισαν , ως να επρόκειτο για την ήττα του μιλιταρισμού.
Μόνο το ΚΚΕ, στη χώμα μας, προειδοποίησε, για το τι μέλλονταν να έρθει, δηλαδή ένας νέος γύρος διαδοχικών πολέμων εξ αιτίας προϋπαρχουσών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων αλλά και εξ αιτίας των νέων αναδυόμενων ανταγωνισμών με επίκεντρο την διανομή των νέων αγορών που άρχισαν να διαμορφώνονται στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη. Ένας νέος γύρος αιματηρών , βάρβαρων πολέμων για το ποια καπιταλιστικά κράτη θα διατηρούσαν η θα διεκδικούσαν την πρωτοκαθεδρία, ηγετικές θέσεις στη παγκόσμια καπιταλιστική οικονομίας. Όταν σκέφτεσαι πόσο αίμα έχει χυθεί, φθάνεις να λες, μακάρι να πέφταμε έξω, δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε και με το παραπάνω».
Ο Αρ. Λαμπρούλης
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Αριστείδης Λαμπρούλης που ουσιαστικά είναι ο άνθρωπος που μετά από έρευνα χρόνων συγκέντρωσε σημαντικό υλικό και μετέφρασε την κατάθεση της Λιάνας Κανέλλη ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη Μιλόσεβιτς, ο οποίος αφού αναφέρθηκε λεπτομερώς στο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα σε βάρος του λαού της Γιουγκοσλαβίας με τους βομβαρδισμούς που εξαπέλυσαν τα αεροσκάφη των ιμπεριαλιστών.
«Μέσα στις 78 μέρες που διήρκεσε η επιδρομή από τον φιλεύσπλαχνο άγγελο της Κόλασης, το ΝΑΤΟ, επιστράτευσε 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά και πραγματοποίησε 35.788 αεροπορικές επιδρομές. Επιτέθηκε εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟϊκοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…
Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο… Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ…
Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000 εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην…», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Λαμπρούλης.
Στη συνέχεια αφού ξεκαθάρισε ότι οι ΝΑΤΟϊκοί θέλησαν να τιμωρήσουν τον Μιλόσεβιτς και κατ΄ επέκταση τον λαό της Γιουγκοσλαβίας επειδή δεν συνθηκολόγησαν.
«Η παραπομπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στο ΔΠΔΧ ήταν προϊόν της ανατροπής του, η οποία ενορχηστρώθηκε σε ξένα κέντρα, μηχανορραφήθηκε σε συνδυασμό με εγχώριους πολιτικούς συνεργάτες τους και διεξήχθη με την αμέριστη οικονομική αρωγή και υπονομευτική δραστηριότητα από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και συγκεκριμένα Ιδρύματα. Ο Μιλόσεβιτς αφού ανετράπη, στη συνέχεια συνελήφθη σε μια διαδικασία πραγματικής ένοπλης απαγωγής του, έχουμε και τη σχετική φωτογραφία στο ένθετο των φωτογραφιών, και εκδόθηκε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης το 2001.
Αυτό ήταν το τίμημα που ο Γιουγκοσλάβικος λαός πλήρωσε στον ιμπεριαλισμό επειδή αρνήθηκε το 1999 να υπογράψει ένα τελεσίγραφο ανάλογο με εκείνο που απευθύνθηκε στον Ελληνικό λαό από τον Μουσολίνι το 1940. Η Συνθήκη του Ραμπουγιέ, την οποία ο Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να υπογράψει ισοδυναμούσε με τη μετατροπή της Γιουγκοσλαβίας σε ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο. Ενδεικτικά το επίμαχο και διαβόητο Άρθρο 8: «Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δε θα περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη και επιχειρήσεις». Δηλαδή ήθελαν να ενσωματώσουν τη Γιουγκοσλαβία ως 52η Πολιτεία των ΗΠΑ! Σ’αυτό ο Μιλόσεβιτς είπε όχι.
Στο πρόσωπο του Μιλόσεβιτς επιχείρησαν να δικάσουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας και να αθωώσουν το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα είτε υποβαθμίζοντάς το σε “παράπλευρες απώλειες” είτε προσδίδοντας του έως και ανθρωπιστικό κίνητρο (!)», υποστήριξε ο ομιλητής.
