Ο Σταύρος Ξαρχάκος τιμήθηκε ως επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μια βαθιά ανθρώπινη αντιφώνηση που συγκίνησε.
Σε μια τελετή υψηλού συμβολισμού, ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, το 2025. Η τιμητική διάκριση δεν αποτέλεσε μόνο αναγνώριση ενός σπουδαίου μουσικού έργου, αλλά και έναν φόρο τιμής στην βαθιά πολιτιστική προσφορά ενός ανθρώπου που υπηρέτησε την Ελλάδα με ήχο και συναίσθημα.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος, γεννημένος το 1939 στην Αθήνα, είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Το έργο του καλύπτει μια τεράστια γκάμα από κινηματογραφική μουσική, λαϊκά τραγούδια, συμφωνικές συνθέσεις και μουσική για το θέατρο. Συνεργάστηκε με μεγάλους ποιητές και στιχουργούς όπως ο Νίκος Γκάτσος και ο Μάνος Ελευθερίου, ενώ τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει κορυφαίοι καλλιτέχνες όπως η Βίκυ Μοσχολιού, ο Νίκος Ξυλούρης και η Μαρία Φαραντούρη.
Η αντιφώνησή του στην τελετή αναγόρευσης ήταν ένα βιωματικό, λυρικό κείμενο – ένας ύμνος στην τέχνη, στην Ελλάδα και στη δύναμη της μουσικής να ενώνει και να γιατρεύει. «Η μουσική, όπως και η παιδεία, δεν είναι συσσώρευση – είναι μεταμόρφωση», τόνισε, καλώντας τους νέους να μη βιαστούν να γίνουν κάτι, αλλά να ακούσουν τη ζωή, να νιώσουν, να αποτύχουν, να συγκινηθούν.
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με βαθύ σεβασμό στην πολιτιστική παράδοση και την πνευματική καλλιέργεια, τίμησε όχι μόνο έναν μεγάλο δημιουργό, αλλά και έναν πνευματικό άνθρωπο, του οποίου το έργο διαμορφώνει συνειδήσεις και συνδέει τις νέες γενιές με το παρελθόν, τη μνήμη και την ελπίδα.
Η μουσική του Ξαρχάκου υπήρξε πάντα μια πράξη αντίστασης, μνήμης και αισθητικής αρμονίας – ένας τρόπος να παραμείνει η Ελλάδα όρθια μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές.
Με αυτή την αναγόρευση, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων υπενθυμίζει πως η αληθινή παιδεία δεν περιορίζεται στα βιβλία και τις αίθουσες, αλλά βρίσκεται και στους ήχους πουσυγκινούν, στις λέξεις που αγγίζουν, στις πράξεις που διδάσκουν χωρίς να φωνάζουν.
Όπως είπε ο ίδιος στην κατακλείδα του λόγου του:
«Αν η μουσική μου άγγιξε έστω και έναν άνθρωπο… τότε όλα είχαν νόημα.»
