” Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να χάσουν το ένα τους πόδι από το να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε ένα κρύο, εχθρικό πλανήτη, αποχαιρετώντας φίλους και οικογένεια για πάντα. Για 202.586 ανθρώπους, όμως, η ιδέα του να ζήσουν για πάντα στον «κρύο, εχθρικό πλανήτη» προφανώς δεν είναι εφιάλτης, αλλά μάλλον ένα πολύτιμο όνειρο…
Αυτός ακριβώς είναι ο αριθμός των αιτήσεων που δέχτηκε η Mars One κατά τη διάρκεια της ανοιχτής πρόσκλησης (από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 2013) για μελλοντικούς κατοίκους του Άρη.
Οι αιτούντες προέρχονται από 140 χώρες, με 24% των αιτήσεων να προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 10% από την Ινδία, και 6% από την Κίνα.
Αυτή η τεράστια ομάδα έχει πλέον μειωθεί σε 1.058 φιναλίστ, μεταξύ των οποίων και μια γυναίκα που είναι πρώτη υπολοχαγός Στρατού στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ένας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ.
Στη συνέχεια, θα επιλεγεί η τελική ομάδα των 24 αστροναυτών – αυτούς, δηλαδή, που θα εγκαταστήσουν την ανθρώπινη ζωή στον Άρη.
Αν τα σχέδια αυτά γίνουν πραγματικότητα, το διαπλανητικό ταξίδι θα διαρκέσει 7 έως 8 μήνες.
Γιατί, λοιπόν, ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή; Ένας προφανής περιορισμός είναι η δυνατότητα ύπαρξης κατάλληλης τεχνολογίας στον Άρη, που θα επιτρέψει το ταξίδι της επιστροφής.
Τα 24 λοιπόν άτομα πριν από την αναχώρησή τους από τη Γη:
«θα πρέπει να απομονώνονται από τον κόσμο κάθε δύο χρόνια για μερικούς μήνες σε ομάδες των τεσσάρων σε εγκαταστάσεις προσομοίωσης, για να μάθουν πώς θα αντιδρούν όταν θα ζουν περιορισμένοι, απομονωμένοι από όλους τους ανθρώπους, εκτός από τα τρία άλλα μέλη του πληρώματος. Εκτός από την εξειδίκευση και την εργασιακή εμπειρία που θα πρέπει ήδη να έχουν, πρέπει να μάθουν και αρκετές νέες δεξιότητες: επισκευές στις οικιστικές δομές, καλλιέργεια φυτών σε κλειστούς χώρους, και σοβαρά ιατρικά προβλήματα, όπως η οδοντιατρική συντήρηση, τα προβλήματα των μυών και τα κατάγματα των οστών. Το πιο σημαντικό προσόν όμως θεωρείται η ικανότητα να λειτουργούν σε μια ομάδα.»
Παρόλα αυτά, το ερώτημα είναι το εξής: Είναι οι άνθρωποι πρόθυμοι να αφήσουν πίσω ό,τι αγαπούν – για το υπόλοιπο της ζωής τους – για να δημιουργήσουν μια αποτελεσματική αποικία στον Άρη; Μια αποικία που σίγουρα θα απαιτήσει μεγάλη κοινωνικότητα, καλά συναισθήματα και συνεργασία για να πετύχει;
Φυσικά, εξερευνητές, πρωτοπόροι και μετανάστες από τη μία στην άλλη άκρη της γης έχουν, σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, πάρει και υλοποιήσει τέτοιες αποφάσεις.
Κανείς όμως δεν επέλεξε να ζήσει “έξω από τον κόσμο” με τον τρόπο που η αποστολή της Mars One το απαιτεί. Το ρεκόρ της μεγαλύτερης διαμονής στο διάστημα κατέχει ο κοσμοναύτης Valeri Polyakov, ο οποίος πέρασε 437 ημέρες στο διάστημα στο διαστημικό σταθμό Mir. Αποτέλεσε μεγάλη είδηση, ακόμη και το 2012, όταν ανακοινώθηκαν τα σχέδια για μια μελλοντική διαμονή ενός έτους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό .
Όμως ένα σενάριο κατά το οποίο 24 άνθρωποι, προηγουμένως άγνωστοι μεταξύ τους, αφήνουν τη Γη για να ζήσουν και να πεθάνουν σε κάποιον άλλο πλανήτη είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου .
npr.org