Τα πρακτικά της δίκης
Αμέσως μετά ο κ. Λαμπρούλης αναφέρθηκε στον τρόπο που έφτασε στα πρακτικά της δίκης και στην ανακάλυψη της κατάθεσης της Λιάνας Κανέλλη στο δικαστήριο αλλά και στον πόλεμο που δέχθηκε από τους δικαστές κατά την κατάθεσή της, λέγοντας τα εξής:
«Τα πρακτικά υπήρχαν δημόσια. Η ανακάλυψη προέκυψε από αναζήτηση. Θέλετε και προσωπικό ενδιαφέρον, θέλετε και επιστημονικό και πολιτικό ενδιαφέρον για την υπόθεση Μιλόσεβιτς, για την υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας, για την πολύπλευρη συμμετοχή του ΚΚΕ σε αυτήν την υπόθεση; Διότι ήταν συμμετοχή του ΚΚΕ και ανεκτίμητη συνεισφορά στην υπόθεση της Γιουκοσλαβίας από τις κινητοποιήσεις στην Ελλάδα ως την παρουσία της βουλευτού του στη Χάγη. Τα πρακτικά λοιπόν ήταν δημόσια. Ήταν σαν να αγνοούσαν τα ίδια όποιον αποφάσιζε να τα αγνοήσει αλλά ήταν έτοιμα να ανταμείψουν όποιον αποφάσιζε να τα αναζητήσει.
Γνώριζα, πως είχε καταθέσει στη δίκη και επομένως η αναζήτηση που έκανα ήταν στο διαδίκτυο με λέξεις κλειδιά στα ελληνικά και στα αγγλικά που να μπορούσαν να δώσουν κάποιο αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή ένας τέτοιος συνδυασμός με οδήγησε σε ένα παράξενο αρχείο το οποίο είχε ως τίτλο έναν κωδικό. Το ανοίγω, ξεκινώ να διαβάζω και με απερίγραπτη έκπληξη συνειδητοποιώ πως μόλις ανακάλυψα τα πρακτικά του δικαστηρίου της Χάγης με την κατάθεσή της. Μετά το αρχικό σοκ που ήταν το σοκ της ανακάλυψης ενός θαμμένου μυστικού και της ανάσυρσής του στο φως ήρθε η απόφαση της μετάφρασης σχεδόν αυτόματα.
Σε προσωπικό επίπεδο, η μετάφραση σου εξασφαλίζει το συγκριτικό πλεονέκτημα να μην αναγνώσεις απλώς ένα κείμενο, αλλά να ασχοληθείς βαθιά μαζί του. Να το διαβάσεις δημιουργικά, να το αφομοιώσεις. Ενώ η μελέτη των χαρακτήρων σε βοηθά να κάνεις όχι μια διεκπαιρεωτική μεταγλώττιση αλλά μια ζωντανή απόδοση.
Σε συλλογικό επίπεδο η μετάφραση αυτό που κάνει είναι σα να απελευθερώνει μια δύναμη. Διότι επιτρέπει σε ένα κείμενο, να καταστεί αυτόματα προσβάσιμο σε έναν πληθυσμό. Η μετάφραση όπως και η γλώσσα γενικότερα πληροί τη βασική προϋπόθεση ώστε οι σκέψεις και οι ιδέες πριν διακινηθούν και πριν κυκλοφορήσουν να μπορούν καταρχήν να διατυπώνονται. Γι’αυτό και σε εποχές σαν τις σημερινές που η σκέψη αστυνομεύεται και η γλώσσα κακοποιείται, πυροβολούν τη γλώσσα για να σκοτώσουν τη σκέψη, διότι ξέρουν ότι με αυτόν τον τρόπο να αλλοιωθεί ως εργαλείο διάδοσης των ιδεών και κάθε τι ουσιαστικού και αληθινά προοδευτικού το διάβασμα είναι πράξη αντίστασης!
Μια περιέργεια όταν το ανακάλυψα και ξεκίνησα να το διαβάζω ήταν πως καθώς πρόκειται για κατάθεση σε δικαστήριο μήπως είναι ένα κείμενο εξαιρετικά αποστειρωμένο, τυπικό, με κοφτές, ψυχρές ερωτήσεις που ζητάνε μονολεκτικές απαντήσεις… Διαψεύστηκα από την πρώτη σελίδα! Καταρχάς οτιδήποτε περιέχει μέσα Κανέλλη είναι εγγυημένη επιτυχία!
Κατά δεύτερον όλοι προσπαθούν για να μην είναι μια συνηθισμένη κατάθεση. Για να έχετε μία εικόνα μετέχουν 5 δικαστικοί, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και η Λιάνα και όλοι ενώπιον της διαβόητης ενικής εισαγγελέως Κάρλα ντελ Πόντε. Ο-Γκον-Κουόν, Λόρδος Ίαν Μπόνομι, ο Τζέφρι Νάις, ο εισαγγελέας και ο Στίβεν Κέι ο οποίος είναι ο διορισμένος από το δικαστήριο Συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Και ο οποίος είναι ο χειρότερος από όλους στις ερωτήσεις και στις παρεμβάσεις που κάνει, προσπαθώντας να φέρει σε δύσκολη θέση τη Λιάνα και να κάψει τον κατηγορούμενο πως υποτίθεται ότι υπερασπίζεται!
