Και για να μη ξεχνιόμαστε, ας ρίξουμε μια ματιά στα πιο συνηθισμένα ορθογραφικά λάθη που κάνουμε, σε μερικές από τις πιο συνηθισμένες λέξεις:…

Μία, μια (=μιά), δύο, δυο (=δυό).
Εννιά, εννέα, εννιακόσια, εννιακοσιοστός αλλά ενενήντα, ένατος, ενενηκοστός.
Τριάμισι χρόνια, τρεισήμισι μέρες (όχι τρεισήμισι χρόνια, για τον ίδιο λόγο που δε λέμε “τρεις χρόνια”).
Οι τύποι της ερωτηματικής αντωνυμίας ποιος είναι μονοσύλλαβοι και δεν τονίζονται: ποιες, ποιοι, ποιους κ.λπ.
γι΄ αυτό (και όχι: γιαυτό)
απ’ ό,τι (και όχι: απ’ ότι)
καθότι ή καθ’ ότι (και όχι: καθ’ ό,τι)
οτιδήποτε (και όχι: ο,τιδήποτε)
καθένας, καθεμιά (και όχι: κάθε ένας, κάθε μια)
μ’ εμένα, μ’ εσένα κλπ (και όχι: με μένα, με σένα)
παρ’ όλα αυτά (και όχι: παρόλα αυτά). Αλλά παρόλο.
διά (και όχι: δια [είναι δισύλλαβη]). Αλλά: για
το εδώλιο του κατηγορουμένου (και όχι: το ειδώλιο)
πληροίς, πληροί (και όχι: πληρεί)
κάθιδρος (και όχι: κάθιδρως)
ανήκε και όχι (προς Θεού) άνηκε
παρεμπιπτόντως (και όχι: παρεπιπτόντως)
βραδιά, βραδιάζει, βραδινός, αλλά βράδυ.
ο μυς, οι μύες, τους μυς (και όχι: οι μυς, τους μύες)
ο ιχθύς, οι ιχθύες, τους ιχθύς (και όχι: οι ιχθείς, τους ιχθύες)
όροφος αλλά διώροφος, τριώροφος, πολυώροφος
Γαλλία αλλά Πορτογαλία
ποικίλλω αλλά ποικιλία
θα παραδώσω, να αποδώσω και όχι παραδόσω, αποδόσω. Αλλά απόδοση, παράδοση
Επιφάνια, Θεοφάνια (και όχι: Επιφάνεια)
Δώσ’ μου (=δώσε μου) και όχι “δος μου” ούτε “δως μου”. Αλλά “δος ημίν σήμερον”. Ομοίως, δώσ’ το Προσοχή: πρέπει να τονίζεται το “δώσ’”.
ειδωλολατρία, πρωτοπορία κλπ. (και όχι σε -εία), διότι προέρχονται από ουσιαστικά (ειδωλολάτρης κλπ.) και όχι από ρήματα.
περηφάνια (και όχι: περηφάνεια) αλλά υπερηφάνεια (και τα δύο σωστά, αλλά προσοχή στη διαφορετική κατάληξη). Και περιφανής.
αυτός καθ΄ εαυτόν, αυτή καθ’εαυτήν, αυτού καθ΄ εαυτόν, αυτής καθ’ εαυτήν, αυτόν καθ΄ εαυτόν, αυτοί καθ΄ εαυτούς, αυτών καθ΄ εαυτούς κλπ. Και επίσης αυτός καθαυτόν, αυτή καθαυτήν κλπ.(και όχι: αυτού καθ΄ εαυτού, αυτής καθ΄ εαυτής, αυτοί καθ΄ εαυτοί κλπ.).
Αϊ-Βασίλης, Αϊ-Γιώργης. Το “Αϊ” δεν τονίζεται, δεν γράφεται “Αη” και ακολουθείται πάντα από ενωτικό (“-“).
Στρατιωτική ορολογία: η περίπολος (και όχι ουδ.), ο γεμιστήρας, ο τελαμώνας, ο αορτήρας, ο ζωστήρας (και όχι θηλ.), στρατιώτης προσκεκολλημένος σε άλλη μονάδα (και όχι: προσκωλυόμενος)