Οι υπόλοιποι αναλώνονται σε μια χυδαία διαδικασία με μια διπλή τακτική: είτε να αποδείξουν την αναξιοπιστία της Λιάνας ως μάρτυρα , είτε να την κάνουν να παραδεχτεί πως υπήρχαν στρατιωτικοί στόχοι στην περιοχή των βομβαρδισμών και άρα δεν χτυπηθήκανε άμαχοι. πχ ζητάνε από τη Λιάνα να εντοπίσει ένα χωριό σε ένα χάρτη της Γιουγκοσλαβίας ο οποίος είναι μισός και δεν το περιλαμβάνει».
Κλείνοντας την εισήγησή του και αφού παρουσίασε προηγουμένως αρκετές λεπτομέρειες της δίκης, υπογραμμίζοντας ότι το δικαστήριο το 2016 10 χρόνια μετά τον αμφιλεγόμενο θάνατο του Μιλόσεβιτς μη μπορώντας να βρει στοιχεία που να συνδέουν τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με γενοκτονίες ουσιαστικά τον αθώωσε μετά θάνατο, τόνισε τα παρακάτω:
Το βιβλίο διαβάζεται εν είδει πολιτικού μανιφέστου ακριβώς γιατί συμμορφώνεται με εκείνη την ύψιστη αρχή: πως το να λες σε καιρό παγκοσμίου ψεύδους την αλήθεια συνιστά πράξη επαναστατική. Και πως όταν Δίκαιο και Νόμος είναι το άδικο, τότε το υπαγορευμένο καθήκον και στάση είναι να «παρανομήσεις» και να επαναστατήσεις λέγοντας την αλήθεια.
Και είναι στα χέρια του αναγνώστη όπλο. Με μόνη προϋπόθεση από κει και πέρα να το κρατά σωστά, να το στρέφει προς τη σωστή κατεύθυνση και να είναι έτοιμος να το χρησιμοποιήσει».
Η Λ. Κανέλλη
Στη συνέχεια η βουλευτής του ΚΚΕ και πρωταγωνίστρια του βιβλίου αφού τόνισε ότι ήταν επιφυλακτική ως προς τον τίτλο του βιβλίου «Αντιγόνη στη Χάγη», επεσήμανε ότι σήμερα είναι η πρώτη φορά που αποδέχεται τον χαρακτηρισμό Αντιγόνη.
Στη συνέχεια με τον γνωστό της γλαφυρό τρόπο παρουσίασε πτυχές της κατάθεσής της στη Χάγη, μίλησε για δίκη παρωδία, τόνισε ότι αποκάλεσε νεοναζί τους δικαστές αλλά και όσους έστειλαν τον Μιλόσεβιτς στο σκαμνί για να αθωώσουν τον ΝΑΤΟϊκό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία, αναφέρθηκε στην επιλογή που έγινε για να καταθέσει στη δίκη, για το τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον Κων. Μητσοτάκη που την ενημέρωσε ότι κλήθηκε ως μάρτυρας όπως και ο ίδιος, αλλά ποτέ δεν πήγε, μίλησε για τη μαζική δολοφονία αμάχων στο Αλέξινατς που τη βίωσε από κοντά μαζί με τον Ν. Κακλαμάνη, υποστήριξε ότι ο Μιλόσεβιτς της είπε ότι θα τον δολοφονούσαν κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχαν στο κελί του, ενώ επιχείρησε μία σύνδεση της δίκης με το σήμερα, εξαπολύοντας σκληρή επίθεση στη Ζ. Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε ότι έκανε την πρακτική της ως δικηγόρος στο διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης που συστήθηκε μόνο και μόνο για να δικάσει τον Μιλόσεβιτς.
Σε μία ακόμη σύνδεση του τότε με το σήμερα, μίλησε για την αντίσταση του ΚΚΕ και του Ελληνικού λαού που ακολούθησε μαζικά στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια που είχαν μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αλλά και για τη σημερινές αντιδράσεις στη μεταφορά πυρομαχικών από την Ελλάδα στην Ουκρανία, όπως έγινε πριν από λίγους μήνες στον Τύρναβο αλλά και αλλού.
Η κ. Κανέλλη δεν έκρυψε την ικανοποίησή της για το πυκνό ακροατήριο στη σημερινή εκδήλωση, αλλά και για το γεγονός ότι το βιβλίο έκανε τη 2η έκδοση, τονίζοντας ότι το βιβλίο αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του ΚΚΕ και κάλεσε τα μέλη και τους φίλους του κόμματος να το διαδώσουν όπως μπορεί ο καθένας. Μετά το πέρας της παρουσίασης η Λ. Κανέλλη υπέγραψε σε αντίτυπα του βιβλίου ενώ αμέσως μετά έγινε δεκτή όπως και ο κ. Λαμπρούλης από τον δήμαρχο Στ. Τσικριτσή στο δημαρχείο.
